Saturday, April 26, 2014

και τελικά;





Δεν ξέρω αν κάποιες καταστάσεις συνηθίζονται ή αν αυτές θα σηματοδοτήσουν σαν πελώρια αγκάθια τη ζωή μας  /  ξεχνάω για μερικά λεπτά που καμμιά φορά μπορεί να ξεπερνούν την ώρα και μετά θυμάμαι και τινάζομαι  /  περνάω από γειτονιές και λυπάμαι,  πραγματικά λυπάμαι  /  πόσο ανούσια μπορεί να μοιάζουν όλα  /  και τελικά η ψύχα;  ποιά είναι η ψύχα;  /  βροχή και λύπη,  πολύ λύπη  /  ήθελα μια απογευματινή βόλτα στην παραλία,  αλλά μόνη;  αξίζει σ΄αυτή τη βόλτα να είσαι μόνη;  /  θυμός  /  μερικές φορές μακάρι να μπορούσα να μην σκέφτομαι,  ούτε να κοιμηθώ θέλω,  κάπου να αφοσιωθώ,  σε ένα συμβάν κυρίως αυτό θα ήθελα  /  νομίζω πως πονάει η ψυχή μου και μετά θυμώνω γιατί λέω αυτό ήταν;  και ποτέ δεν προλάβαμε να διορθώσουμε κάτι  /  άραγε οι άλλοι νιώθουν ποτέ ενοχές απέναντι μου;  /  ενοχές ουσιαστικές,  τόσο που να μπορούσαν αληθινά να αλλάξουν  /  ...

2 comments:

  1. welcome to the club!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  2. Δεν υπάρχει τελικά και το ξέρουμε καλά....

    ReplyDelete

παραμονή

  Την ζωή την ακολουθούμε,  δεν μας ακολουθεί!  Πιστεύω όμως βαθιά,  πως όταν κάνουμε μια ευχή μέσα από την καρδιά μας,  θα πραγματοποιηθεί....