με το φεγγάρι αγκαλιά ❤

Posts

μια σκέψη

March 02, 2021

Σκεφτόμουν πως ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να κάνει τα πράγματα με τον δικό του τρόπο, να μ' αγαπάει λιγότερο από όσο θα ήθελα εγώ, να ασχολείται με τελείως διαφορετικά πράγματα από αυτά που αρέσκομαι να ασχολούμαι εγώ, να είναι πιο έξυπνος ή πιο κουτός, να ξυνίζει με την συμπεριφορά μου, να μη μου λέει τα χρόνια πολλά στην γιορτή ή στα γενέθλια μου, να μην έχει τη διάθεση να με συναντήσει, να μην έχει τη διάθεση να μου μιλήσει, να μην χρειάζεται την επαφή μαζί μου και όλο αυτό να μην μπορεί ή να μη θέλει να το τοποθετήσει μέσα του σε κουτάκια λογικής, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζει πώς να το ονομάσει και να είναι ok μ'αυτό. Αναφαίρετο δικαίωμα του!

αέρας

March 01, 2021

Από τις προτάσεις μου διάλεξε αυτή που θα μας οδηγούσε βόρεια, επειδή θα περπατούσαμε όλη την ανηφόρα, θα βγαίναμε στο μεγάλο διπλό δρόμο με τα πολλά μαγαζιά κι επειδή εκείνη η γειτονιά είναι πιο κοντά στο βουνό. Ο καιρός ήταν ιδανικός και νιώσαμε σαν να αλλάξαμε τον αέρα μας, σαν να κάναμε μια εκδρομή στην εξοχή λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι μας. Επιστρέφοντας, μιάμιση ώρα μετά και περνώντας μέσα από την λαική αγορά της Δευτέρας μια γυναικεία φιγούρα πλησίαζε την είσοδο της πολυκατοικίας μας. Είναι η Θ; αναρωτηθήκαμε μεταξύ μας. Μοιάζει, είπε ο σύντροφος μου μα όχι, αυτή η φιγούρα έχει άλλον αέρα. Άρα, εκτός της σάρκινης οντότητας μας, εκτός της ψυχής μας συνοδευόμαστε και από κάτι ακόμη άυλο κι αυτό είναι ο αέρας μας που μας συνοδεύει ακούσια σε όλες τις κινήσεις μας!

σ'αγαπώ

February 28, 2021

Ήταν η αίσθηση τόσο δυνατή πως να, ήσουν εκεί κι έπειτα από αυτό όλα θα ήταν δυνατά κι αυτό που όταν ζήτησα να με πάρεις μαζί σου, γύρισες και μου είπες σοβαρός, ανέκφραστος, όμορφος και πιο νέος από ποτέ, σ'αγαπώ. Κι εγώ σ'αγαπώ πέρα από κάθε όριο, μπορώ να σου το πω τώρα πια χωρίς ενδοιασμό, τώρα που αρχίζω να αγαπώ σιγά σιγά ακόμη και τον εαυτό μου!

μια μπουκιά από όλα με επιμονή

February 25, 2021

Αυτή την περίοδο του χρόνου, στο μυαλό μου υπάρχει μόνο η άνοιξη. Έρχεται. Μαζί με τις μέρες που θα μεγαλώνουν όλο και πιο πολύ, τους κήπους που θα ανθίζουν, τις θελκτικές επιθυμίες που ίσως πραγματοποιηθούν. Τις πληγές που ελπίζω να επουλωθούν. Κι ο έρωτας που θα αναζητά πάντα δύο, μα τον έναν θα καταφέρνει πάντα και θα λαβώνει περισσότερο θαρρείς και τα βέλη του διαθέτουν μόνο για έναν άνθρωπο δύναμη. Κι η θάλασσα με τα δύο ηλιοβασιλέματα που θα είναι πάντα εκεί. Και οι παρορμητισμοί μου που νιώθω ανήμπορη να τους αφήσω πίσω. Αν με ρωτούσες ποιο είναι /ήταν/θα είναι το μεγαλύτερο μου προτέρημα δεν θα ήξερα τί να σου απαντήσω. Ίσως το ότι δοκίμασα μια μπουκιά από όλα; Με επιμονή;

επισκέπτες

February 20, 2021

Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στους ανθρώπους που δείχνουν τα στατιστικά του blog μου ότι με επισκέπτονται από την Σουηδία, την Αμερική, την Γερμανία και την Γαλλία, την Νότια Κορέα, την Ινδονησία και την Κύπρο, τη Ρωσία τα Αραβικά Εμιράτα και την Ολλανδία, την Βουλγαρία, την Ουκρανία και τον Καναδά, το Ισραήλ, την Πολωνία και την Εσθονία, την Αγγλία και την Σιγκαπούρη. Και φυσικά από την χώρα μας την Ελλάδα. Χαίρομαι που συμβάλλω στην προσωπική σας καθημερινή διασκέδαση!

όνειρα του ύπνου

February 20, 2021

Χθες, ο Βασίλης είχε στήσει μαγαζί κάπου ανοιχτά, σε κάποια πλατεία ή πεζοδρόμιο του κέντρου, πολλά ραφάκια και μπωλ και βάζα γυάλινα γεμάτα με γλυκά του κουταλιού, είχα δοκιμάσει, μου άρεσαν και του ζητούσα δύο γυάλινα βάζα με γλυκό πορτοκάλι τα οποία και αγόρασα. Είχε μια φωτεινότητα η όλη εικόνα και τα δυό γαλάζια μάτια του έλαμπαν. Σήμερα βρεθήκαμε στην αγορά, κάπου στο κέντρο της Αθήνας και θέλαμε να καθήσουμε να πιούμε καφέ, βρήκαμε μπροστά μας ένα μαγαζί με πολλά τραπεζάκια στο πεζοδρόμιο και καθώς το περιεργαζόμασταν καταλάβαμε πως είχε τραπεζάκια και στο ισόγειο του εσωτερικού του όπως και στο πατάρι. Είχε πολύ κόσμο παντού και το συναίσθημα μου ήταν περίεργο. Με τον Βασίλη αλληλοπυροβοληθήκαμε εδώ και έξι μήνες και δεν το χωρούσε το μυαλό μου. Στην Αθήνα έχω να πάω από το 2010 αν θεωρείται Αθήνα η Νέα Μάκρη και ένα πρωινό βόλτας στα χαντράδικα της οδού Αθηνάς. Το πλήθος του κόσμου μου δημιουργεί πανικό, δεν ξέρω πραγματικά αν τώρα πια όταν ανοίξει η εστίαση κατ