Είμαι πολύ ευαισθητοποιημένη απέναντι σε πλάσματα με πιθανή θλίψη ή κατάθλιψη.. ιδιαιτέρως όταν η ηλικία τους είναι γύρω στα 20.. το θεωρώ τραγικό, το θεωρώ απαράδεκτο - θέλω να τους δώσω επικοινωνία και αγκαλιά και τρυφερότητα - και θέλω όλο αυτό να φανεί δεδομένο και φυσιολογικό..
Ένα κοριτσάκι γλυκό σαν άγγελος και χαμένο επίσης σαν άγγελος - γιατί ποιός είπε ότι οι άγγελοι είναι πάντα ευτυχισμένοι;
Να μην ξέρεις πως να το πλησιάσεις και πως να το ακουμπήσεις..
Needed that:)
ReplyDelete