τα ''θα''

 

Διαγράφεται τόσο απόλυτο πλέον το περίγραμμα των όσων αποτελούν την καθημερινότητα μας,  καμμία  εσοχή,  σχισμή,  τσέπη.  τρύπα,  κουρέλιασμα,  ξέφτι,  τίποτα που να υπονοεί αυτό το να..  ψάξε εδώ ή εκεί κι ίσως να βρεις κρυμμένη μια ελπίδα,  ένα όνειρο,  ένα καλά ξυσμένο μολύβι κι ένα κομμάτι χαρτί,  για να γράψεις τα ''θα'' ενός καθόλου αβέβαιου αλλά στερεοτυπικού και προκαθορισμένου μέλλοντος,  όχι αυτού που ανέκαθεν ήλπιζες ότι θα σου χαριστεί,  αλλά ενός άλλου,  φαινομενικά ξένου,  που στο βάθος του μυαλού σου πάντα γνώριζες και πάντα υποτιμούσες κλωτσώντας το,  έστω σαν μια μπάλα ιδεατή,  μακριά ελπίζοντας πως κάποιος άλλος θα την πάρει στα χέρια του αλλά όχι,  εν τέλει εσύ,  εσύ την κρατάς στα δικά σου χέρια,  εσύ παίζεις μ' αυτό το λευκό,  αυτό το μαύρο,  αυτό το γκρί κι αυτό το πράσινο,  είναι ο λαχνός που τράβηξες με θέρμη εσύ,  μια μέρα που πήρες το θάρρος να κουβεντιάσεις με την τύχη σου.