Thursday, December 12, 2019

γλυκάκια





Μέσα στις επόμενες 2-3 μέρες,  θα φτιάξω μελομακάρονα.
Έλεγα στον Δ. το πρωί,  πως σκέφτηκα έναν τρόπο να μην τρώω πολλά μέσα στη μέρα,  θα βάζω ένα σε ένα πιατελάκι το πρωί και θα το τρίβω σε ψιχουλάκια,  και θα τα τσιμπάω λίγο λίγο για να έχω την γεύση τους ως το βράδυ.
Γέλασε κι απόρησε ο Δ.,  με ρώτησε αν είμαι πουλί,  και με τη σκέψη αυτού του ''πουλιού''  γελάω όλη μέρα σήμερα.

Ο Σ.  είναι ένα πολύ ευγενικό και γλυκό αγόρι,  που είναι ο κομμωτής μου.  Καθώς με κούρευε το πρωί,  του έλεγα την ιστορία με το μελομακάρονο,  γελάσαμε,  ωστόσο τα λιμπίστηκε σαν ιδέα και σε δυό λεπτά,  πήγε κι αγόρασε.  Όχι μόνο αυτό,  αλλά με κέρασε σε ένα μικρό πιατάκι,  ένα πεντανόστιμο μελομακάρονο από ένα μικρό και άσημο ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς,  όμως τελικά εκεί που δεν υπολογίζεις πολλές φορές εκεί βρίσκεται η ποιότητα και η νοστιμιά.

Σκεφτόμουν επίσης πόσο καλό χαρακτήρα έχει ο Σ.,  πόσο ήρεμος και οικείος και ανθρώπινος είναι.  Μετά θυμήθηκα τους γονείς του,  τον πατέρα του μάλιστα τον συνάντησα στο κομμωτήριο σήμερα,  και πως κι αυτοί ήταν κι οι δυό τους ήρεμες δυνάμεις.  Το μήλο συνήθως κάτω από την μηλιά πέφτει και σπάνια ξεφεύγει.  Πώς αγαπιούνται αυτοί οι άνθρωποι και πόσο θετικά τους κρατάς μέσα στην καρδιά σου όσα χρόνια κι αν περάσουν.  Κι ας πέρασαν από τη χρυσή εποχή που το κομμωτήριο τους είχε 5-6 υπαλλήλους.  Συν τα 4 άτομα της οικογένειας που δούλευαν όλα ασταμάτητα.  Τα δε παιδιά,  στο ένα εκ των οποίων πέρασε στα χέρια του η επιχείρηση,  μπήκαν από πολύ μικρά στη δουλειά.  Τότε,  την δεκαετία του '80 - '90,  που η γειτονιά είχε κόσμο πλούσιο και οι εποχές ήταν διαφορετικές λίγο πολύ για όλους πόσο μάλλον για αυτούς,  πέρασαν απίστευτα χρήματα από τα χέρια τους.  Τώρα πια,  αυτό το κομμωτήριο δουλεύει με δυό άτομα.

Γιατί είναι και κάποιοι άλλοι επιχειρηματίες (και όχι μόνο) που έχουν τόσα αγκάθια πάνω τους και βγάζουν τόσα απωθημένα που αντί να σε κρατήσουν,  σε διώχνουν με τον τρόπο τους!

4 comments:

  1. "Οι καιροί ου μενετοί" Στέλλα!
    Κάποιες ευκαιρίες δεν θα είναι για πάντα. Η επαγγελματική άνοδο και η καταξίωση δεν έχει να κάνει με το πόσο καλός χαρακτήρας είσαι, αλλά καθορίζεται απ' τα γεγονότα και τον μαρασμό του επαγγέλματος. Και ναι κάποιοι άνθρωποι παρά τις όποιες δυσκολίες εξακολουθούν να είναι ζεστοί
    Όσο για τα μελομακάρονα,αν πέσουν θύματα της βουλιμίας, εε δεν χρειάζεται να ζητάμε συγχωροχάρτια, πάντα υπάρχει η πιθανότητα της δίαιτας.....μετά τις γιορτές.
    Καλό βράδυ Στέλλα μου!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καθορίζεται από πολλές περιμέτρους πιστεύω. Σωστός επαγγελματισμός κυρίως, η θέση στην οποία βρίσκεσαι γεωγραφικά, ο κόσμος με τον οποίο έχεις να κάνεις, με την εποχή, με τις συνθήκες κλπ
      Οι άνθρωποι αυτοί τότε ήταν επαγγελματίες με ό,τι σημαίνει αυτό, αλλά αυτό που θυμάμαι ήταν ότι παρόλο το όποιο χρήμα (απ' έξω μιλάμε), δεν είχαν καβαλήσει το καλάμι.
      Ειδικά στα κομμωτήρια, με τα καλάμια και την έπαρση γίνεται το έλα να δεις. Από διάφορες πλευρές!
      Και τώρα που βλέπω τη συμπεριφορά του γιού, χαμηλών τόνων, πολύ ευγενικό παιδί κλπ καταλαβαίνω ακόμη περισσότερα για το τότε.
      Αυτά περί κομμωτηρίου :)
      Για τα μελομακάρονα ένα έχω να πω αμαρτία ομολογουμένη δεν είναι αμαρτία, αλλά οι δίαιτες τόσο δύσκολες να τις τηρήσω. Επίπονες!
      Αλλά ναι είναι στο δικό μας χέρι!
      καλημέρα καλή μου!
      :-)))

      Delete
  2. Σκέψεις - αλυσίδα στα πεπραγμένα του βίου και άλλα πολλά.

    Καλημέρα Στέλλα :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. ναι αλλά αυτό το ''πουλί είσαι'', έτσι όπως ειπώθηκε ακόμη ηχεί στα αυτιά μου.. δεν μ' αφήνουν να αγιάσω, αλλά βλέπετε εσείς πόσο το θέλω ε;

      :-)))

      καλημέρα Ολίγιστε

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...