Έτσι λοιπόν επειδή εμένα ο διαλογισμός με στέλνει κανονικά, βρέθηκα χθες να πετάω στα σύννεφα, στον ουρανό που κοιτάζει προς την ανατολή κι έπειτα σε κλάσμα δευτερολέπτου στον ουρανό που βλέπει προς την δύση, γύρω μου όλα τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος κι εγώ ελαφριά σαν πούπουλο να καταφέρνω κολοτούμπες στον αέρα. Μούρλια!!!
Πολύ νωρίτερα σκεφτόμουν μετά πως άλλο να λες κάτι κι άλλο να το γράφεις. Στον προφορικό λόγο πολλά πράγματα συγχωρούνται επειδή συνοδεύονται οι λέξεις και το νόημα τους από κινήσεις, νεύματα, τις συσπάσεις του προσώπου. Άλλωστε στο δευτερόλεπτο αλλάζεις το νόημα αυτού που λες και ξεχνάς εύκολα αυτό που πρέπει να αφαιρέσεις από την κουβέντα.
Ο γραπτός λόγος θέλει να το κατέχεις καλά το θέμα, θέλει να έχεις το ταλέντο να γράψεις αυτό που υπάρχει μέσα σου χωρίς να προσβάλεις κυρίως τον εαυτό σου αλλά γιατί όχι και τους άλλους. Ο σεβασμός σ' αυτούς που σε διαβάζουν, που θα δώσουν τον χρόνο τους σε σένα και στο κείμενο σου.
Απίστευτα δύσκολο για αυτό και κάποιες φορές αναρτώ κάποιο κείμενο παραρμητικά κι έπειτα το αποσύρω, γιατί θέλω να αφήνω κάποια πράγματα σ' αυτούς που μπορούν να τα κάνουν, γνωρίζοντας την τέχνη.
Ναι, κάποια πράγματα εξάλλου είναι πολύ πολύ προσωπικά που αν δεν ξέρεις πως να τα ξεδιπλώσεις σε μια κόλλα χαρτί το πιο πιθανό είναι είτε να μην καταλάβει κανείς τί λες, είτε να εκτεθείς.
Ώρα για πρωινό και καφεδάκι!!!
Καλημέρα Στελ,
ReplyDeleteΜόνο τυχαίο δεν είναι το "«Verba volant, scripta manent». Από την άλλη δεν μπορούμε να τα αφήνουμε όλα στους επαγγελματίες. Κάτι πιάνει κι εμάς το μυαλό και το χέρι μας. Πρέπει να είμαστε προσκτικοί για το τι δημόσια καταθέτουμε; Πρέπει! Οι καιροί είναι δύσκολοι και το "Νηστεύσαι κακότητος", του Εμπεδοκλή, έχει πάει περίπατο.
Τελικώς ένα "μέτρον άριστον", και αν το βρεις πέστο και σ' εμάς, είναι αυτό που σώζει και πάλι συζητησιμο. . .
Αφιτά!
Καλημέρα Νικ!
ReplyDeleteΤο πώς το καταθέτουμε! Θέλει τρόπο, γιατί ο άλλος δεν σε ξέρει και τα συμπεράσματα μπορεί να μη μας κολακεύουν ενώ δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα στην πραγματικότητα.
Ακριβώς αυτό σώζει, αυτό είναι που μας δίνει και εσωτερική ισοροπία και ηρεμία αλλά που να το βρούμε. Επισημαίνεις ήδη την δυσκολία. Είναι και αυτό το ''δεν είναι όλα για όλους'' ή αλλιώς ας σταθούμε σ αυτά που κάνουμε όμορφα και καλά!
καλό μεσημεράκι :)
Ναι Στέλλα, μεγάλη αλήθεια αυτή με τον γραπτό λόγο. Στον σύγχρονο κόσμο που ζούμε, έχουν γίνει πολύ μεγάλες παρεξηγήσεις από ένα πόστ, μια ανάρτηση, ένα μήνυμα. Γιατί ο γραπτός λόγος δεν στηρίζεται από τη γλώσσα του σώματος, του ήχου και της κίνησης. Και ως αυτόνομος δρων πρέπει αυτός που τον χρησιμοποιεί να είναι άκρως προσεκτικός.
ReplyDeleteΚαλή βδομάδα κορίτσι μου να έχεις και να είσαι καλά.
Εγώ πάλι λέω πως αν δεν το νιώθεις δεν μπορείς να εκφραστείς. Και το ‘χουν με το λόγο όσοι διαθέτουν στην ψυχή μια τρυφεράδα και μια λέξη παρήγορη για τα δύσκολα τούτου του κόσμου. Αυτοί που αγαπούν (αληθινά όμως) όσα οι άλλοι δεν βλέπουν και προσπερνούν, που μπορεί να είναι ασήμαντα, μικρά, ταπεινά που γίνονται γέφυρα της ψυχής με την ψυχή των άλλων. Και τότε ο λόγος κάνει την ψυχή ανάλαφρη, της δίνει φτερά σ’ ένα ταξίδι πέρα και πάνω απ’ τη θάλασσα, πέρα και πάνω απ’τα βουνά, ως την άκρη του κόσμου. Κι όταν χορτάσεις τον κόσμο, απ’ το ανοιχτό παράθυρο, πούπουλο θα σ’ αφήσει στο μαξιλάρι σου. Ναι αυτά που ορίζει η καρδιά θέλουν απλότητα για να γίνουν κατανοητά.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ Στέλλα!
Ναι έτσι είναι, μπορεί να παρεξηγηθείς στο τέλος. Εσύ όμως το έχεις το χάρισμα και δίνεις στον άλλον να καταλάβει αυτό που θες.
ReplyDeleteΣυμφωνώ. Για εμένα ο γραπτός λόγος είναι πιο αυστηρός κι απόλυτος. Δεν αφήνει τα περιθώρια, που δίνει ο προφορικός.
ReplyDeleteΑπό την άλλη, τον θεωρώ εξίσου απελευθερωτικό. Ειδικά για τα πράγματα που δε θέλω να συζητήσω περαιτέρω και προτιμώ να μείνουν στη τελεία τους.
Καλή απόλαυση στο πρωινό καφεδάκι.
Σε φιλώ Στελλίτσα μου!