Δεν ξέρω τί λογική κουβαλάνε οι άνθρωποι που πιστεύουν πως όλα αυτά είναι σκευωρία, συνομωσία και δεν ξέρω τί άλλο! Στην πραγματικότητα κανείς μας δεν ξέρει τί ακριβώς γίνεται. Αυτό ίσως να ειπωθεί αν ποτέ περάσει όλο αυτό το αρρωστημένο κύμα, ίσως μάθουμε με ακρίβεια πως προέκυψε όλο αυτό όσοι καταφέρουμε να κολυμπήσουμε στο ποτάμι και βγούμε γεροί και δυνατοί στην απέναντι όχθη. Προς το παρόν ακολουθούμε με ευλάβεια τα μέτρα και κρεμώμαστε από τα στόματα των επιστημόνων. Όσοι έχουμε αυτή την κοινωνική λογική βέβαια γιατί δεν την έχουν όλοι.
Πρώτη μέρα lockdown στη Θεσσαλονίκη, μια μέρα συννεφιασμένη και βροχερή κι ένα φεστιβάλ κινηματογράφου που ξεκινάει στις 5 και τελειώνει στις 15 του Νοέμβρη. Και που θα μπορούμε να το παρακολουθήσουμε διαδικτυακά με ένα 3ευρώ την ταινία.
Η μαμά μου ψήνει σπανακοτυρόπιτα, παρακολούθησα όλη την ιεροτελεστία της παρασκευής του ζυμαριού και του ανοίγματος των φύλλων νωρίς το πρωί. Φθινοπωράκι, βροχή και ζυμάρι που ψήνεται στον φούρνο. Ο παράδεισος αυτοπροσώπως!!!
Σπανακόπιτα να υπάρχει κι όλα τα άλλα βρίσκονται!
ReplyDeleteΌσο για το λοκντάουν, ας είναι καλά τα πάτσγουωρκ που φτιάχνεις.
Θα περάσει κι αυτό.
Φιλί.
Μη νομίζεις ότι είμαι με τη βελόνα στο χέρι :)
DeleteΈχει κι αυτό τις ώρες του και τα κέφια του.
Θα περάσει αλλά πώς; Ελπίζω αναίμακτα σε προσωπικό επίπεδο. Ωστόσο σε οικονομικό επίπεδο με όλα αυτά τα κλειστά μαγαζιά δεν ξέρω τι να πω. Εδώ απογοητεύομαι και θλίβομαι.
Αρτίστα μου καλό απόγευμα :)
Βροχή και λοκντάουν πάνε παρέα!! Και δημιουγείς ξέρω οπότε περνάει και η ώρα.
ReplyDeleteΑλλά σπανακοτυρόπιτα; Και μοσχοβολάει; Μωρέ όλα τα ξεχνάμε αν είναι και με σπιτικό φύλλο...
Καλοφάγωτη! Φάε και για μένα ένα κομματάκι...ίσα για τη λιγούρα που μου έφερες!
Καλά να περάσετε με την κλεισούρα και με ασφάλεια!
Υπομονή!!
Τώρα ήλιος, υγρασία ωστόσο κάναμε και τις εξωτερικές δουλειές μας.
DeleteΠεριμένω πως και πως να βάλω δυό κομμάτια στο πιάτο για το μεσημεριανό μου!
καλό απόγευμα Άννα μου
Σπανακοτυρόπιτα ε; Τι λες τώρα; Πωπωπωπω, μου άνοιξες την όρεξη βρε Στέλλα μου. Αχ να την χαρείς και καλοφάγωτη να είναι. Τώρα όσον αφορά τα άλλα, τα της καραντίνας. Είναι δύσκολα. Και δυσκολεύουν και απλώνουν ολόγυρά μας ένα δίκτυο φτώχιας. Αυτό είναι το χειρότερο.
ReplyDeleteΆντε να ευχηθώ καλή δύναμη και να δούμε πως θα το περάσουμε όλο αυτό.
Φιλάκια.
Με υπομονή και αισιοδοξία.
DeleteΤο πιο δύσκολο ξέρεις ποιό είναι Γιάννη;
Να πηγαίνεις πχ στην καθημερινή απογευματινή σκυλοπαρέα και η συζήτηση να γυρίζει γύρω από ένα άτομο (της σκυλοπαρέας) που νόσησε και είναι στο νοσοκομειό με τον ιό παλεύοντας για τη ζωή.
Όλα τα άλλα έτσι κι αλλιώς κάποτε θα γίνουν, υγεία πάνω από όλα.
Η υπόθεση έχει ξεφύγει ακόμη και για αυτούς που φορούσαν την μάσκα τους και έπαιρναν όλα τα μέτρα.
φιλιά πολλά, καλό απόγευμα
Στην σπανακοτυρόπιτα θα σταθώ, γιατί ο χρόνος θα δείξει αν μπορούμε να ελπίζουμε σε μια καλύτερη μέρα ή είναι αβάσιμη αισιοδοξία. Το σίγουρο είναι πως θα αρχίσουμε ιστορίες εγκλεισμού που θα γοητεύουν ή θα εκνευρίζουν με τις αμφιβολίες ή τις ανασφάλειες της σκοτεινής πλευράς της ζωής που ταιριάζει γάντι με τον καιρό.
ReplyDeleteΚαλή δύναμη Στέλλα!
Το δύσκολο είναι όταν πονάει ο λαιμός σου και σε πιάνουν οι υποψίες. Ή όταν βήχει αυτός που συναντάς στον δρόμο και τον στραβοκοιτάς. Ή ακόμη χειρότερα όταν κάποια γειτόνισα εξαφανίζεται και μαθαίνεις πως είναι στο νοσοκομείο με covid.
DeleteΚατά τα άλλα ο εγκλεισμός ενοχλεί αλλά η αρρώστεια κι ο θάνατος ακόμη περισσότερο.
Ο καιρός, κατά ένα περίεργο λόγο τα τελευταία χρόνια αγαπώ το φθινόπωρο, μου αρέσει.
Η υγρασία μόνο που μου απαγορεύει τις βόλτες στην παραλία.
Σήμερα φύτεψα πανσεδάκια, λατρεύω τα χρώματα τους αλλά και τις ''μουρίτσες'' τους :)
ευχαριστώ Αννίκα μου, όλοι μας να έχουμε δύναμη, μας χρειάζεται
Θα περάσει κι αυτό όπως πέρασε και το πρώτο. Ας το δούμε σαν ευκαιρία να κάνουμε διάφορα πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δε θα μπορούσαμε. Μπρος δουλειάα..
ReplyDeleteΕνώ βέβαια το περίμενα, πίστεψα ό,τι έλεγαν οι Ειδικοί, ότι δεν θα γίνει lockdown, ήμουν δε σίγουρη πως δεν θα κλείσουν τα μαγαζιά και δεν ψώνισα τα απαραίτητα :(
DeleteΑφελώς!
Αλλά όλο και κάτι κάνουμε!
Το θέμα είναι η όλη εικόνα, οι έλεγχοι, ο κόσμος που δεν προσαρμόζεται, η μαμά μου που θέλει να πάει στο φαρμακείο και στο σούπερ μάρκετ και γράφει σημειώματα για τυχόν έλεγχο. Δεν είναι φυσιολογικό όλο αυτό. Ελπίζω να κρατήσει λίγο.
Δεν ξέρω τί να πιστεύω και τί όχι.
ReplyDeleteΤο πθο φρικτό είναι να μπεις στο νοσοκομείο και να μην έχεις καμία επαφή με τους δικούς σου.
Σκιάζομαι και μόνο που το σκέφτομαι.
Ευτυχώς που έχουμε τις δημιουργίες μας και ξεχνιόμαστε λίγο.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Γενικά τίποτα όμορφο και θετικό μέσα σ αυτή την ιστορία. Όπως και να το δεις. Καμμιά φορά νιώθω σαν κάποιος να με σημαδεύει με όπλο, κι άλλες φορές πάλι είμαι ήρεμη και ήσυχη!
DeleteΑς ευχηθούμε πως όλα θα πάνε καλά!