Tuesday, October 10, 2006

το μονογραμμα ..(του Ελυτη)φυσικα

Ετσι μιλω για σενα και για μενα

Επειδη σ αγαπω και στην αγαπη ξερω
Να μπαινω σαν Πανσεληνος
Απο παντου,για το μικρο το ποδι σου μες στ αχανη
σεντονια
Να μαδαω γιασεμια-κι εχω τη δυναμη
Αποκοιμισμενη,να φυσω να σε πηγαινω
Μεσ απο φεγγερα περασματα και κρυφες της θαλασσας
στοες
Υπνωτισμενα δεντρα με αραχνες που ασημιζουνε

Ακουστα σ εχουν τα κυματα
Πως χαιδευεις,πως φιλας
Πως λες ψιθυριστα το 'τι' και το 'ε'
Τριγυρω στο λαιμο στον ορμο
Παντα εμεις το φως κι η σκια

Παντα εσυ τ αστερακι και παντα εγω το σκοτεινο
πλεουμενο
Παντα εσυ το λιμανι κι εγω το φαναρι το δεξια
Το βρεμενο μουραγιο και η λαμψη επανω στα κουπια
Ψηλα στο σπιτι με τις κληματιδες
Τα δετα τριανταφυλλα,το νερο που κρυωνει
Παντα εσυ το πετρινο αγαλμα και παντα εγω η σκια
που μεγαλωνει
Το γερτο [αντζουρι εσυ,ο αεραςπου το ανοιγει εγω
Επειδη σ αγαπω και σ αγαπω
Παντα εσυ το νομισμα κι εγω η λατρεια που το
εξαργυρωνει:

Τοσο η νυχτα,τοσο η βοη στον ανεμο
Τοσο η σταλα στον αερα,τοσο η σιγαλια
Τριγυρω η θαλασσα η δεσποτικη
Καμαρα τ ουρανου με τ αστρα
Τοσο η ελαχιστη σου αναπνοη

Που πια δεν εχω τιποτε αλλο
Μες στους τεσσερις τιχους,το ταβανι,το πατωμα
Να φωναζω απο σενα και να με χτυπα η φωνη μου
Να μυριζω απο σενα και ν αγριευουν οι ανθρωποι
Επειδη το αδοκιμαστο και το απ αλλου φερμενο
Δεν τ αντεχουν οι ανθρωποι κι ειναι νωρις, μ ακους
Ειναι νωρις ακομη μες στον κοσμο αυτον αγαπη μου

Να μιλω για σενα και για μενα.

5 comments:

  1. Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω και γω με ένα ποίημα:

    Συγχώρεσε την ελπίδα μου
    Και όταν μιλάς πιο δυνατά
    Μίλα μου γι' αγάπη
    Λούσε τη φωνή σου στη φωνή μου

    Η αιωνιότητα έχει δίκιο

    Σ'αγκαλιάζω πιο ψηλά κι από τη θάλασσα
    Και τα κύμματα ουρλιάζουν δίχως σταματημό

    Ο ουρανός είναι τώρα το χρώμα μου
    Μα η αυγή είναι πάντα δική σου!

    ReplyDelete
  2. Ξέχασα να πω πως είναι του Σαραντάρη.
    Καλημέρα

    ReplyDelete
  3. ..bebelac..η μαγεια στο 'χαρτι'

    ReplyDelete
  4. 'μεγάλος' ο Ελύτης,
    υπέροχο το 'Μονόγραμμα' του...

    ποίημα αναφοράς...

    καλημέρα...

    ReplyDelete
  5. ..γιωργο καλημερα..καλησπερα..

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...