άνοιξε

Άνοιξη είναι όταν το διαδίκτυο γεμίζει από λουλουδένιες φωτογραφίες

Άνοιξη επίσης είναι,  όταν ακούς ένα πάρα πολύ καλό νέο και φοβάσαι μήπως κοιμάσαι και ξυπνήσεις και διαπιστώνεις ότι όλα ήταν ψέμματα,  αλλά τελικά όχι..  είναι μέρα,  είσαι όρθιος και τα αυτιά σου ακούνε πάρα πολύ καλά..

Άνοιξη είναι όταν έρχονται τα γενέθλια σου και οι ταχινόπιττες..

Καμμιά φορά,  Άνοιξη μπορεί να είναι και όταν εκείνο το πρωινό σιγοψιθυρίζεις christmas songs και σκέφτεσαι ''γιατί όχι'';

γλάροι

Ο ήλιος του Φλεβάρη
ελευθερώνει πουλιά
εντός και εκτός μας..

ενδόμυχα

Τούφες μαλλιών ανάμεσα σε δύο χείλη που ενώνονται.
Μυρωδιά μέντας και αποξηραμένου δυόσμου.
Πέντε δάχτυλα κρατούν ένα.
Και μετά τη μπλούζα, το παντελόνι.
Άλλα πέντε γίνονται προέκταση μιας καρδιάς που χτυπάει σιγοψιθυρίζοντας.
Άκου. «Σ’αγαπώ». «Για πάντα».
«Το πάντα και το τίποτα είναι αξιώματα μονάχα των μαθηματικών», είπε.
Λάθος.
Το πάντα και το τίποτα είναι αξιώματα του έρωτα, λέω.
«Δώσε μου τα πάντα.»
Και μετά από λίγο «Δεν θέλω τίποτα.»
«Κι αν φύγω;»
«Τότε θα θέλω τα πάντα.» ...


Μαρία Πάσχου...

η πιό όμορφη αίσθηση

Δεν είναι αυτούσια τα πράγματα αλλά το εκτόπισμα τους που υπογραμμίζει παρόν και παρελθόν.  Είναι αυτή η αίσθηση του ''αυτό'' ακολούθησε ''εκείνο''  και δημιούργησε το ''άλλο συναίσθημα''.  Οι πράξεις τρυπώνουν στο ασυνείδητο και ξεχνιούνται,  τις φτύνεις σαν πέτρα που έχει μπουκώσει το στόμα σου και δεν αφήνει να λειτουργούν σωστά η γλώσσα και τα δόντια.  Η αίσθηση είναι αυτή που παραμένει και μπορώ να σου περιγράψω πολλές και με όλες τους τις λεπτομέρειες.  Σαν εκείνη τη νύχτα που βγήκαμε από το σινεμά με τα στόματα μας μπουκωμένα σάλια βουτήξαμε σε μια δύνη σοκολάτας.   Ή την άλλη που ίδια η άνοιξη πέρασε από δίπλα μας κι απομείναμε και οι δυό σα χαζοί να την κοιτάμε.  Και τότε που χωρίς να πούμε κουβέντα θυμώσαμε ο ένας με τον άλλον πολύ.  Τόσο πολύ που μας έπνιξε.  Τόσο πολύ που γίναμε άλλοι άνθρωποι αλλά στην πραγματικότητα είμασταν οι ίδιοι που υφαίναμε έναν πόνο καθημερινά που μας κουκούλωνε.  Και μετά,  ήταν σα να είχε περιχαρακώσει ο καθένας το δικό του κομμάτι και θέλαμε τόσο πολύ να το αφήσουμε ελεύθερα στη θέα του άλλου αλλά μας σταματούσε ένας φόβος που γινόταν ολοένα και πιό τρομακτικός.  Πελώριος ήταν αυτός ο φόβος.  Μέχρι που τα νύχια μου άρχισαν να μεγαλώνουν.  Και να γίνονται κοφτερά και δυνατά.  Και άρχισα σιγά σιγά να ξύνω το φόβο,  την ανασφάλεια,  την απόσταση.  Και άρχισα να νιώθω πιο πελώρια κι από όλους τους πελώριους περιορισμούς.  Και τότε ήμουν ο εαυτός μου καθαρός κι αυτή η πιο όμορφη αίσθηση της ζωής μου..

χαρά

έτσι για τη χαρά..

επέστρεψε

Οι βαλίτσες ξεχάστηκαν στην άκρη του δρόμου,
το ταξίδι δεν βρήκε έναν ουσιαστικό λόγο να πραγματοποιηθεί..

όλα

Έτσι κι αλλιώς τα πάντα περιέχονται μέσα σε όλα.  Όπως η χαρά μέσα στη θλίψη,  και όπως η ακεφιά μέσα στον ενθουσιασμό.
Και όπως ακριβώς η άνοιξη στην καρδιά ενός ατέλειωτου χειμώνα.

τρυφερότητες

Κάποια στιγμή στη ζωή σου,  παύεις να ρωτάς ''γιατί'',  και είναι κι αυτή η αναγκαία προς τον εαυτό σου τρυφερότητα,  ποιότητα ζωής..  όπως και το παραπέρα..  κι ακόμη πιο πέρα..

μέλισσες

Σχεδόν πάντα γνωρίζουμε την λύση του προβλήματος πριν καν αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε το πρόβλημα,  το πως γυρνάμε για πολύ καιρό γύρω από αυτήν σαν τη μέλισσα γύρω από το λουλούδι δεν καταλαβαίνω.  Αν δεν ήταν ο χρόνος που περνά και φεύγει..  ή μήπως δεν είναι αυτό που έχει σημασία;



ο πανέμορφος πίνακας του ζωγράφου
Henri Lebasque (1865-1937), Jeune femme assise avec hortensias, 1920

η άνθρωπος

Έστριψα σε ένα δρόμο αριστερά,  όπου έπαιζαν δυο αγόρια σχετικά μεγάλα για να τα πεις παιδιά
Έκαναν έντονες κινήσεις μεταξύ τους,  κυνηγιόντουσαν και κατέβηκα από το πεζοδρόμιο να περάσω απέναντι σκεπτόμενη από τη μια μη τους χαλάσω αυτή την ''προσωπική τους συνομιλία''  και από την άλλη φοβούμενη μην αρπάξω κάποια αδέσποτη σπρωξιά.
Η πράξη μου αυτή έκανε το ένα από τα δυό αγόρια που με έβλεπε κατάφατσα να πει ''τρόμαξες την γυναίκα''.
Η γυναίκα στην προκειμένη περίπτωση ήμουν εγώ,  όμως συνειρμικά σκέφτηκα πως αν αυτό το αγόρι έβλεπε έναν άνδρα,  δεν θα έλεγε ''τρόμαξες τον άνδρα'',  αλλά θα έλεγε,  ''τρόμαξες τον άνθρωπο''..  συνειρμικά και πάλι,  έμεινα με το παράπονο διότι κανείς δεν θα έλεγε για μια γυναίκα ''να μια άνθρωπος..  ο άνδρας μπορεί να είναι άνθρωπος,  μια γυναίκα όμως;  μόνο γυναίκα;

γοητεία / γοητεύω

Πιθανόν,  αν έμενα ξαφνικά μόνη,  να έμοιαζα με δίχρονο στο δρόμο..  πολύ πιθανόν.  Αλλά στην ανάγκη στο παλεύεις,  αυτό πιστεύω εγώ.  Αλλιώς γιατί να ξέρεις;
Χρόνια πριν,  πάρα πολλά,  ήμουν γύρω στα σαράντα και ο κόσμος μου φαινόταν ακόμη αρκετά σύνθετος και περίεργος για να μπορώ να τον αναλύσω,  κι ενώ μετρούσα μια πολύχρονη σχέση και δυό παιδιά,  κι ενώ είχα ταξιδέψει,  και είχα και φίλους και δουλειά κανονική,  από αυτές που βάζεις πρωί πρωί το ξυπνητήρι και πας,  και γυρνάς νύχτα,  ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό βρήκα τη λέξη ευτυχία..  ήταν η πρώτη φορά τότε που συνειδητοποίησα πως αυτή η λέξη είχε μια έννοια που δεν μου ήταν εύκολο να αποτυπώσω.  Μετά,  ήρθε εκείνο το βιβλίο του Κοέλιο ο ''αλχημιστής'',  και μετά από αυτό πάρα πολλοί προσωπικοί προβληματισμοί και σκέψεις για να καταλήξω σ' αυτό που μοιραία κάποια στιγμή καταλήξαμε όλοι μας.
Τις τελευταίες μέρες βρέθηκε μπροστά μου η λέξη ''γοητεία''  και νομίζω πως νιώθω ακριβώς όπως τότε,  αδυνατώ να την αποσυνθέσω και να την ανασυνθέσω.. τι σημαίνει,  πως εκδηλώνεται,  την διαθέτω ή όχι;  κι αν ναι τι την προκαλεί;  κι αν όχι με ποιό τρόπο μπορεί να την αποκτήσει κανείς; 

learn to fly

Ένας φόβος έσπρωχνε τις τελευταίες μέρες μου μέχρι να εξανεμιστεί σε ένα μυρωδάτο τσάι που λεγόταν ''κόκκινη πλατεία'' και σε ένα 12ωρο ύπνου.
Ένα τόσο δα παραθυράκι στην Αριστοτέλους και σκηνές σαν από κινηματογραφικές ταινίες περνούν φευγαλέα από τα μάτια μου. Στα χέρια μου παίζω με πράγματα πολύχρωμα.  Μετά τα αφήνω να πετάξουν μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου.
Είμαστε ''εμείς''  και αυτό δύσκολα αλλάζει.  Μάθαμε να σκεφτόμαστε,  να λειτουργούμε,  να διαχειριζόμαστε  Έτσι,  κάποια κομβική στιγμή κι αυτό ήταν όλο.  Μετά, συνήθως ακολουθούμε την προσωπική μας ανηφόρα ή η κατηφόρα.
Φυσάει και ένα κομμάτι πανί ανεμίζει σκαλωμένο στο μπαλκόνι.  Πόσο χρήσιμα είναι αυτά τα μικρά πλαστικά πιαστράκια που τα λέμε μανταλάκια.  Και πόσο αντίφαση το να πετάς και συγχρόνως να μαγκώνεσαι γερά για να μη ξεφύγεις..

αδιέξοδα

Η αλήθεια είναι πως οι ομάδες ψυχολογικής υποστήριξης παίρνουν και δίνουν και οι ψυχολόγοι κάνουν χρυσές δουλειές.  Εγώ είμαι υπέρ του με ''κάθε τρόπο να μην είσαι μόνος''.  Αλλά με πιάνει κι ένα κάτι όταν νιώθω τόση αδυναμία γύρω μου.  Τόσα θέματα που πρέπει να ξεπεραστούν,  πόσα ακόμη αδιέξοδα πια..

ήλιος / φεγγάρι

Λίγο πριν,  ο ήλιος έμοιαζε με πρωινό,  κυριακάτικο φεγγάρι.  Η πόλη μου είναι μουσκεμένη από τη βροχή και τα χρώματα της έχουν σκληρήνει όμορφα.  Κάποτε τους ομοφυλόφιλους τους έκαιγαν όπως τις μάγισσες,  αυτό κατάλαβα από τη χθεσινή ταινία.  Και πως αν κάποιοι δεν ήταν τόσο εξ ολοκλήρου,  τόσο απόλυτα διαφορετικοί,  ο κόσμος μας θα ήταν φτωχότερος σε βήματα.
Στο μαύρο σκοτάδι του κινηματογράφου η προσήλωση στη φωτεινή ζωντάνια της οθόνης φαντάζει βάλσαμο.  Η σκηνοθετημένη δράση,  στην ήρεμη και ρεαλιστική πραγματικότητα κάνει κάτι σαν δώρο.  Και τα επόμενα πρωινά ξεκινούν ζωηρά υπογραμμισμένα.