Saturday, April 26, 2014

και τελικά;





Δεν ξέρω αν κάποιες καταστάσεις συνηθίζονται ή αν αυτές θα σηματοδοτήσουν σαν πελώρια αγκάθια τη ζωή μας  /  ξεχνάω για μερικά λεπτά που καμμιά φορά μπορεί να ξεπερνούν την ώρα και μετά θυμάμαι και τινάζομαι  /  περνάω από γειτονιές και λυπάμαι,  πραγματικά λυπάμαι  /  πόσο ανούσια μπορεί να μοιάζουν όλα  /  και τελικά η ψύχα;  ποιά είναι η ψύχα;  /  βροχή και λύπη,  πολύ λύπη  /  ήθελα μια απογευματινή βόλτα στην παραλία,  αλλά μόνη;  αξίζει σ΄αυτή τη βόλτα να είσαι μόνη;  /  θυμός  /  μερικές φορές μακάρι να μπορούσα να μην σκέφτομαι,  ούτε να κοιμηθώ θέλω,  κάπου να αφοσιωθώ,  σε ένα συμβάν κυρίως αυτό θα ήθελα  /  νομίζω πως πονάει η ψυχή μου και μετά θυμώνω γιατί λέω αυτό ήταν;  και ποτέ δεν προλάβαμε να διορθώσουμε κάτι  /  άραγε οι άλλοι νιώθουν ποτέ ενοχές απέναντι μου;  /  ενοχές ουσιαστικές,  τόσο που να μπορούσαν αληθινά να αλλάξουν  /  ...

2 comments:

  1. welcome to the club!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  2. Δεν υπάρχει τελικά και το ξέρουμε καλά....

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...