''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Monday, May 30, 2011
Saturday, May 28, 2011
Monday, May 23, 2011
Saturday, May 14, 2011
Tuesday, May 10, 2011
στασιμότητα
Ηταν σ ένα χωριό, ένας γέρος, πολύ φτωχός, που τον ζήλευαν ακόμα και οι βασιλιάδες, γιατί είχε ένα όμορφο άσπρο άλογο. Πολλοί βασιλιάδες του πρόσφεραν αμύθητα ποσά για το άλογο, μα εκείνος έλεγε:
"Αυτό το άλογο, για μένα δεν είναι άλογο, είναι άνθρωπος. Πως μπορείς να πουλήσεις έναν άνθρωπο, ένα φίλο;"
Ο άνθρωπος αυτός ήταν πολύ φτωχός, μα το άλογο ποτέ δεν το πούλησε.
Ενα πρωί, είδε το άλογο έλειπε απʼ το στάβλο. Όλο το χωριό μαζεύτηκε και είπε:
"Κουτέ γέρο! Εμείς το ξέραμε πως μια μέρα θα τόκλεβαν το άλογο. Θάταν καλύτερα να τόχες πουλήσει. Τι ατυχία!"
Ο γέρος είπε:
"Μην πάτε τόσο μακριά και λέτε τέτοια! Πείτε μόνο, πως το άλογο δεν είναι πια στο στάβλο. Αυτό είναι το γεγονός. Όλα τ' άλλα είναι κρίσεις. Δεν ξέρω αν είναι ατυχία ή ευλογία, γιατί ποιος μπορεί να ξέρει τι θ' ακολουθήσει;''
Οι άνθρωποι γέλασαν με το γέρο. Πάντα ήξεραν πως ήταν λίγο τρελός.
Όμως, μετά από δεκαπέντε μέρες, ξαφνικά, ένα βράδυ, το άλογο ξαναγύρισε. Δεν το είχαν κλέψει, τόχε σκάσει στην ερημιά. Κι όχι μόνο γύρισε, αλλά έφερε μαζί του δώδεκα άγρια άλογα.
Πάλι μαζεύτηκε ο κόσμος και είπε:
"Γέρο, είχες δίκιο! Αυτό δεν ήταν ατυχία, αποδείχτηκε στ αλήθεια, πως ήταν ευλογία."
Ο γέρος είπε,
"Πάλι το τραβάτε πολύ μακριά. Πείτε μόνο πως το άλογο γύρισε... ποιος μπορεί να ξέρει αν αυτό είνα ευλογία ή όχι; Είναι μονο ένα κομμάτι.
Διαβάζετε μια μόνο λέξη από μια πρόταση. Πως μπορείτε να κρίνετε ολόκληρο το βιβλίο;"
Αυτή τη φορά, δεν μπορούσαν να του πούνε πολλά. Μέσα τους, όμως, ήξεραν πως είχε άδικο. Είχαν έρθει δώδεκα όμορφα άλογα.
Ο γέρος είχε ένα μοναχογιό, που άρχισε να γυμνάζει τα άγρια άλογα. Μια βδομάδα μετά, έπεσε από ένα άλογο κι έσπασε τα πόδια του. Ο κόσμος ξαναμαζεύτηκε και ξαναέκρινε. Είπαν,
" Αποδείχτηκες πάλι σωστός. Ήταν δυστυχία. Ο μοναχογιός σου έχασε τα πόδια του κι έτσι γέρος που είσαι, ήταν το μοναδικό σου στήριγμα Τώρα είσαι φτωχότερος από ποτέ".
Ο γέρος είπε:
ʼʼ Έχετε μανία να κρίνετε. Μην πάτε τόσο μακριά. Να πείτε μόνο πως ο γιος μου έσπασε τα πόδια του. Κανείς δεν ξέρει, αν ήταν κακοτυχία, ή ευλογία. Η ζωή έρχεται σε μικρά κομμάτια και ποτέ δεν σου δίνεται περισσότερο."
Μετά από μερικές βδομάδες η χώρα μπήκε σε πόλεμο κι όλοι οι νέοι αναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες. Ο μόνος που έμεινε ήταν ο γιος του γέρου, γιατί ήταν ανάπηρος. Όλη η πόλη έκλαιγε και θρηνούσε, γιατί η μάχη ήταν χαμένη, κι όλοι ήξεραν πως οι πιο πολλοί δεν θα γύριζαν ποτέ πίσω.
Ήρθαν τότε στο γέρο και είπαν:
" Είχες δίκιο, γέρο. Αποδείχτηκε ευλογία. Μπορεί ο γιος σου να είναι ανάπηρος, είναι όμως ακόμη μαζί σου. Οι δικοί μας γιοί έφυγαν για πάντα."
Ο γέρος είπε,
ʽʼ Εξακολουθείτε να βγάζετε κρίσεις. Κανείς δεν ξέρει! Να πείτε μόνο, πως οι γιοί σας εξαναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες, ενώ ο δικός μου όχι. Αλλά μόνο ο Θεός, το Όλον, γνωρίζει αν είναι ευλογία ή κακοτυχία''
Κρίση σημαίνει στασιμότητα του μυαλού.
Να έχεις πάρα πολύ κουράγιο.
Να μη σταματάς να αναπτύσσεσαι.
Ζήσε τη στιγμή.
Παρέμεινε στη ροή της ζωής.
"Αυτό το άλογο, για μένα δεν είναι άλογο, είναι άνθρωπος. Πως μπορείς να πουλήσεις έναν άνθρωπο, ένα φίλο;"
Ο άνθρωπος αυτός ήταν πολύ φτωχός, μα το άλογο ποτέ δεν το πούλησε.
Ενα πρωί, είδε το άλογο έλειπε απʼ το στάβλο. Όλο το χωριό μαζεύτηκε και είπε:
"Κουτέ γέρο! Εμείς το ξέραμε πως μια μέρα θα τόκλεβαν το άλογο. Θάταν καλύτερα να τόχες πουλήσει. Τι ατυχία!"
Ο γέρος είπε:
"Μην πάτε τόσο μακριά και λέτε τέτοια! Πείτε μόνο, πως το άλογο δεν είναι πια στο στάβλο. Αυτό είναι το γεγονός. Όλα τ' άλλα είναι κρίσεις. Δεν ξέρω αν είναι ατυχία ή ευλογία, γιατί ποιος μπορεί να ξέρει τι θ' ακολουθήσει;''
Οι άνθρωποι γέλασαν με το γέρο. Πάντα ήξεραν πως ήταν λίγο τρελός.
Όμως, μετά από δεκαπέντε μέρες, ξαφνικά, ένα βράδυ, το άλογο ξαναγύρισε. Δεν το είχαν κλέψει, τόχε σκάσει στην ερημιά. Κι όχι μόνο γύρισε, αλλά έφερε μαζί του δώδεκα άγρια άλογα.
Πάλι μαζεύτηκε ο κόσμος και είπε:
"Γέρο, είχες δίκιο! Αυτό δεν ήταν ατυχία, αποδείχτηκε στ αλήθεια, πως ήταν ευλογία."
Ο γέρος είπε,
"Πάλι το τραβάτε πολύ μακριά. Πείτε μόνο πως το άλογο γύρισε... ποιος μπορεί να ξέρει αν αυτό είνα ευλογία ή όχι; Είναι μονο ένα κομμάτι.
Διαβάζετε μια μόνο λέξη από μια πρόταση. Πως μπορείτε να κρίνετε ολόκληρο το βιβλίο;"
Αυτή τη φορά, δεν μπορούσαν να του πούνε πολλά. Μέσα τους, όμως, ήξεραν πως είχε άδικο. Είχαν έρθει δώδεκα όμορφα άλογα.
Ο γέρος είχε ένα μοναχογιό, που άρχισε να γυμνάζει τα άγρια άλογα. Μια βδομάδα μετά, έπεσε από ένα άλογο κι έσπασε τα πόδια του. Ο κόσμος ξαναμαζεύτηκε και ξαναέκρινε. Είπαν,
" Αποδείχτηκες πάλι σωστός. Ήταν δυστυχία. Ο μοναχογιός σου έχασε τα πόδια του κι έτσι γέρος που είσαι, ήταν το μοναδικό σου στήριγμα Τώρα είσαι φτωχότερος από ποτέ".
Ο γέρος είπε:
ʼʼ Έχετε μανία να κρίνετε. Μην πάτε τόσο μακριά. Να πείτε μόνο πως ο γιος μου έσπασε τα πόδια του. Κανείς δεν ξέρει, αν ήταν κακοτυχία, ή ευλογία. Η ζωή έρχεται σε μικρά κομμάτια και ποτέ δεν σου δίνεται περισσότερο."
Μετά από μερικές βδομάδες η χώρα μπήκε σε πόλεμο κι όλοι οι νέοι αναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες. Ο μόνος που έμεινε ήταν ο γιος του γέρου, γιατί ήταν ανάπηρος. Όλη η πόλη έκλαιγε και θρηνούσε, γιατί η μάχη ήταν χαμένη, κι όλοι ήξεραν πως οι πιο πολλοί δεν θα γύριζαν ποτέ πίσω.
Ήρθαν τότε στο γέρο και είπαν:
" Είχες δίκιο, γέρο. Αποδείχτηκε ευλογία. Μπορεί ο γιος σου να είναι ανάπηρος, είναι όμως ακόμη μαζί σου. Οι δικοί μας γιοί έφυγαν για πάντα."
Ο γέρος είπε,
ʽʼ Εξακολουθείτε να βγάζετε κρίσεις. Κανείς δεν ξέρει! Να πείτε μόνο, πως οι γιοί σας εξαναγκάστηκαν να πάνε στρατιώτες, ενώ ο δικός μου όχι. Αλλά μόνο ο Θεός, το Όλον, γνωρίζει αν είναι ευλογία ή κακοτυχία''
Κρίση σημαίνει στασιμότητα του μυαλού.
Να έχεις πάρα πολύ κουράγιο.
Να μη σταματάς να αναπτύσσεσαι.
Ζήσε τη στιγμή.
Παρέμεινε στη ροή της ζωής.
Saturday, May 07, 2011
γεύσεις
Eίναι που κάποια πράγματα έχουν γίνει συνήθεια, ή διατηρούν σταθερή την αξία τους.
Είναι που τα έχουμε πραγματικά ανάγκη, ή καλύπτουμε επιθυμίες της στιγμής.
Καμμιά φορά είναι και εξάρτηση, αλλά αυτή είναι μια έννοια που δίνεται για να κάνει την εξήγηση πιο εύκολη, πιό αόριστη και πιό επιστημονική.
Oι γεύσεις σπανίως είναι οι ίδιες, άλλες φορές πέφτει περισσότερη η ζάχαρη κι άλλες νιώθεις έντονα την έλλειψη της.
Η διαδρομή όμως..
*η φωτογραφία από το weheartit.com
Είναι που τα έχουμε πραγματικά ανάγκη, ή καλύπτουμε επιθυμίες της στιγμής.
Καμμιά φορά είναι και εξάρτηση, αλλά αυτή είναι μια έννοια που δίνεται για να κάνει την εξήγηση πιο εύκολη, πιό αόριστη και πιό επιστημονική.
Oι γεύσεις σπανίως είναι οι ίδιες, άλλες φορές πέφτει περισσότερη η ζάχαρη κι άλλες νιώθεις έντονα την έλλειψη της.
Η διαδρομή όμως..
*η φωτογραφία από το weheartit.com
Friday, May 06, 2011
Wednesday, May 04, 2011
Tuesday, May 03, 2011
μια μέρα βροχερή
M' αρέσει το mood που αποκτά η φρεσκοπλυμένη πόλη μετά από το ψιλόβροχο.
Ομπρέλλες να στάζουν, βήματα να αποφεύγουν νερένιες λακούβες, φώτα να λαμπυρίζουν.
Κι όλη αυτή η σκοτεινιά σα να σκεπάστηκε ο ουρανός με σεντόνια γκρι με ροζ πουα από την τελευταία κολεξιόν της Laura Asley ας πούμε..
Θα ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου διηγηθώ το όνειρο που είδα χθες βράδυ.
Είχα περάσει από το μαγαζί της Μαρίας, και φορούσε λέει ένα δαχτυλίδι φτιαγμένο από τρίχα αλόγου.
Ζήτησα ένα παρόμοιο, και εκεί που βγήκαμε στην αγορά να ψάχνουμε για τα υλικά, βρίσκομαι σ ένα χώρο ακάλυπτο κι αρχίζω να σκαλίζω ένα χαρτονένιο κουτί, γεμάτο ως επάνω με χίλια δυό καλούδια..
Όπως έκανα να πιάσω το καθένα, μου ξεφύτρωνε κι ένα καινούργιο από κάτω, κι αν το καλοσκεφτείς, αναμνήσεις θα πρέπει να ήταν γιατί χίλια δυο καλά δε χωράνε ποτέ σ ένα μικρό κουτί, μοναδικό βιός ενός ανθρώπου που μόλις έφυγε από τη ζωή..
Το πρωί, έμαθα πως μας άφησε και ο Θανάσης ο Βέγγος..
*πρέπει να βρεθεί τρόπος να κρύβουμε τα όνειρα σε θυρίδα, είναι τόσο σπάνια και πολύτιμα πια..
η φωτό από το weheartit.com
Ομπρέλλες να στάζουν, βήματα να αποφεύγουν νερένιες λακούβες, φώτα να λαμπυρίζουν.
Κι όλη αυτή η σκοτεινιά σα να σκεπάστηκε ο ουρανός με σεντόνια γκρι με ροζ πουα από την τελευταία κολεξιόν της Laura Asley ας πούμε..
Θα ήθελα να σε πάρω αγκαλιά και να σου διηγηθώ το όνειρο που είδα χθες βράδυ.
Είχα περάσει από το μαγαζί της Μαρίας, και φορούσε λέει ένα δαχτυλίδι φτιαγμένο από τρίχα αλόγου.
Ζήτησα ένα παρόμοιο, και εκεί που βγήκαμε στην αγορά να ψάχνουμε για τα υλικά, βρίσκομαι σ ένα χώρο ακάλυπτο κι αρχίζω να σκαλίζω ένα χαρτονένιο κουτί, γεμάτο ως επάνω με χίλια δυό καλούδια..
Όπως έκανα να πιάσω το καθένα, μου ξεφύτρωνε κι ένα καινούργιο από κάτω, κι αν το καλοσκεφτείς, αναμνήσεις θα πρέπει να ήταν γιατί χίλια δυο καλά δε χωράνε ποτέ σ ένα μικρό κουτί, μοναδικό βιός ενός ανθρώπου που μόλις έφυγε από τη ζωή..
Το πρωί, έμαθα πως μας άφησε και ο Θανάσης ο Βέγγος..
*πρέπει να βρεθεί τρόπος να κρύβουμε τα όνειρα σε θυρίδα, είναι τόσο σπάνια και πολύτιμα πια..
η φωτό από το weheartit.com
Sunday, May 01, 2011
τα τελευταία οκτώ λεπτά
Eίναι ένα είδος πλήξης αυτό που με οδηγεί σ εσένα, και πάλι η πλήξη είναι αυτή που με διώχνει..
Όπου υπάρχει σκέψη και λογική, μοιραία απουσιάζει ο έρωτας.. είναι σα δυό ταξιδιώτες που φτάνουν στον προορισμό τους σε λάθος χρόνο με αποτέλεσμα να μη συναντηθούν ποτέ..
Χρόνος.. πως θα τον εκμεταλευόσουν αν είχες μόνο οκτώ λεπτά στη διάθεση σου;
Παρακολουθώντας τα ''τελευταία οκτώ λεπτά'' αναρωτιόμουν που σταματάει η φαντασίωση και που η πραγματικότητα !
η φωτογραφία κάπου από το net
Όπου υπάρχει σκέψη και λογική, μοιραία απουσιάζει ο έρωτας.. είναι σα δυό ταξιδιώτες που φτάνουν στον προορισμό τους σε λάθος χρόνο με αποτέλεσμα να μη συναντηθούν ποτέ..
Χρόνος.. πως θα τον εκμεταλευόσουν αν είχες μόνο οκτώ λεπτά στη διάθεση σου;
Παρακολουθώντας τα ''τελευταία οκτώ λεπτά'' αναρωτιόμουν που σταματάει η φαντασίωση και που η πραγματικότητα !
η φωτογραφία κάπου από το net
Subscribe to:
Posts (Atom)
κουβέντες
Μιλάς μ' αυτούς που ξέρεις ότι θα καταλάβουν αυτό που θα πεις. Μιλάς μ' αυτούς που κινείστε στο ίδιο μήκος κύματος..