Τετάρτη

 

 Δεν ξέρω πως βρέθηκα να κουβαλάω ολόκληρη θάλασσα στην πλάτη μου,  τριγύρω ηρεμία και γαλήνη,  κάποιες γνώριμες φωνές στο βάθος,  

με είδες; 

σε είδα!  

τότε γιατί δεν με ξύπνησες;

Ήταν Τετάρτη!!!

θυμός

 

 

Θυμός που δεν εκφράζεται γίνεται δηλητήριο που τρώει τον εαυτό σου. Αν πρέπει να πεις πράγματα, να τα πεις. Με ωραίο τρόπο, με ευγένεια να διεκδικήσεις αυτό που σου αξίζει. Κυρίως την ηρεμία σου αλλά και την αυταξία σου.

 

 

ταξίδι

 

Ήταν ώρα για ύπνο έτσι πήγα στα καθαρά μου σεντόνια για να κοιμηθώ,  κουρασμένη από τις κουβέντες με τους φίλους μου,  είχε πάει μεσάνυχτα συζητώντας  κι έχοντας για κάποιο λόγο στο μυαλό εκείνη τη μέρα που ήταν καλοκαίρι και που χάθηκε από μπροστά μου ολόκληρο καράβι που θα με πήγαινε στη Σαντορίνη,  και που για καλή μου τύχη την ίδια ώρα σήκωνε άγκυρα στο λιμάνι κι ένα δεύτερο με τον ίδιο προορισμό,  έτσι μπήκα μέσα χωρίς δεύτερη κουβέντα με υγρά μάτια και νιώθοντας ντροπή αλλά και ικανοποίηση που τελικά όλα πήγαν καλά και που ούτε γάτα ούτε ζημιά!!! Μου έκανες γκριμάτσες,  φούσκωνες τα μάγουλα σου για να γελάσω και κουνούσες την μύτη σου παριστάνοντας το κουνέλι,  ενώ εγώ προσπαθούσα να πιέσω με τα δάχτυλα μου ένα μικρό σημάδι που είχες στο αυτί και που ήταν γεμάτο με ένα μαύρο κάτι,  ήθελα να πιέσω το δέρμα σου πολύ δυνατά,  ώσπου αυτό το μαύρο κάτι να βγει προς τα έξω και να το πιάσω με τα δάχτυλα ή με ένα τσιμπιδάκι,  ωστόσο πάντα φοβόμουν μη σε πονέσω ή μη σου αφήσω κάποια πληγή ανοιχτή.  Στο δεξί μου μπράτσο,  ένας κύκλος μάτωσε κι εγώ γύρισα,  ήμουν στο δρόμο κι ήταν σκοτάδι,  γύρισα στους φίλους μου και τους το έδειξα ρωτώντας τους ''τώρα αυτό τί μπορεί να είναι''.  Ήμουν τρομαγμένη,  τελικά αυτό που μένει είναι μόνο φόβος,  για το τί είναι αυτό,  για το πού είσαι εσύ κλπ ;  

σκέψεις

 

Η  εμμονή με τις ''δυσκολίες του παρελθόντος'',  έχει να κάνει:

α)  με την ηλικία.

Πχ αυτό συμβαίνει όταν το κομμάτι του χρόνου που λέγεται παρελθόν,  είναι πρακτικά μεγαλύτερο  από το κομμάτι που αναλογεί στο μέλλον.  

β)  με τον φόβο

Ουσιαστικά,  έστω υποσυνείδητα,  υπάρχει έντονος ο φόβος του να μην ξανασυμβεί αυτό ή εκείνο που τότε με έβγαλε από την ήρεμη και βολική ρουτίνα μου.

γ)  σαν ένα είδος άμυνας του οργανισμού μας

Απέναντι στις δυσκολίες,  στους φόβους και όλων αυτών που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα.  Πχ καθημερινά,  σε αυτή την περίοδο της ζωής μας,  έχουμε τον φόβο εξαιτίας της πανδημίας του κορονοιού.  

φιλία

 

Είναι γεγονός πως πολλές φορές,  ένας φίλος,  έρχεται όταν πια δεν περιμένεις κανέναν.  Η φιλία δεν είναι ανάλογη με τον αριθμό των χρόνων που γνωρίζεις ένα άτομο,  δεν έχει να κάνει ούτε με τον αριθμό των συναντήσεων σας.  Πχ ένα ή πολλά καφεδάκια,  μπορεί να σας φέρουν πιο κοντά,  ή μπορεί να μεγαλώσουν την απόσταση του χάους ανάμεσα σας.  Για να να είναι φίλοι δύο άνθρωποι,  πρέπει να έχουν την καλή διάθεση και οι δύο.  Η φιλία θέλει καλλιέργεια της σχέσης και από τις δύο πλευρές.  Το να βρεις έναν φίλο για μένα είναι ευλογία,  και ομολογώ πως σπάνια έως ποτέ την χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη.  Το να καταφέρεις να τον κρατήσεις είναι ευλογία στο τετράγωνο.  Είναι πολλά αυτά που απειλούν μια φιλική σχέση κι αυτό όχι μόνο στην αρχή της.  Άνθρωπος είσαι,  κάποια στιγμή θα κουραστείς,  θα αδιαφορήσεις,  θα φερθείς ή θα σου φερθούν εγωιστικά,  θα φερθείς αμυντικά,  ανταγωνιστικ,  ίσως και να ζηλέψεις (μπορώ αν σκεφτώ, να βρω άλλες 100 τέτοιες λεξούλες).  Η φιλία όμως δεν τελειώνει εκεί.  Η φιλία τελειώνει ακριβώς στο σημείο που κάποιος φερθεί με ανειλικρίνεια.  Κάποιος θα θελήσει να κρύψει τα σκουπιδάκια κάτω από το χαλί.  Τότε,  η φιλία φτάνει στο τέλος της,  νομίζω μια για πάντα!

 

 

μάσκες

 

 

 

 "ωωω, οι μάσκες !!! 

Όλοι σκεφτόμαστε το πρόσωπο που κρύβουν, μα στην πραγματικότητα αυτό που μετράει είναι η μάσκα. 

Eίτε είναι αυτή είτε κάποια άλλη, πες μου τι μάσκα φοράς και θα σου πω τι πρόσωπο έχεις ."

 Julio Cortázar

 

Η άμυνα που διαλέγεις είναι!!! Όσο πιο ευάλωτος ο χαρακτήρας,  τόσο πιο ''σκληρή''  η μάσκα.

τα κορδόνια

 

Τα μόνα κορδόνια που είχαν σημασία για τους γονείς μας ήταν τα σκοινιά με τα οποία έδεναν και βασάνιζαν ο ένας τον άλλον μια ζωή.

 

από το βιβλίο ''τα κορδόνια''

του Ντομένικο Σταρνόνε

εκδόσεις Πατάκη