Το σκέφτηκα, καθώς χάζευα τα κλειστά παράθυρα, περπάτησα σ' ένα δρόμο με λιγοστά αυτοκίνητα και βρέθηκα μπροστά στη βιτρίνα ενός μαγαζιού με πολύ όμορφα ρούχα.. εκεί, τ' ορκίζομαι δεν είναι μόνιμη συνήθεια, άνοιξα την κασετίνα μου κι άναψα τσιγάρο.. τράβηξα μια ρουφηξιά..
''οι Κυριακές, είπα, είναι σιωπηλές επειδή εμείς βουλώνουμε με τις παλάμες μας το στόμα τους''.. μετά; μετά προσπέρασα έναν νεαρό σε καροτσάκι, μια γυναίκα που πάλευε να περπατήσει με γυμνά πόδια και πλατινέ μαλλιά, και έδειχνε πως κάποτε ήταν όμορφη, πολύ όμορφη..
Λίγο πριν την ανηφόρα με τις σημαίες της γιορτής στα μπαλκόνια.. συνέχισα ''αμαρτία είναι να αλυσοδένουμε εκούσια τους εαυτούς μας''
Νομίζω πως η τελευταία σου φράση αντικατοπτρίζεται σε πολλές πραγματικότητες!!
ReplyDeleteΧρόνια πολλά.
Μια όμορφη ημέρα σου εύχομαι φεγγαρένια μου και μια υπέροχη εβδομάδα! :)
χρονια πολλα μαρινα μου
Deleteουσιαστικη φραση αν και πιστευω οτι σχεδον ασυνειδητα ζουμε.. σχεδον οπου μας παει και οχι οπου θελουμε.. πολλα φιλια!
Μεγάλη κιόλας σε μια ζωή σταλίτσα...
ReplyDelete*τι σκέψεις...Εξαιρετικές ;)
χχμμμ σταλιτσα!
Deleteεξαρταται ομως ε;
παντα για αλλους ετσι κ για αλλους αλλιως..
φιλια!