πέ(5)ντε

1)  Δεν επιτρέπεται να είσαι καλά όταν οι άλλοι έχουν προβλήματα

2)  Εν έτει 2013,  Ιούλιος παρακαλώ,  είναι ταμπού να είσαι καλοντυμένη και να κάνεις βόλτα μόνη σου

3)  Οι άντρες (;) φλερτάρουν,  ή για να είμαι πιο κυριολεκτική,  σου φωνάζουν ''ψιττττ''..  αλλά ποιός κάθεται να βγάλει φωνή μέσα στη ζέστη,  αντί για αυτό αναβοσβύνουν έναν αναπτήρα..  τι θα κάνεις εσύ ακούγοντας τον θόρυβο;  θα γυρίσεις δεν θα γυρίσεις;

4)  Μαζεύεις τη ζέστη σου,  τον ιδρώτα σου κι επιδεικτικά τους αγνοείς και τότε γυρνούν στην παρέα τους και λένε ''δε βλέπει''..  εμ δε βλέπει για..  τι να δει η έρμη..

5)  Έχει χαλάσει ο κόσμος έχουν δίκιο μερικοί!

αποχαιρετισμοί

Επέστρεψα με μια λύπη σήμερα..

..να είναι που ο Ιούλιος μ΄αποχαιρετά;

α γ ά π η

Λες τελικά να φοβόμαστε από λάθος;
Και να 'ναι ο ανταγωνισμός μια στραβή κίνηση;

Κι  η  α γ ά π η  να ΄ναι το μυστικό;

off

Απλά δεν σκέφτομαι..
πως να το πω..

έχω κλείσει διακόπτες
OFF..

2+

Η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων είναι δύσκολη,  και όλη αυτή η ευχέρεια για συναντήσεις,  γνωριμίες κι επανασυνδέσεις δεν διευκολύνει την κατάσταση,  απλά σου δίνει τη δυνατότητα μέσα στα πολλά,  να βρεις τα καλύτερα,  ή αν θέλεις το καλύτερο..

Αυτό που έχω λατρέψει σε σένα όλα αυτά τα 2+ χρόνια είναι ότι νιώθω ότι αυτό που λέω, έρχεται σωστά στα αυτιά σου,  μετά στη σκέψη σου και μετά γίνεται λέξεις που έρχονται και δένουν με τις δικές μου και είναι σαν κάποια μικρά μικρά πραγματάκια να τακτοποιούνται βρίσκοντας το καθένα τη σειρά και τη θέση του στο σωστό συρτάρι..

Σαν σκόρπια κομμάτια ενός παζλ που σε κάθε συνάντηση,  ενώνονται,  διαλύονται και πάλι ενώνονται..  Δεν ξέρω πως ονομάζεται όλο αυτό,  φιλία ή χημεία ή απλά στιγμές αλλά νομίζω ότι είναι υπέροχο το να μιλάς και τα λόγια σου να βρίσκουν τον σωστό αποδέκτη,  χωρίς δεύτερες σκέψεις..

παράλληλο σύμπαν

Υποψιάζομαι πως όλες αυτές οι πεθαμένες μας πια στιγμές,  όλα αυτά τα νεκρά εγώ μας που βρίσκονται στο παρελθόν, με κάποιο τρόπο,  ίσως με τη μορφή μιας αόρατης σκόνης  γεμάτης ενέργεια,  περιβάλλουν το σώμα μας και πορευόμαστε μ΄αυτά.
Μοναδική γέφυρα δεν μπορεί να είναι η μνήμη..  ή μερικές φωτογραφίες κρυμμένες σ΄ένα ξύλινο συρτάρι.  Υπάρχει μια ''επαφή''  που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε,  και καθώς οι κύκλοι κλείνουν συμβαίνουν πράγματα ''καρμικά''  κι ας είναι σε μένα ξένη αυτή η λέξη..
Είναι μια πόρτα το ''παρελθόν''  σε ένα σύμπαν παράλληλο..

γιατρικά

Μερικοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι όλο αυτό,  το καλοκαιρινό πακέτο,  θάλασσα / ήλιος / αμμουδιά,  είναι η αφορμή για μια βουτιά στη φύση..  βλέπουν τα πράγματα όπως ακριβώς είναι,  ούτε λίγο πιο δεξιά ούτε λίγο πιο αριστερά,  το νερό είναι νερό,  το αλάτι είναι αλάτι κλπ.
Οι αποδράσεις,  κάθε είδους αποδράσεις,  θα έπρεπε να γράφονται σε ιατρικές συνταγές.  Μια δόση απ' αυτό σε επιθυμητή ποσότητα και δε χρειάζεσαι άλλο γιατρικό.  Όπως και τα ''καινούργια πράγματα'',  ή η λέξη ''μαθαίνω''..  μοιάζουν σα κουταλιές από το μαγικό σιρόπι της Μαίρης Πόππινς.
Ξεβιδώνεις το πώμα,  καταπίνεις λίγη ''γνωριμία''  και πολύ ''μάθηση'' κι αμέσως νιώθεις τα ''ενδιαφέροντα''  να καταπραίνουν τις ανάγκες σου.. 

κολλήματα

Και θέλω και δε θέλω..  συμβαίνει  κι αυτό..

Ανασφάλεια ίσως που όλο και μεγαλώνει..

το μπαλόνι (ταινία μικρού μήκους)

Σας έχω πει για το ''μπαλόνι;''
Είναι η πιο μεγάλη μου χαρά αυτού του καλοκαιριού.  Σημάδι ότι υπάρχει ακόμη αυτό το ''κάτι''  που μπορεί να λέγεται ''τέχνη''  και που κάνει τη διαφορά.  Γιατί η ομάδα των παιδιών της σχολής κινηματογράφου έβαλαν όλη τους την ψυχή σ΄αυτό το 15λεπτο ταινιάκι,  που δεν νομίζω ότι θα άφηνε κάποιον ασυγκίνητο..

Ηθοποιοί:  Τζόυς Ευείδη

Δημήτρης Κολοβός

Δάφνη Μιχοπούλου

Σενάριο:  Σωτήρης Πετρίδης

Σκηνοθεσία:  Ναταλία Λαμπροπούλου

Παραγωγή:  Βίλη Κουτσουφλανιώτη

Και το πιό όμορφο απ΄ όλα είναι ότι το ταινιάκι αυτό θα ταξιδέψει,  τον Οκτώβρη στο διεθνές Φεστιβάλ της Κύπρου

Η σχετική σελίδα στο facebook για περισσότερες πληροφορίες!

τα υπόλοιπα εκεί..

Βιβλίο.. τσεκ!
Γυαλιά..  τσεκ!
Τσιγάρα..  τσεκ!
Αναπτήρας..  τσεκ!
Πετσέτα..  τσεκ!
Αντιηλιακό..  τσεκ!

επιθέσεις

Προσπαθώ να επεξεργαστώ αυτό:

''Όταν δυο άνθρωποι μαλώνουν συνεχώς δυο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν''
Ποιά είναι αυτά;

Υπεύθυνος είναι αυτός που θυμώνει με τον άλλον;
Τα ''χι'' λεγόμενα του άλλου τα οποία πιθανόν να πληγώνουν δεν λαμβάνονται υπ΄όψη;

*

Οι λεκτικές επιθέσεις,  είτε γίνονται συνειδητά είτε ασυνείδητα,  παραμένουν λεκτικές επιθέσεις κι έχουν πάντα έναν λόγο που συμβαίνουν..

*

Σήμερα μου ταίριαζε μια φωτογραφία ''βροχερή'',  που ήταν και η πρώτη πρωινή μου εικόνα..  αλλά σκέφτηκα να κρατήσω το καλοκαιρινό μου mood,  έτσι από πείσμα..
Είναι και όμορφα που δρόσισε :)

[ξ(απλω[σ]τ[ρ]ες)]

Πάντα το έλεγα εγώ..
Είναι η περίοδος που όλα είναι γύρω σου με διαφορετικό τρόπο,  τόσο απόλυτα δοσμένα που μόνο μια μέλισσα ή ένας ψύλλος μπορεί να σε ενοχλήσει..

Ερωτική,  γεμάτη νάζι εποχή..
Δική μου..

ώρες

Τις τελευταίες μέρες,  ο χρόνος δεν κάνει τόσο αισθητή την παρουσία του κι αυτό αμβλύνει τις γωνίες πραγμάτων και καταστάσεων.
Και είναι τόσο όμορφα!

αστερίες κι αστεράκια*

''λέω μάτια μου κι αστράφτει κεραυνός
θέλω θάλασσα κι ανοίγει ουρανός

ανάμεσα στα όνειρα σπαράζει η ζωή μας
ανάμεσα στα όστρακα παφλάζει η καρδιά μας''

*

''Αν δεν το καταλαβαίνεις χωρίς να σου το εξηγήσω,  τότε δεν θα το καταλάβεις όσο κι αν σου το εξηγήσω..''




το πρώτο από το απόλυτα καλοκαιρινό για κάποιους τραγούδι
το δεύτερο από το 1Q84
(δεν το προτείνω,  αν και με κάνει να περνάω καλά)



**

στόχοι

Οι άνθρωποι που έχουν αυτοεκτίμηση έχουν περισσότερες επιτυχίες στη ζωή τους.
Δεν είναι πως δεν δυσκολεύονται,  ή πως δεν αποτυγχάνουν,  ή ότι δεν πέφτουν,  απλά έχουν τη δύναμη να σηκώνονται σε συντομότερο χρονικό διάστημα κι έτσι βάζοντας και ξαναβάζοντας στόχους έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να πετύχουν κάποιον από τους σκοπούς τους!

Αυτό ήταν μια πολύ σπουδαία απάντηση σε ένα προσωπικό ερώτημα..

δωμάτιο πανικού

Αν υποθέσουμε ότι λατρεύεις το καλοκαίρι,  τον ήλιο,  τη θάλασσα,  τα λουλούδια,  τα χρώματα..  κι αν υποθέσουμε ότι όλα αυτά μήνα με το μήνα αλλάζουν και υπάρχουν εβδομάδες ολόκληρες που δεν τα έχεις..  είναι απολύτως χρήσιμο ένα ''δωμάτιο πανικού'',  κρυμμένο καλά μέσα σου..
Καταφύγιο για τις δύσκολες μέρες..
Να μαζεύεις,  ήλιο από δω,  θάλασσα από κει,  χρώματα από την άλλη και να τα ρίχνεις όλα μέσα..

*

''απόλαυση''

Nα πίνεις ένα ποτήρι λεμονάδα και να νιώθεις τη δίψα να ξεκολλά από μέσα σου και τη γλύκα να ποτίζει το δέρμα σου και να μη θες άλλο.

Αυτό είναι ''απόλαυση''  και δεν έχει να κάνει με την ποσότητα,  ή με την στιγμιαία κατανάλωση..  πιο απλά,  δεν το κάνεις για να το κάνεις,  το κάνεις γιατί το έχει ανάγκη ο οργανισμός σου και γιατί γουλιά γουλιά θα περάσει η ευχαρίστηση μέσα σου.

Γουλιά γουλιά..
Μπουκιά μπουκιά..

Την ίδια βόλτα στη γειτονιά,  μπορείς να τη χωρίσεις σε δυο μέρη,  αυτή που θα την κάνεις τρέχοντας κι αυτή που θα την απολαύσεις βήμα προς βήμα..  μπαίνοντας στη διαδικασία να σκεφτείς τις εικόνες που σου προσφέρει αυτό το κάθε βήμα..

Πολύ φοβάμαι πως τελευταία,  πόσο τελευταία αλήθεια (;)..  όλα γίνονται με τόσο άγχος και τόσο γρήγορα..  χωρίς νόημα γρήγορα σα να θέλουμε εμείς οι ίδιοι να τα υποτιμήσουμε..  να τα υποβιβάσουμε..  να μην έχουν αξία..  να γίνονται εύκολα καταναλώσιμα..

αναζητώντας το ''ροζ''

Αγαπημένο μου ημερολόγιο

σήμερα έμαθα μια πολύ βαθιά,  πολύπλευρη λέξη
την λέξη ''αυτοεκτίμηση''

στιγμές

Έχει φύγει ο χειμώνας πολύ μακριά μου,  έχω κλείσει διακόπτες και είμαι σε διακοπές..

*

Κάποιος που λατρεύει να ''μαγειρεύει''  τις στιγμές,  μου αγόρασε ένα κίτρινο,  πλατύγυρο καπέλο

*

Κοιτάζοντας μακριά..
-Τι είναι αυτό;  άνθρωποι ή σκουπίδια;
-Άνθρωποι
-Σκουπίδια
-Άνθρωποι στα σκουπίδια..

*

Δυό μικρά αγόρια γύρω στα έξη συνομιλούν,  το ένα μοιάζει τραγικά με κορίτσι,  παρ όλα τα χοντρούτσικα χαρακτηριστικά,  έχει μαύρα κορακίσια μαλλιά μισό μέτρο κοτσίδα και φοράει σορτσάκι..
-Μχ..  έβγαλες έξω τα βυζιά εσύ..
-...
-Αγόρι είσαι;
-...
-Γιατί έχεις κοτσίδα;

-Θα του δώσω μπουνιές λέει στη μικρή του φίλη ο άλλος μικρός κι ετοιμάζεται για μάχη..  εξηγήσεις δίνει η φίλη στο γεμάτο απορίες αγόρι.

-Ο μπαμπάς του θέλει να έχει μακριά μαλλιά,  κι αυτός τι να τα κάνει,  τα δένει κοτσίδα.

Έμεινα να φαντάζομαι τον εξτριμ μπαμπά !

συμπληρωματικά!

Η Α. λέει πως καμμιά φορά,  θέλουμε να πούμε Α.  και λέμε Β.
Καμμιά φορά,  νομίζουμε πως πετάμε πορτοκάλια αλλά στέλνουμε καρύδια.  Λάθος σήματα εκπέμπουμε και δημιουργούμε ένα συρματόπλεγμα γύρω από το πρόσωπο μας.  Έτσι,  απωθούμε κάποιους ανθρώπους που ίσως θα θέλαμε πολύ να υπάρχουν στη ζωή μας.  Με τη λάθος στάση,  τον λάθος τρόπο.  Κι όσο αυτοί που αγαπάμε λαμβάνουν λάθος σήματα,  τόσο γίνονται ''περίεργοι''  απέναντι μας,  κι όσο αυτοί γίνονται ''περίεργοι''  τόσο κι εμείς γινόμαστε ακόμη πιό εχθρικοί.  Φαύλος κύκλος δλδ.

*

Αν με ρωτούσες ποιά ήταν η πιό αγαπησιάρικη εβδομάδα των τελευταίων ετών θα σου έλεγα ''αυτή που μόλις μας πέρασε''.  Δεν ξέρω γιατί και πως αλλά είχε χαρά..  είχε φίλους,  κόσμο,  βόλτες,  κουβέντες,  θάλασσα..  είχε την Α.
Όταν με κοιτάει με εκείνο το βαθύ βλέμμα της,  απλά σταματώ να σκέφτομαι.  Όλα τα υπόλοιπα έρχονται μόνα τους,  σαν μικρές σημαντικές επισκέψεις,  ένα ένα..  Και μπαίνουν σε μια θέση και μια σειρά..  και μοιάζουν όμορφα..  ακόμη και τα δύσκολα μοιάζουν όμορφα..

*

Τα τελευταία χρόνια,  έχω την αίσθηση ότι είμαι σαν μια μπαταρία,  φορτισμένη αρνητικά..
Αυτό είναι κάτι που θέλω να φύγει από πάνω μου κι από μέσα μου ευθύς αμέσως.

βυσσινάδα

Mα πάνω απ΄όλα τον εαυτό μου πρέπει να εξημερώσω..

*

Έχω τόσα πολλά κι ενδιαφέροντα μέσα μου τον τελευταίο καιρό..  μα τίποτα που να βγαίνει με λέξεις,  πόσο μάλλον να φτιάξω προτάσεις..

*

Με παρατηρώ..

μ΄ένα ποτήρι μπύρα

Να ρωτήσω την Α. αν πραγματικά μετά από μια μεγάλη λύπη έρχεται μια μεγάλη χαρά..  και το αντίθετο.  Να τη ρωτήσω αν είναι αρνητικό όλο αυτό το σκεπτικό.  Και είναι σωστό να το μοιραστείς ή όχι;  Οι άλλοι θέλουν να τους χαιδεύεις διπλωματικά τ΄αυτιά.  Κι εγώ μαζί.  Άλλο να έχω φτάσει σε ένα χι συμπέρασμα μόνη μου,  μέσα από το ψάξιμο και τις εμπειρίες μου και άλλο να μου το πουν κατάμουτρα.  Είναι σα μια βελόνα που σκαλίζει την ανασφάλεια μου.  Κι όσο πιό στο βάθος πάει τόσο πιό πολύ πονάει.  Κι όσο πιο πολύ πονάει τόσο πιο πολύ διαστρεβλώνει την αντίδραση μου.  Οργίζομαι με τον φίλο ή γνωστό μου που έτυχε να θέλει να είναι ειλικρινής και του προσάπτω κατηγορίες,  συνήθως από τις πιό λαικές,  τις πιό κοινές χρόνια και χρόνια τώρα.
Η ιστορία μπορεί να τελειώσει εύκολα εδώ,  αν πάρεις μαζί το θυμό σου και φύγεις..  υπάρχει πάντα κι η άλλη λύση,  πιό δύσκολη..  για δυνατούς παίκτες..  η κουβέντα,  η συζήτηση και κυρίως το ξεκαθάρισμα του εαυτού σου από κάθε προκατάλειψη!

*

''Η ζωή τρέχει κι εμείς τρέχουμε πίσω της να την προλάβουμε''  ειπώθηκε στην χθεσινή ταινία και καμμιά δεκαριά ποτήρια μπύρα τσούγκρισαν μεταξύ τους..
Ζωή είναι όλα αυτά που έρχονται χωρίς ή που νομίζουμε ότι τα έχουμε επιλέξει.  Συνήθως είμαστε έρμαια καταστάσεων και γεγονότων που διαδέχονται το ένα το άλλο..

*

στην υπέροχη χθεσινή βραδιά / παρέα

εγώ εδώ θα είμαι

Ποιά είναι η αλήθεια;  Η δική μου;  Η δική σου;  Της συγκεκριμένης στιγμής;  Του χρόνου που πέρασε;  Της άρνησης ή της μη αποδοχής;

Ο ήλιος καίει στο κέντρο της πόλης ενώ μερικά χιλιόμετρα μακριά η θάλασσα παλεύει μ΄ένα συμπαθητικό αεράκι και με τη ψυχρή θερμοκρασία που της άφησε η χθεσινή βροχή και η νύχτα.
Δεν είμαι εγώ που τα γράφω όλα αυτά,  είμαι μια άλλη.  Τα λόγια,  τα γραπτά λόγια είναι εύπεπτα γιατί ο αποδέκτης τα φιλτράρει όπως αυτός θέλει.  Ανάλογα με τη δική του αλήθεια και τη προσωπική του χωριτικότητα στο μέρος του εγκεφάλου.

Χαίρομαι για όσους με έχουν αποδεχτεί και σαν ''Σ''  και σαν ''Φεγγάρι''..  οι υπόλοιποι μάλλον κάτι έχουν χάσει στο δρόμο τους,  ας ψάξουν να το βρουν..

Ε και ναι..  στην τελική,  όποιος είπε πως αποδέχεται το ένα κι απορρίπτει το άλλο ας τραβήξει οριστικά τον δρόμο του.. εγώ πάντα εδώ θα είμαι,  Εγώ,  πρόσεξε με,  όχι αυτό που έχει δημιουργήσει η φαντασία σου!

Λυπημένη ναι!
Ξεφουσκώνει ένα μπαλόνι στα πόδια μου και πρέπει να μαζέψω τα συντρίμια

της θάλασσας

Αναρωτιόμουν πόσο βαθιά μπορεί να εισχωρήσει σε έναν εγκέφαλο το ξανθό των μαλλιών

και τι φιλοσοφία μπορεί να έχει ένα όμορφο κορίτσι με μια ζαρτιέρα τατουάζ στον αριστερό μηρό μ' ένα πιστόλι μέσα..

α(υ)*πνίες

Kάθομαι απέναντί σου και σου μιλάω.  3.32 τα ξημερώματα,  άυπνη νύχτα.  Ο ανεμιστήρας στο φουλ και σε  επιλογή περιστροφής.  Σαφώς και δεν μ΄ακούς.  Τόσο διαφορετικές προσωπικότητες στην πίεση του ''μαζί''.  Από ανάγκη,  από συνήθεια,  από βολεψιά,  από συμβιβασμό.  Λένε ότι όλα στη ζωή είναι από τύχη.  Έτυχε να γίνει αυτό,  έτυχε να γίνει τ΄άλλο και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.  Κάτι προέκυπτε κάθε φορά,  μα ήθελε μαστοριά να το τυλίξεις.  Και τ΄άφηνες να γίνει μεγάλο.  Μετέωρο.  Είμαστε κι εμείς οι γυναίκες με χίλιες δυό σκέψεις στο κεφάλι,  ποιά να πρωτοβάλουμε μπροστά..  Είστε κι εσείς οι άντρες αιώνια μωρά,  όπου αγκαλιά κι όπου ντάντεμα.  Είναι κι η καθημερινότητα που στραγγαλίζει ότι τολμήσει να την αγγίξει.  Ένα χάδι και κάποιος να το πιστέψει,  ένα γέλιο και κάποιος να το ακούσει.  Κι η Χαρά τόσο σπάνια που πονάει.

Νομίζω πως απόψε,  χωρίς κλειστά βλέφαρα θα φτάσω στο πρωί..  

εκ(ρήξεις)*

Καμμιά φορά τις νύχτες έρχονται σκέψεις που φαντάζουν γιγάντιες και σπουδαίες,  μα κοιτάζοντας τες το πρωί δε βλέπεις παρά έναν χωρίς λόγο ενθουσιασμό και μια επιπόλαια έπαρση.




''Ό,τι έχει γραφτεί εδώ μέσα δεν είναι παρά λόγια..

μικρές ασήμαντες εκρήξεις..''

''κάπως έτσι''

Το καλοκαίρι,  οι πιπεριές είναι πιο πολύ πιπεριές και οι ντομάτες περισσότερο ντομάτες.  Φτιάχνω μια γέμιση με μπόλικο δυόσμο,  παραγεμίζω τα λαχανικά και τα χώνω στο φούρνο.  Το σπίτι μυρίζει κάτι από Ιούλιο κι από θάλασσα.  Φυσάει ένα αεράκι που νομίζω ότι φέρνει σε κάθε κύτταρο μου αλμύρα.  Ρίχνω ένα μωβ μπλουζάκι επάνω στην κοιλιά μου.  Το μικρό κορίτσι δίπλα μου έχει κρύψει το σώμα του κάτω από μια πετσέτα.  Ο μπαμπάς του κοιτάζει το φιδάκι στο πόδι μου.  Μια τόσο γαλάζια μέρα είναι απαράδεκτο να κρυώνεις.  Γκαντεμιά.  Παίζω με τον ήλιο και τη σκιά.  Φοράω καπέλλο και περπατάω στην άμμο.  Η άμμος είναι ορθοπεδική,  κάθε βήμα παίρνει το σχήμα του πέλματος.  Αυτή η άμμος δεν έχει μεγάλα εντυπωσιακά κοχύλια ούτε γυαλόπετρες.  Την ονόμασα ορφανή.  Διαβάζω το 1Q84.  Κάτι με σπρώχνει προς τα εκεί και κάτι με απωθεί.  Μ΄αρέσουν τα βιβλία που σε προκαλούν να κρατάς μολύβι και να σημειώνεις λέξεις που μοιάζουν με παράθυρα.  Δεν έχεις παρά να τα ανοίξεις για να γνωρίσεις τον κόσμο.  Το φως,  το πολύ φως,  το άπλετο καφτό φως δε με φόβισε ποτέ.  Οι υπόγειες σκοτεινές διαδρομές πολύ!  Αυτές,  κάνουν πολύ δρόμο για να φτάσουν σε σένα.  Φιλτραρισμένες!  Κι αφήνουν ένα συναίσθημα ''περίπου έτσι,  περίπου αλλιώς''.
Ή ''κάπως έτσι''..

Κάποιος αναρωτιόταν πόσο να κοστίζει η αγάπη..  πόσο άραγε;

το θαύμα

Από την χθεσινή υπέροχη συναυλία,  σε ένα θέατρο δάσους που δεν έπεφτε καρφίτσα,  με θέα καρτποσταλική στα φώτα της πόλης ως μακριά,  απέναντι στον Όλυμπο κι έναν ουρανό που μπορεί να μη διέθετε φεγγάρι αλλά τα άστρα ήταν μια ατμοσφαιρική συντροφιά!

Και μετά από μια μεγάλη κουβέντα περί ζωής,  στιγμών,  θαυμάτων και το πως ο έρωτας σε κάνει τόσο δα μικρούτσικο και κουτούτσικο :)

διατροφή και συναισθήματα

Παγωτό ή τίποτα;  Σοκολάτα ή νερό;  Και παγωτό και σοκολάτα και μπισκότα,  όλα μαζί,  χωριστά και ταυτόχρονα!  Παγωτό και σοκολάτα και μπισκότα ή υγεία και όμορφο σώμα;
Αντί για γλυκό αγγουράκι με μπόλικο αλάτι και καρότα;  Ούτε που το σκέφτηκα,  κι όμως το θέλω τόσο πολύ.  Πιέζομαι,  χωρίς να ξέρω τι ακριβώς είναι αυτό που με πιέζει.  Από Γενάρη το παλεύω,  15 μέρες διατροφή και άλλες 15 γουρούνιασμα.  Και πάλι από την αρχή.  Μπάλα είναι και με πήρε από κάτω.  Και για να τη φέρω τούμπα και να την έχω του χεριού μου ξέρω ότι αυτή την εποχή είναι δύσκολο.
Ευκολότερα όμως γίνεται με παρέα,  γεγονός αν και πάλι η απάντηση είναι,  μπορεί ναι,  μπορεί όχι.
Από ανάγκη,  να βάλω τη διατροφή μου και τα συναισθήματα σε μια τάξη έφτιαξα ανάλογο γκρουπάκι στο facebook.
Θέλω συμπαράσταση και παρέα,  θέλω να με βοηθήσετε να το κάνω πιό εύκολο.

Για περισσότερες πληροφορίες στείλτε μου e-mail στο selinicreations παπάκι.yahoo.gr,  κι αν σας ενδιαφέρει έστω και λίγο η διατροφή ελάτε να το κάνουμε όλες και όλοι μαζί (ευπρόσδεκτα και τα αγόρια),  ελάτε να στηρήξουμε ο ένας τον άλλον,  να ανταλλάξουμε διατροφικές συνήθειες,  και γιατί όχι ακόμη και συνταγές light και υγιεινές.
Η ομάδα στο facebook είναι prive,  οπότε ότι ειπωθεί θα μείνει μεταξύ μας :)