Wednesday, January 18, 2012

ψάχνοντας ένα βιβλίο





Δευτέρα απόγευμα.  Έξοδος για την καθιερωμένη βόλτα.  5 η ώρα και βιάζομαι να προλάβω ό,τι ήλιο έχει απομείνει.  Κρύο στους 5* βαθμούς κελσίου.  Γάντια,  κασκόλ και κάλτσες χοντρές.  Τα μαγαζιά στον εμπορικό δρόμο κλειστά.  Στο τέλος του δρόμου,  ακριβώς στη διασταύρωση το ζαχαροπλαστείο  με αναμμένα τα φώτα.  Το ίδιο και το μανάβικο.  Λίγο πιο κάτω hot dog με εξήντα λεπτά.

Το περπάτημα βοηθάει τις σκέψεις να καθώς κατεβαίνουν όπως τα μωρά λίγο πριν τη γέννα τους.  Στο μυαλό μου ένα βιβλίο κι ένα παιχνίδι.  Το βιβλίο μικρό γύρω στις 170 σελίδες.  Το παιχνίδι όμορφο αλλά ζητάει πνεύμα ομαδικό.  Έχω περάσει τρεις κεντρικούς σηματοδότες.  Όσο πέφτει ο ήλιος το κρύο τσιμπάει ακόμη πιο πολύ.  Ένα μικρό βιβλιοπωλείο ανοιχτό.  Λοιπόν;  θα το αγοράσω σήμερα;  Χαζεύω τη βιτρίνα,  διαλέγει πάντα ζεστούς τίτλους,  ανοίγω την πόρτα,  φώτα αλλά κανείς μέσα..  Είναι κάποιος εδώ;  φωνάζω.  Κανείς δε μου απαντά.  Ο χώρος μικρός,  στο μικρό βάθος μια σκάλα ξύλινη που οδηγεί σε κάτι σαν αποθήκη ή πατάρι. Μάταια περιμένω να μου απαντήσει κάποιος,  κοιτώντας προς τα εκεί..

Κλείνω την πόρτα πίσω μου και κοντοστέκομαι,  αυτή ξανανοίγει και μπαίνει μέσα λαχανιασμένος ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού.  Ερώτηση δική μου..  εε  χχμμμ δε φαντάζομαι να το έχεται αλλά θέλω αυτό..  Πραγματικά δε το έχω,  μου απαντάει.  Χαμογελάει.  Μ' ένα χαμόγελο που το θυμάμαι τρεις μέρες μετά.  Είναι όμορφος.  Εγκάρδιος.  Συμπαθέστατος και όχι μόνο.  Απορώ με τον εαυτό μου.  Φεύγω ξανά στο κρύο.

Αρκετά μέτρα πιό κάτω,  πάντα στο δρόμο μου,  βιβλιοπωλείο δεύτερο.  Φώτα.  Χαζεύω τη βιτρίνα..  βγάζω τα γάντια μου και μπαίνω μέσα.  Εε χχμμ θα ήθελα αυτό το βιβλίο..  Εκδόσεις τάδε με ρωτάει;  Απαντώ καταφατικά και αρχίζει να ψάχνει στον υπολογιστή.  Ένας άντρας λίγο φευγάτος,  λίγο gay,  πολύ τυπάς και αρκετά όμορφος.  Ενώ χαζεύω ένα άλλο ράφι με βιβλία,  έχει πάει σε μια γωνία και ψάχνει..  αρχίζω και ελπίζω..  έρχεται..  ορίστε το βιβλίο σας..  χαμογελάει..

Το πιάνω στα χέρια μου,  δε διαβάζω καν το οπισθόφυλλο,  έχω πορωθεί με το παιχνίδι..  που λέει..  διαβάζουμε αυτό το βιβλίο και συζητάμε πάνω σ αυτό..  είστε;  είμαι!  εκ πρώτης τουλάχιστον!

Τ ο κρατάω στα χέρια μου μέχρι να φτάσω στο σπίτι και είναι σα να κρατάω ένα καρβέλι ψωμί που μόλις βγήκε από το φούρνο..  Ζεστό όσο πρέπει,  απαλό και σκληρό όσο πρέπει,  μυρωδάτο όσο πρέπει..  μα κυρίως δε ξέρω ακόμη την επιίγευση του.
Έρχομαι στο σπίτι,  φτιάχνω καφέ και αρχίζω να ξεφυλλίζω.  Πρώτα οπισθόφυλλο,  μου κάνει το σχετικό κλικ,  χαμογελάω,  πρώτη σελίδα,  δεύτερη..  χχμμμ απογοητεύομαι,  το περίμενα πιό γεμάτο,  πιο πυκνό,  πιο περιεκτικό,  είναι τόσο μίνιμαλ για τα γούστα μου.

Δε ξέρω αν είναι εφικτή η ομαδική ανάγνωση ενός βιβλίου,  είναι τόσο προσωπική η επιλογή του,  τόσα διαφορετικά μέτρα και σταθμά για τον καθένα.  Ακόμη κι οι μετέπειτα σκέψεις,  τα συναισθήματα..  δεν είναι μια μοναχική υπόθεση;  Δεν είναι μια συνομιλία με τον εαυτό σου;  Ένα ταξίδι που ο καθένας το βιώνει με διαφορετικό τρόπο;
Το να μοιραστείς αυτό το ταξίδι δε μοιάζει σα να προσπαθείς να μεταφέρεις ένα σημαντικό γεγονός που όμως στη διαδρομή από τη σκέψη σου ως το στόμα σου έχει γίνει ασήμαντο;

Ή μήπως στο όνομα της ανταλλαγής κάποιων  απόψεων αξίζει αυτό το μοίρασμα;

24 comments:

  1. Η τελευταία φράση σου και η τελευταία λέξη "μοίρασμα" απαντά σε όλες τις απορίες...;)
    Λοιπόν, ποιό βιβλίο θα συν-διαβάσουμε??

    ReplyDelete
  2. Παιρνεις μερος σε αναγνωση βιβλιων;
    Πως ειναι; Εγω αναρωτιομουν αν θα ειχα την ορεξη να διαβασω το συγκεκριμενο βιβλιο που θα συζητηθει, την συγκεκριμενη χρονικη περιοδο. Ειμαι με τα κεφια μου στις επιλογες, οπως ολοι μας μαλλον :)
    Νομιζω αξιζει τον κοπο. Θα ηθελα να το δοκιμασω κι εγω. Ακομη κι αν νιωσεις οτι τιποτα δεν κερδισες απο την εμπειρια, σου εγγυομαι οτι η ακροαση αλλων αποψεων θα σε ακολουθησει στη ζωη σου :)

    Περιμενω εντυπωσεις!! Ποιο βιβλιο ειναι αυτο αληθεια;

    xxxxxxx

    ReplyDelete
  3. Κι εγώ θα ήθελα να ξέρω πώς αυτές οι ομαδικές αναγνώσεις. Κάτι σαν κύκλος ανώνυμων αναγνωστών;

    Γμτ, το δικό μου αποκλείεται να μπορεί να διαβαστεί ομαδικά :(

    ReplyDelete
  4. δεν ξερω αν θα μπορουσα να διαβασω βιβλιο κατα παραγγελια,αν δε μου έχει κανει κλικ...εχω τον μαζοχισμο να μην το παρατω αν δεν τελειωσει,ακομη κι αν δε μ'αρεσει...φαντασου κιολας να μην το εχω διαλεξει εγω !...παντως η περιγραφη της διαδρομης πολυ ατμοσφαιρικη...:)

    ReplyDelete
  5. Πραγματικά καταλαβαίνω πως νιώθεις και ότι η επιλογή βιβλίου είναι κα΄τι πολύ προσωπικό...από την άλλη όλη η προηγούμενη περιγραφή σου με κάνει να χαμογελώ κι αναρωτιέμαι μήπως τελικά είναι το ταξίδι κι όχι ο προορισμός....

    ReplyDelete
  6. @ κοβω βολτες

    μοιρασμα=δικη σου αγαπημενη λεξη χχχ

    αν βρουμε ενα που να αρεσει και στις δυο πολυ ευχαριστως.. ο ζουργος ας πουμε ειναι απιστευτος ;)

    ReplyDelete
  7. @ dee dee

    χχμμ ναι, θα συμφωνησω για το ακουσμα νεων αποψεων, μαλιστα πολλες φορες απορεις το τι υπαρχει μεσα σε ενα βιβλιο που δε μπορεις να το δεις εσυ, αλλα...

    θελω βιβλιο που να με αγγιζει.. εμενα να αγγιζει.. για τους αλλους δε μ ενδιαφερει ;)

    ReplyDelete
  8. @ δειμε

    ναι καπως ετσι.. ακουγεται τοσο ιδανικο..

    χρειαζεται ομαδικο πνευμα που ομολογω πως δε το εχω ;)

    ReplyDelete
  9. @ cook

    το παραταω στο πιτς φυτιλι

    για αυτο και εχω παψει να αγοραζω τοσο πολλα πια βιβλια..
    και τωρα παρασυρθηκα..

    περιμενω και τις πρωτες εντυπωσεις των υπολοιπων

    ReplyDelete
  10. @ μαζι καπα

    ολα ειναι ταξιδι..

    η μιση απολαυση ανηκει στο πριν να το ανοιξεις.. η αλλη μιση στο μετα :)

    ReplyDelete
  11. αυτή η διαδρομή με το "καρβέλι στο χέρι, ζεστό, μυρωδάτο", είναι "όλα τα λεφτά" ..
    έτσι εξηγείται γιατί όταν έχω αγοράσει καινούργιο βιβλίο, ολοταχώς βαδίζω για το σπίτι χαχα

    την "ομαδική ανάγνωση" την έχω ακουστά, αλλά δεν την έχω επιχειρήσει ποτέ (δεν μου δόθηκε και τέτοια δυνατότητα δηλαδή),
    όμως με ενδιαφέρει να συζητήσω ένα βιβλίο με κάποιον που το έχει ήδη διαβάσει, να δω το "βλέμμα" του άλλου αναγνώστη εκτός αυτό του συγγραφέα

    όμως, κατά παραγγελία νομίζω πως δεν μπορεί να "παίξει"

    (μ'άρεσε ιδιαίτερα αυτό το κείμενό σου)

    φιλί

    ReplyDelete
  12. Από τον τρόπο που περιέγραψες όλο αυτό το "τελετουργικό " αγοράς του συγκεκριμένου βιβλίου(που κι εμένα έχει φάει η αγωνία να μάθω τον τίτλο του) υποθέτω πως κοντεύεις να το το τελειώσεις :)...!
    Εύχομαι να το απολαύσεις!Καλό μας βράδυ!

    ReplyDelete
  13. Η περιγραφη της βολτας από μονη της μια όμορφη αφηγηση. Απο αυτες που ευχαριστως θα διαβαζα σε ένα βιβλίο.
    Όσο για την επιλογή των βιβλιων μαλλον θα συμφωνησω μαζι σου πως ειναι μια προσωπική υπόθεση. Πρεπει να μας πηγαινει ενα στυλ, ενα ύφος ακόμη και μια θεματολογια.

    ReplyDelete
  14. Παλιότερα, παρακολουθούσα τα Σάββατα της Ποίησης σε ένα βιβλιοπωλείο της πόλης μας. Θα έχουν περάσει πάνω από δέκα χρόνια... ένιωθα αμήχανα τότε γιατί σκεφτόμουν πως είναι δυνατό΄να μοιραστείς με κάποιους τις εικόνες που σου γέννησαν οι σελίδες ενός βιβλίου...

    Και αλήθεια θα μπορούσε κάποιος να τις ενστερνιστεί ή του γεννήσουν δικές του...

    Βρέθηκα λοιπόν κάποια στιγμή να διαβάζω κι εγώ αποσπάσματα από ένα αγαπημένο βιβλίο μου, λίγο χρόνια αργότερα στο ίδιο εκείνο βιβλιοπωλείο. Είναι σα να παίζεις σε μιαν θεατρική παράσταση... καλείσαι να δώσεις κάτι από σένα χωρίς να ξέρεις τι θα λάβει ο άλλος...

    Θαρρώ πως η ανάγνωση βιβλίων είναι παράξενα όμορφη εμπειρία! Συμφωνώ με τα τελευταία λόγια της DeeDee

    ReplyDelete
  15. @ μεγκυ

    κατι αναλογο με τη φωτογραφια.. αλλο να βρεις ομοιους σου και να κανεις μια ανταλλαγη γενικων γνωσεων (αν μπορει να συμβει αυτο).. κι αλλο να πιασεις το θεμα σημειο προς σημειο και να το αναλυσεις

    αυτο καπου με κανει να σκεφτομαι πως εδω χανουμε το δασος γιατι βλεπουμε το δεντρο ;)

    ReplyDelete
  16. @ Λια

    η ''φημη'' του Κελμαν

    ειμαι στο τριτο διηγημα
    το πρωτο ηταν αρκετα ευχαριστο, στο δευτερο ηθελα να το παρατησω, αυτο μ αρεσει..

    ReplyDelete
  17. @ μελιαν

    ταυτιση αποψεων και εδω λοιπον ;)

    ReplyDelete
  18. @ σειριε

    χχμμμ δε μενει κανεις στην αναγνωση κ το συναισθημα..

    προχωραει η υποθεση και πιο βαθια αλλα δε ξερω ποσο ενδιαφερον ειναι αυτο για τον καθενα.. πχ το βιογραφικο του συγγραφεα, τι σκεφτοταν οταν εγραφε το βιβλιο, απο ποιον αλλο συγγραφεα εχει επιρεαστει, αν η μεταφραση ειναι σωστη ή οχι στο ταδε σημειο του βιβλιου

    δεν ειναι ολα αυτα σαν καπου να χανεται το αρχικο συναισθημα; σα να αλλαζει η επιγευση;
    δεν ανηκουν σε χωρο σχολικο, φιλολογικο κλπ κλπ;;;

    ReplyDelete
  19. Το βιβλίο για μένα είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και ομαδικότητα δε νομίζω ότι χωράει. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πως μπορεί να γίνει ομαδική ανάγνωση και να είναι πραγματική ανάγνωση ???

    ReplyDelete
  20. Δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ... δεν ξέρω... η σχέση που έχω με τα βιβλία είναι ιδιόρρυθμη. Πρέπει να μου κάνει κλικ, από τον τίτλο, το οπισθόφυλλο, τη μυρωδιά του... πολλές φορές περνάω ώρες σε ένα βιβλιοπωλείο και μπορεί να φύγω άπραγη, κι άλλες πάλι με τη πρώτη ματιά να φύγω με τους θησαυρούς μου!!!
    Σίγουρα όμως μου αρέσει να μοιράζομαι την εμπειρία μου, τις σκέψεις και τα συναισθήματα από τα αναγνώσματα μου. Κυρίως από αυτά που με πάνε ένα βήμα παραπέρα....

    ReplyDelete
  21. Μἀρεσε πάρα πολύ η περιγραφή σου.

    Και φυσικά θυμήθηκα τι τρέλες έχω περάσει με βιβλία που δεν μπορώ να τα βάλω κάτω με τίποτα.

    Για ομαδική ανάγνωση δεν ξέρω.

    Δίνεις πολλές προσωπικές σου σκέψεις όταν συζητάς για ένα βιβλίο.

    Προδίδεις πολλά για τον εαυτό σου.

    Αυτό ποτέ μου δεν το᾽θελα.

    Αλλά έκαστος στο είδος του κι ο Λουμίδης στους καφέδες.

    Χαιρετώ σας.

    ReplyDelete
  22. @ τελευταιε

    εξαρταται απο το τι εννοεις.. στις ομαδες αναγνωσης επιλεγουν ενα βιβλιο και σε ενα μηνα συγκεντρωνονται για να συζητησουν επανω σ αυτο..

    :)

    ReplyDelete
  23. @ μαριελα

    εχεις ιδιορυθμο χαρακτηρα;
    με λιγα λογια εισαι φυση καλλιτεχνικη!

    σε καταλαβαινω ;)

    ReplyDelete
  24. @ δελφινουλα

    αυτο ποτε δε με τρομαζε, δλδ να πω πραγματα για τον εαυτο μου.. αν ξερω οτι με ειλικρινεια το κανουν και οι αλλοι.. αλλα κι αν δε το κανουν παλι δε το φοβαμαι

    ειμαι αυτη που ειμαι αλλωστε αυτο δεν αλλαζει :):)

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...