Monday, January 18, 2010

πάμε γιά ένα καφέ;

Ένωση ζεστού καφέ και παχιάς κρέμας. Μυρωδιά διάχυτη. Σώματα χαλαρά. Χείλια που με τη σιωπή μιλούν. Βλέμματα που φλυαρούν.
Mουσικές αγαπημένες. Ακούσματα λατρευτά. Σιγοψυθίσματα. Νανουρίσματα. Θυμάσαι τότε; Το άλλο πάλι; Σκηνές κινηματογραφικές. Κομμάτια ζωής.

Παράθυρο. Τα φώτα από νέον να φλερτάρουν με το σκοτάδι της νύχτας. Το κόκκινο να χύνεται στο μπλέ. Ο έρωτας να αφήνει τα αποτυπώματα σε ζευγάρια ενωμένα. Έπαρση.. καταστροφή.
Σάρκες που πονούν, που αναζητούν, που αφήνονται. Λίγα μέτρα πιό κάτω.. μιά αίσθηση κι ένα λίγωμα στο υπογάστριο.

Μιλούν. Γιά όλα. Κουβέντες ατέλειωτες. Λέξεις και συναισθήματα. Κρύο. Το γιατί που δεν απαντήθηκε. Το γμτ που δεν αναρωτήθηκε. Ρίγος. Το τρίξιμο μιάς καρέκλας. Το ψυχρό μάρμαρο του τραπεζιού. Η ζεστασιά του ξύλου. Λέξεις βαμμένες από χείλη κόκκινα. Το Εγώ που καταπατήθηκε. Το Είμαι που δεν επιβεβαιώθηκε..
Η στιγμή που χάθηκε..
.
Η στιγμή που ήρθε..

*ο πίνακας του Edward Hopper

24 comments:

  1. Και δεν πάμε?

    Πες μόνον πως τον πίνεις για να πάρω και την πιστωτική κάρτα μαζί μου.

    (χα.. χα..) πλάκα κάνω

    Καλό μεσημέρι.

    ReplyDelete
  2. η αλήθεια του συναισθήματος που βιώνεται. κάθε στιγμή.
    πάμε. :)

    ReplyDelete
  3. Παμε, εκει στο journal, σε μια γωνια να απολαυσουμε το καιμακι και να χαζευουμε την Αγια Σοφια απο πισω :)

    Ο πινακας μου αρεσει πααααααρα πολυ. Δεν ασχολουμε πολυ με τη ζωγραφικη, δεν μου αρεσουν ευκολα πινακες (αυτο βεβαια δε σημαινει και οτι εχω καλο γουστο) , οι σκιες αυτου του πινακα ομως με μαγνητιζουν.

    Πολυ ομορφη αναρτηση!!

    xxxx

    ReplyDelete
  4. Αυτοί είναι οι κίνδυνοι που ενέχει ο καφές..

    πάντα έτσι δέν ήταν;

    καλή εβδομάδα ❤ :)

    ReplyDelete
  5. ρε παιδιά

    σαν πολλοί δεν μαζευτήκαμε.

    Έναν άνθρωπο ζήτησε η κοπέλλα όχι ένα τάγμα!

    Άντε όλοι κουτσοί στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα!!

    (Πλάκα κάνω, ελπίζω να μην παρεξηγηθεί κανείς)

    ReplyDelete
  6. @..lonnkorr..

    γαλλικο παρακαλω ;)))

    ReplyDelete
  7. @.. basnia..

    μαζι σου οπουδηποτε ;)))

    μου εχει λειψει μωρε αυτο το συναισθημα.. ειδα κι αυτο τον πινακα και..

    ReplyDelete
  8. @..dee dee..

    τα ζεστα του χρωματα σε μαγνητιζουν, οπως κι εμενα..

    ReplyDelete
  9. @..ευρυνοε..

    μια τοσο απλη στιγμη με τοοοση μεγαλη αξια..

    φιλι

    ReplyDelete
  10. @..lonnkorr..

    panta etsi kefi..

    ReplyDelete
  11. Ισως να ειναι τα ζεστα χρωματα αυτα που τον κανουν τοσο οικειο οταν το βλεπω :)

    ReplyDelete
  12. Γαλλικό, γαλλικό!

    στο είδος του καφέ θα τα χαλάσουμε τώρα?

    Γλυκό ή μέτριο? Βάζεις και γάλα?

    ReplyDelete
  13. Ένα υπέροχο σκηνικό αυτό που περιγράφεις για να αλληλεπιδράσουν ψυχές και να αφεθούν να χρωματίσουν το χώρο με συναίσθημα ..

    Καλό βράδυ Στέλλα μου !!!

    ReplyDelete
  14. @..lonnkorr..

    μονο γαλα!

    ReplyDelete
  15. @..ηλια μου..

    ας πουμε πως με ενεπνευσε ο πινακας.. κι ελλειψη ελευθεριας κινησεων..

    ReplyDelete
  16. Πόσες στιγμές κουρσεύουν τη λεοφώρο της ψυχής μας,
    μέσα σ' ένα φλιτζάνι καφέ,
    κι ένα ζευγάρι πεινασμένα μάτια;

    Καλό σου βράδυ μικρή μου...:)

    ReplyDelete
  17. @..kioy..

    μεσα σ ενα φλυτζανι καφε, κι η ζωη να ειναι εκει εξω..

    ReplyDelete
  18. @..δειμο..

    καλημερα!

    ReplyDelete
  19. Πάμε.
    Όπως τότε..
    Στο ίδιο μέρος..

    Τι λες;

    Για να τα πούμε πάλι απ΄την αρχή.
    Και να συνεχίσουμε από κει που μείναμε...

    φιλί

    ReplyDelete
  20. @.. ανιμα..

    αληθεια το λες;
    ποσο θα το ηθελα ξερεις; ποσο;;;

    σ εψαξα αλλα ΔΕΝ..

    φιλι.. σαν εκεινα τα παλι ;)))

    ReplyDelete
  21. Αυτό δεν είναι καφές... είναι η ουσία της ζωής...

    Ζήλεψα... να τόσο λίγο...

    ReplyDelete
  22. @..odoipore..

    θα σε παρω μολις μπορεσω..να σε παω για ενα τετοιο καφε.. οκ;

    εγω να δεις πως ζηλευω!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...