Wednesday, April 13, 2016

διαδρομή






Ώρες ώρες θαρρώ πως ένα και μόνο τσιγάρο,  μια μοναδική,  βαθιά ρουφηξιά,  θα απάλυνε τη σκληρότητα αυτής της απόλυτης διαδρομής.  Θα έδινε ευλυγισία σ' αυτή την άκαμπτη,  την  εγωιστικά περιοριστική ευθεία.



5 comments:

  1. Μια κίνηση, ένα πρόσωπο, ένα καρέ στο βλέμμα, τα δάχτυλα σαν να κρατάνε σύμβολο, τα χείλη ζωγραφίζουν....
    Ώρα σου καλή Στέλλα.

    ReplyDelete
  2. Μόνο που θα ήταν απατηλη αίσθηση...Πόσο όμορφα λες τόσα πολλά σε λίγες μόνο λέξεις!!!
    Καλή σου μέρα Στέλλα

    ReplyDelete
  3. Αγαπητή μου Στέλλα
    Συμβαίνει να μην καπνίζω.
    Όμως θα μου επθιτρέψεις να συμφωνήσω με την Στέλλα.
    Η αίσθηση θα ήταν απατηλή.
    Νάσαι πάντα καλά.

    ReplyDelete
  4. Έχω χρόνια να καπνίσω... τις ρουφηξιές ζωής, τις παίρνω μόνο από βαθιές ανάσες οξυγόνου!
    Πώς είσαι Στέλλα μου;
    Σου στέλνω πολλά πολλά ΑΦιλιά καρδιάς! <3

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...