sometimes we cry

Sometimes we know,  sometimes we don't

Sometimes we give,  sometimes we won't

Sometimes we're strong,  sometimes we're wrong

Sometimes we cry

Αν και κανονικά αυτή η ανάρτηση θα έπρεπε να γίνει μια άλλη μέρα ή νύχτα..  βρέθηκε μπροστά μου και το αγάπησα.

σκέψεις

''Κοιτάξτε τον άνθρωπο μπροστά σας έτσι όπως θα κοιτάζατε ένα ηλιοβασίλεμα ή ένα βουνό.  Αντιληφθείτε με ευχαρίστηση αυτά που βλέπετε. 
Αντιληφθείτε το άτομο από μόνο του,  ανεξάρτητα από οτιδήποτε άλλο.  Σε τελική ανάλυση,
αυτό θα κάνατε και μ' ένα ηλιοβασίλεμα.  Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα λέγατε,  ''Αυτό το ηλιοβασίλεμα θα 'πρεπε να έχει πιό πολύ μοβ'', ούτε ''Αυτό το ηλιοβασίλεμα θα 'πρεπε να είναι πιό ψηλό στη μέση''.  Απλώς θα το κοιτάζατε με απορία και θαυμασμό...''

Zinker,  1977

βόλτες

H χειμωνιάτικη βόλτα αποδείχθηκε άκρως αποτελεσματική.  Μια ώρα μόνη,  εγώ και τα μαγαζιά.  Σε αντίθεση με την καλοκαιρινή,  όπου τα φώτα είναι λιγοστά και όλο το πακέτο με φόντο το σκούρο μπλε της θάλασσας θυμίζει περισσότερο ''φύση'',  απόψε σα να είχε μια ιδιαίτερη ζωντάνια η συνοικιακή αγορά.  Λίγο καλύτερα νομίζω από πέρσι και πρόπερσι τόσο που σκεφτόμουν τι καλά που θα ήταν να ξανά άνοιγα το μαγαζί μου.
Τι λες;  Είσαι για μια γαμάτη δεκαπενταετία ακόμα;

Ο καθένας μας βλέπει τα πράγματα όπως αυτός θέλει..  συμφωνείς;

ανάποδα

Έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος έχει γυρίσει ανάποδα,  χωρίς απαραίτητα αυτό να είναι καλό ή κακό,  και χωρίς να μπορώ να προσδιορίσω μια αρχή και ένα τέλος.
Απλά αυτή την φάση την έχω ξαναζήσει.  Μετά,  μπήκαν εμβόλιμα διάφορα πράγματα,  νομίζαμε ότι αυτή ήταν η ζωή μας αλλά δεν ήταν.
Τα ζήσαμε όμως.
Έχω αγοράσει μαλλί να φτιάξω κάτι για το λαιμό σε χρώματα,  η βάση είναι μωβ και τρέχουν πορτοκαλιά και πράσινα και μπλε και κίτρινα κι εμένα πολύ μου αρέσει και με κάνει να νιώθω ότι βρίσκομαι στην καρδιά του Φθινόπωρου,  που όμως μόνο σε φωτογραφίες το χαζεύω.  Στην πραγματικότητα η ζέστη ακόμη καλά κρατεί,  αλλά ποιός νοιάζεται για αυτήν.  Αυτό που έχεις στο μυαλό έχει σημασία.
Γράφω εδώ για να δώσω το στίγμα μου πιό πολύ παρά επειδή έχω κάτι να πω,  ούτε η ίδια δε μπορούσα να φανταστώ,  τόσα πολλά πρόσωπα επάνω μου..  έρχεται σαββατοκύριακο και είναι Οκτώβρης.

29

Ο Σεπτέμβρης φτάνει στο τέλος του χαρίζοντας μας καλοκαιρινές στιγμές στην αυλή ενός θερινού κινηματογράφου.
Παρέα με τ΄αστέρια ψηλά,  το φεγγάρι ολόφωτο,  και τα παράθυρα να λάμπουν σε τόνους του πορτοκαλί ολόγυρα..

Τα όνειρα είναι η σκιά των πραγμάτων που ζούμε..

Ενώ κάποιοι μεγαλώνουν όμορφα..

καφές / τσιγάρο

Αυτό ακριβώς σκεφτόμουν,  πως αν γνωρίζαμε πως η επόμενη μέρα θα ήταν διαφορετική ίσως να κοιτούσαμε να ζήσουμε τις στιγμές μας στον υπερθετικό βαθμό.
Να όπως τον τελευταίο καιρό,  που ο λαιμός μου και το στομάχι μου είχαν την προσωπική τους άποψη και η ανάγκη μου έκοψε μαχαίρι καφέ και τσιγάρο.
Για μπύρα,  ξηροκάρπια,  πατατάκια κλπ ούτε κουβέντα.
Σχεδόν όλος ο Σεπτέμβρης έτσι..  δε την παλεύω λέμε..

κακές συνήθειες

κυριακή πρωί

Γεμίζει ο τόπος λουλούδια,  όταν σ΄αγαπούν,  το σπίτι αποκτά πολλά παράθυρα, ο ουρανός καλύπτεται από ήλιους.. κι από παντού ακούγεται μουσική..