επιθυμίες

Κάθε χαικού σου,  να άρχιζε και να τέλειωνε με το όνομα μου!

ματιές

Στο σπίτι μου αυτό,  κατοικώ γύρω στα σαράντα χρόνια.  Την ανατολική του πλευρά την ζω εδώ και 30 χρόνια,  την θέα προς το βουνό στην πλευρά της θάλασσας την ανακάλυψα τα τελευταία δέκα χρόνια,  τα δε δέντρα της πλατείας,  ιδιαιτέρως πως ανάμεσα τους βρίσκεται ένα υπέροχο σφεντάμι,  μόλις τις τελευταίες μέρες.

Μετριέται το ''τίποτα'';

Την Α.  την σκέφτομαι συχνά πυκνά.  Κυρίως σκέφτομαι πως κάποιες επισκέψεις θα μπορούσαν να είναι ένα πολύ καλό δώρο στον εαυτό μου.  Ίσως έτσι να κατάφερνα να μετρήσω αυτό μου το ''τίποτα'',  ίσως να μπορούσα να το μετατρέψω σε ''λίγο''  και ύστερα ''λίγο περισσότερο''.

της Κυριακής

Κάπου διάβαζα πως η κατάθλιψη χτυπάει κόκκινο στις μέρες μας,  πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς;
Αντικειμενικά τελείως, ποιός φανταζόταν τη ζωή του φθίνουσα;  Με πόσα ακόμη να συμβιβαστείς;  Αλλαγές και απώλειες!

υπέροχα!

Το να περιμένεις μια μέρα μουντή και βροχερή και να ξημερώνει μια Κυριακή ηλιόλουστα υπέροχη.
Το να έχεις καινούργιο βιβλίο και να χαιδεύεσαι με τις τρεις τέσσερις πρώτες σελίδες.
Οι προσδοκίες του άλλου,  άρα και διαφορετικού,  παρ' όλη την επίγνωση του ''όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν''.
Οι εικόνες,  της ίδιας σου της πόλης,  ίσαμε 100 χρόνια πριν,  γεγονότα μα κυρίως οι δρόμοι,  τα περπατήματα.

η εκδίκηση

Υπέροχα φωτεινή μέρα,  μιας Μαγιάτικης άνοιξης που μυρίζει υπέροχα πρασινάδα και άνθη.  Κι επειδή μου αρέσει τόσο πολύ (η Άνοιξη),  ήρθε κι έκατσε μέσα μου και πάνω μου με τη μορφή της αλλεργίας.  Νά! για να με κουβαλάς πάντα μαζί σου,  μου ψιθύρισε.
Αλλά κι εγώ βρήκα τον τρόπο μου,  πήγα στο κοντινότερο φαρμακείο,  αγόρασα Νasonex και Rupafin και την εκδικήθηκα.
Τί νόμιζες κυρία μου πως θα σ' άφηνα να κάνεις τα δικά σου;

πολλαπλά πρόσωπα

Αυτό το ότι έχεις τη δυνατότητα να απλώνεσαι σε πολλαπλούς χώρους με τα αντίστοιχα πρόσωπα,  στον διαδικτυοχώρο είναι πολύ γοητευτικό μα και τόσο μοναχικό!

1,2,3

Οι ενδιαφέρουσες σκέψεις είναι πλέον τόσο σπάνιες.

Η παρασκευή ενός espresso μοιάζει ιεροτελεστία.

Οι πιο δύσκολες εξετάσεις είναι οι ιατρικές.

της αρέσει

Της αρέσει να ανακαλύπτει ενεργά blogs και να αντιγράφει τις διευθύνσεις τους στην μεγάλη blog list. Της αρέσει το μωβ και τα λουλούδια.  Οι πρωινές ραδιοφωνικές εκπομπές.  Η τέχνη.  Οι μεγάλες,  ατέλειωτες βόλτες.  Ο Μάης κι  ο Ιούνης.  Το αεράκι της ώριμης Άνοιξης.  Ο εσπρέσο με λίγο ζεστό νερό μέσα.  Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες,  να τους σπάει σε κομμάτια.  Οι οργανωμένοι κήποι,  τα δέντρα.  Θα ήθελε να τα γνώριζε όλα,  τις ηλικίες και τις ονομασίες τους.  Της αρέσει να τη ρωτάνε ''γιατί;''.  Της αρέσει να δίνει απαντήσεις.  Της αρέσει να εμπιστεύεται αλλά αυτό είναι σχεδόν αδύνατον.  Της αρέσει να διαβάζει.  Της αρέσει να στέλνει γράμματα.  Της αρέσει το φλερτ,  κι η αγάπη.  Της αρέσει η αλήθεια και πόσο περίεργο που την σκέφτηκε από την αγάπη αμέσως μετά;  Της αρέσει η θάλασσα.  Γίνεται άλλος άνθρωπος κοντά στη φύση.  Κι όταν έρχεται κάτι καινούργιο.  Να ήξερες πόσο της αρέσουν τα καινούργια,  μα και πόσο εκτιμάει τα παλιά.  Τελευταία,  μια από τις επιθυμίες της ήταν να αγοράσει ένα γλυφιτζούρι.  Να το βάλει στο στόμα της και να το γλύψει μέχρι να λιώσει.  Να αγοράσει ένα mastermind.  Να πάει σε ένα έρημο χωριό,  να μείνει σε κάποιο πέτρινο σπίτι με χαμηλή κεραμιδένια στέγη.  Δυο,  τρεις μέρες,  μια βδομάδα.  Χωρίς σύνδεση στο διαδίκτυο,  χωρίς κινητό.  Να κοιτάζει την ανατολή,   να στρέφεται στη δύση,  να προστατεύεται κάτω από κλαδιά,  να ακούει τις κουδούνες από τα πρόβατα,  να ανοίγει φύλλο για πίττα,  να καίει μια σόμπα με ξύλα,  να κοιτάζει τη βροχή πίσω από πλεχτά άσπρα κουρτινάκια.