Tuesday, May 19, 2020

ξανοίγματα




Μέσα σε όλα συνειδητοποιώ ότι δεν μιλάω,  ότι μπορεί να φωνάζω,  να λέω,  να αντιλέγω,  να αμύνομαι,  να υπερασπίζω,  αλλά δεν μιλάω ακόμη και με τους πιο αγαπημένους μου.
Δεν εξωτερικεύομαι και δεν ανοίγομαι.
Ίσως μόνο λίγο εκτονώνομαι (?).
Και αυτό φαίνεται τις στιγμές που διστάζω όπως πχ όταν μιλάω και εκμυστηρεύομαι σε μια φίλη και κρύβομαι μη τυχόν και με ακούσουν.
Μη με ακούσουν αυτοί οι αγαπημένοι μου!

13 comments:

  1. Ξέρεις Στέλλα μου, πως μπορεί να μας ακούν χωρίς να χρειάζεται ούτε καν να ανοίξουμε το στόμα μας; ;-)

    ΑΦιλάκια με κουφό-βραση! :)))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χμμ νιώθω λίγο περίεργα!
      Σίγουρα ναι σε κάποια θέματα, σε κάποια άλλα όμως;

      Από Πέμπτη δροσία άκουσα :)

      Delete
  2. Ίσως και να σε βοηθάει το blog σε αυτό. Γιατί η ψυχή μιλά, χωρίς να ανοίγει το στόμα.
    Το δικό μου πρόβλημα, είναι ότι μιλάω πολύ. Τελευταία όμως, μάλλον ωρίμασα. Τα λόγια μου τα χαρίζω όπου νιώθω πως αξίζει.
    Πολλά ανοιξιάτικα φιλιά Στέλλα μου! :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εγώ δεν μιλάω για μένα.
      Δυσκολεύομαι.

      Μιλάω πολύ με τον εαυτό μου βέβαια, αλλά αναρωτιέμαι γιατί όταν θέλω να πω κάτι σημαντικό για μένα κρύβομαι. Κανονικά θα έπρεπε να είμαι όσο πιο ευθύς!

      φιλάκια :)

      Delete
  3. Ε κορίτσια, καμιά φορά μπορεί να καταλαβαίνεις πολλά περισσότερα χωρίς να χρειάζεται να μιλήσεις καν. Κι αυτό μπορεί να μην είναι δειλία αλλά μέγιστη ευθύνη. Σημασία έχει αν αυτό σε απελευθερώνει ή σου δημιουργεί μια πραγματικότητα πλάνης.
    Φιλιά και καλό βράδυ!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Οι άνθρωποι μας σίγουρα καταλαβαίνουν περισσότερα από όσα φανταζόμαστε και ίσως εκεί είναι το κουμπί, στα πόσα κρύβουμε μεταξύ μας για να μην στενοχωρήσουμε πχ, ή επειδή πρέπει να υποστηρίξουμε, ή επειδή παρεμβαλλόμαστε συνεχώς ο ένας στο άλλον.
      Γνωρίζουν, γνωρίζουμε αλλά δεν ομολογούμε και δεν κάνουμε ωμές προσωπικές εξομολογήσεις.

      Μιλάμε σε ανθρώπους ουδέτερους κυρίως που ξέρουμε ότι δεν θα στενοχωρηθούν.

      Ένα άλλο παράδειγμα, μπορείς να φανταστείς πως μιλάς στην ψυχολόγο σου πχ και σε ακούν οι αγαπημένοι σου;
      Να πχ τώρα με τον covid 19, που γίνονται πολλές συνεδρίες από το σπίτι, με skype κλπ, δεν θέλεις μια τρύπα να κρυφτείς να μην σ' ακούει κανείς; Μπορείς να μιλήσεις ανοιχτά έστω και λίγο κωδικοποιημένα ή λίγο απροσδιόριστα; Και μιλάω για πράγματα του τύπου με ενοχλεί αυτό ή εκείνο.
      Ίσως η απάντηση στην ερώτηση είναι δεδομένη αλλά η συνειδητοποίηση σε μένα ήρθε τώρα :)

      καλό βράδυ Αννίκα :-)))

      Delete
  4. Καλή σου μέρα
    Νομίζω ότι μιλάμε ελεύθερα όταν εμείς νοιώθουμε καλά. Αν το κάνουμε γιατί πρέπει ή γιατί μας το ζητούν είναι εξαναγκασμός. Ίσως δεν λέμε τα πάντα στους δικούς μας αν ξέρουμε ότι θα δουν αδυναμίες μας που απογοητεύουν.
    Να είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε αυτό που μας ευχαριστεί και μας κάνει να νοιώθουμε καλά
    Ε και κάτι να μην πούμε δεν χάλασε ο κόσμος. Λίγο μυστήριο δεν βλάπτει
    Φιλάκια πολλά Στέλλα μου

    ReplyDelete
    Replies
    1. Με πρόλαβες Άννα μου (ευτυχώς)!
      Όχι δεν πρέπει να δείχνουμε τις αδυναμίες μας, και λίγο μυστήριο λειτουργεί μια χαρά.
      Συμφωνώ μαζί σου :)

      την καλημέρα μου

      Delete
  5. Εγώ πέρασα να δώσω μια εγκάρδια καλησπέρα και ευχές για μια όμορφη συνέχεια στη μέρα σου Στέλλα μου. Και ήπια και ένα δροσερό νεράκι. Φιλιά πολλά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα Γιάννη μου, ήμουν χωρίς ιντερνετ από το πρωί, φαντάζεσαι ε;

      Έχω και πολύ νόστιμο φαγάκι, φακές αν τις τρως, έχω και τυρόπιτα φτιαγμένη από τα χέρια μου έχω και ψωμάκι που έφτιαξα μόνη μου σήμερα, κόπιασε.

      τα φιλιά μου

      Delete
    2. Φακές αγαπημένες, τυρόπιτα λατρεμένη. Α και ψωμάκι! Α καλά! Πρόκληση σκέτη! Χαχαχαχα

      Delete
  6. Μερικές φορές η σιωπή είναι καλύτερη από το να μην μπορείς να εξωτερικεύσεις για τους δικούς σου λόγους αυτά που αισθάνεσαι.
    Το θέμα είναι να μην τα κρατάς μέσα σου και κάποια στιγμή αισθανθείς ότι σε πνίγουν όλα αυτά.
    Πάντα πίστευα ότι αυτό που αισθάνομαι πρέπει να το λέω.
    Σου στέλνω ένα τραγούδι που σου το έχω ξαναστείλει.Ταιριάζει νομίζω.
    https://www.youtube.com/watch?v=SR0NNl4I7NA
    Και ένα ακόμη
    https://www.youtube.com/watch?v=jhat-xUQ6dw

    ReplyDelete
  7. Μα βέβαια σε πνίγουν Μάριε.
    Αλλά δεν λέγονται όλα σε όλους, καμμιά φορά θέλεις ένα άτομο πάρα πολύ ουδέτερο για να μιλήσεις και να νιώσεις πως ελαφρώνεις λιγάκι.

    Μπράβο σου που μιλάς!
    Συνήθως οι άντρες (που ξέρω), υιοθετούν τη σιωπή!
    Είναι στρείδια, ή σφίγγες :---)

    Κι εγώ λέω λέω αλλά δεν ξέρω τελικά αν μιλάω ουσιαστικά. Μάλλον μιλάω αντιδραστικά, σε πρόσωπα, σε καταστάσεις.

    Ωραία τα ξύλινα σπαθιά
    Τώρα ακούω το δεύτερο :)

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...