Οι άνθρωποι της λαικής, η μπύρα, τα τηγανητά ψάρια, οι διαλαλώντες την πραμάτεια τους, τα μικρά μπαλκόνια στους πρώτους ορόφους γεμάτα με λουλούδια, οι καλές αναμνήσεις, τα κατακόκκινα μήλα της Χιονάτης, τα ζαχαροπλαστεία με τις μηλόπιτες, το φρεσκοψημένο ψωμί, η σφακιανόπιτα με μπόλικο μέλι, οι ονομαστικές γιορτές, οι εκδρομές σε πέτρινα σπίτια κρυμμένα στο δάσος, ο κινηματογράφος τις καθημερινές, οι συλλογές, τα μακροχρόνια σχέδια, ό,τι handmade, το ντάντεμα από εμέ προς εμέ, ο παλιμπαιδισμός, τα μικρά τριαντάφυλλα κεντημένα και τυπωμένα επάνω σε ρομαντικά πανιά, οι ιδέες των άλλων, η εξέλιξη, τα σκυλιά και τα γατιά, οι χωματόδρομοι, το ήρεμο φως του Φθινοπώρου, ο Μονκ και τα Φιλαράκια στον star, το too much κάποιες φορές ιδιαίτερα όταν πρόκειται για βραχιόλια, το πρωινό σκοτάδι, ο αμέθυστος επειδή είναι μωβ, η διάθεση όπου κι αν βρίσκεται αυτή, το φλερτ που σε κάνει να νιώθεις άλλος άνθρωπος, όλα τα κομμάτια του εαυτού μου, εγώ!
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Wednesday, October 04, 2017
μ' αρέσουν
Οι άνθρωποι της λαικής, η μπύρα, τα τηγανητά ψάρια, οι διαλαλώντες την πραμάτεια τους, τα μικρά μπαλκόνια στους πρώτους ορόφους γεμάτα με λουλούδια, οι καλές αναμνήσεις, τα κατακόκκινα μήλα της Χιονάτης, τα ζαχαροπλαστεία με τις μηλόπιτες, το φρεσκοψημένο ψωμί, η σφακιανόπιτα με μπόλικο μέλι, οι ονομαστικές γιορτές, οι εκδρομές σε πέτρινα σπίτια κρυμμένα στο δάσος, ο κινηματογράφος τις καθημερινές, οι συλλογές, τα μακροχρόνια σχέδια, ό,τι handmade, το ντάντεμα από εμέ προς εμέ, ο παλιμπαιδισμός, τα μικρά τριαντάφυλλα κεντημένα και τυπωμένα επάνω σε ρομαντικά πανιά, οι ιδέες των άλλων, η εξέλιξη, τα σκυλιά και τα γατιά, οι χωματόδρομοι, το ήρεμο φως του Φθινοπώρου, ο Μονκ και τα Φιλαράκια στον star, το too much κάποιες φορές ιδιαίτερα όταν πρόκειται για βραχιόλια, το πρωινό σκοτάδι, ο αμέθυστος επειδή είναι μωβ, η διάθεση όπου κι αν βρίσκεται αυτή, το φλερτ που σε κάνει να νιώθεις άλλος άνθρωπος, όλα τα κομμάτια του εαυτού μου, εγώ!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Συνυπογράφω ένα προς ένα κάθε τι που ανέφερες....! με ιδιαίτερη νοσταλγία και αγάπη.
ReplyDeleteΣτέκομαι ιδιαίτερα στον αμέθυστο με το χρώμα του. Θα ήθελα πάρα πολύ ένα τέτοιο κομπολόι και να δεις που το είδα στο Ναύπλιο. Να είσαι καλά για τις ομορφιές που μας έφερες στο νου. Φιλιά.
Γιαννη αν ειχα τα υλικα πολυ ευχαριστως θα εφτιαχνα για σενα ενα τετοιο κομπολοι, εγω αυτες τις μερες φοραω ενα δαχτυλιδι με μια πετρα αμεθυστου επανω, δωρο απο φιλη - να εισαι καλα - φιλια
DeleteΣε ευχαριστώ Στέλλα για την καλή σου διάθεση. Να είσαι καλά κοριτσι μου και πάντα με όμορφες στιγμές.
DeleteΓια κάποιες αναρτήσεις σαν κι αύτη, αγαπημένη μου Στέλλα, αξίζει να ανοίγεις τον υπολογιστή σου και να συντονίζεσαι στην ίδια συχνότητα. Παρότι ξέχασες στα «μ’ αρέσουν» σου τον αγαπημένο σου ζεστό καφέ σε κούπα πορσελάνης, συνέταξες νομίζω την πιο εύστοχη κι αληθινή απολογία!
ReplyDeleteΈβαλες φωτιά στα κέφια μου και σου χρωστώ ένα μεγάλο ευχαριστώ!
εε λοιπον ημουν ετοιμη καπου αναμεσα να τοποθετησω καφε που πραγματικα μπορει να αλλαζει ειδος αλλα ποτε δεν λειπει, αλλα σκεφτηκα πως καλο ηταν να υπογραμμισω πραγματα που ισως δεν ειχα ξαναπει :)
Deleteχαιρομαι τοσο πολυ που σου εφτιαξα την διαθεση
καλο βραδυ Στρατο
Μα… με τόσα «μ’ αρέσουν», επόμενο ήταν, Στέλλα μου
Delete