γενέθλια

Κάθε τέτοια εποχή θυμάμαι το κορίτσι εκείνο που περίμενε πώς και πώς να ενηλικιωθεί. Θυμάμαι τη λαχτάρα! Λες και κλείνοντας τα δεκαοχτώ κάτι με έναν αλλόκοτο τρόπο θα άλλαζε. Το κορίτσι έκλεισε τα δεκαοχτώ, έκλεισε και τα είκοσι και κάποια στιγμή έφτασε και στα τριάντα. Τότε έμαθε πως η ηλικία, όσο κι αν τρομάζει είναι απλά ένα νούμερο και πως τα τριάντα και τα σαράντα και τα πενήντα ένας απλά ολοστρόγγυλος αριθμός. Μια ολόκληρη ζωή συμπεριέλαβαν αυτοί οι αριθμοί, μια ζωή που άλλοτε έδειχνε το καλό της πρόσωπο κι άλλοτε το άσχημο. Το κορίτσι ακολουθούσε, και μάθαινε να επιβιώνει. Με τον άλφα ή τον βήτα τρόπο. Άλλοτε ένιωθε πως ζούσε μια και δυό και τρεις ζωές συγχρόνως κι άλλες φορές πως χανόταν η ζωή της μέσα στην άβυσσο της καθημερινότητας και των ορίων που της επιβαλλόταν. Άλλοτε ένιωθε απέραντο ενθουσιασμό κι ευγνωμοσύνη κι άλλοτε θλίψη, μιζέρια και μικρότητα. Κάπως έτσι τα χρόνια πέρασαν σαν παραμύθι και το κορίτσι μας αισίως αύριο κλείνει τον κύκλο μιας ακόμη