Sunday, January 09, 2022

αργόσχολη


 

Ώρες ώρες νιώθω απίστευτα αργόσχολη διαθέτοντας τόσο χρόνο από την ημέρα μου στο να διαβάζω (τα πάντα) και να σχολιάζω (τα πάντα) στο διαδίκτυο και ναι εννοώ blogs και facebook.

Νιώθω ότι αφήνω την άποψη μου παντού (ε και τί έγινε),  και ότι διαθέτω στην αλληλεπίδραση με τους άλλους κομμάτια του χρόνου μου που δεν γυρίζουν πίσω.  

Το να αφήσω τελικά ένα δικό μου σχόλιο κάπου,  τί νόημα έχει;  Σε τί μου χρησιμεύει;

6 comments:

  1. Γεια σου Στελ,

    Κατ' αυτή την έννοια, το διαδίκτυο, μας έχει όλους κάνει κομμάτι αργόσχολους. Ευτυχώς αντέχουμε!

    Να είσαι Καλά,
    Καλή Εβδομάδα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ε, ναι πάντα κατά μια έννοια.

      καλή εβδομάδα Νικ.

      Delete
  2. Καλημέρα Στέλλα μου!
    Δεν ξέρω αν είσαι αργόσχολη ή όχι, αυτό που ξέρω είναι, πως πολύ συχνά γράφεις τις σκέψεις σου και ας είχες αποκλείσει αρκετούς από τον σχολιασμό τόσο καιρό, προφανώς το ανοιγωκλείσημο έχει τους λόγους του!

    ΑΦιλάκια γλυκά με ευχές για μια φωτεινή βδομάδα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είχα κατά καιρούς πολλές φορές κλειστά σχόλια όπως και ''κλειστό'' ολόκληρο το blog μου.
      Αυτό αφορά εμένα βασικά, και όχι δεν αποκλείω κάποιους ποτέ και για κανένα λόγο (εκτός κι αν τα σχόλια θεωρηθούν υβριστικά).
      Δεν βρίσκω δε το λόγο να πρέπει κάθε φορά να δικαιολογηθώ για αυτό ή να νιώθω ενοχές.

      πολλά φιλιά πάντα Στεφανία μου

      Delete
  3. H επικοινωνία Στέλλα μου με δικτυακούς φίλους, όπως αυτοί εκφράζονται στο χώρο, είναι, στις μέρες μας, μια ουσιαστική επικοινωνία που έχει προσφέρει άπειρα πράγματα στις σχέσεις μας, στην ανθρωπιά μας, στη δημιουργία μας, στη διασκέδασή μας. Στο εξωτερικό το blogging είναι απείρως πιο συμμετοχικό, πιο δοτικό από εδώ. Σκέψου δηλαδή.
    Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχει αυτή η επικοινωνία αλληλεπίδρασης στις σκέψεις των άλλων (και δεν μιλώ για το επιφανειακό κους-κους των social-media), στη δουλειά των άλλων, αλλιώς δεν ξέρω σε ποιο επίπεδο αποξένωσης και μιζέριας θα ήμασταν σήμερα.
    Ο κόσμος αυτός αξίζει και το χρόνο του, και τη δημιουργία του καθένα μας.
    Να πω την καλή μου βδομάδα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Όπως αγαπάει ο καθένας Γιάννη μου !!!

      Delete

οι συγνώμες

  Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό,  χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...