Friday, October 10, 2014

9.46 / 10 / 10





Ξεχνάω.
Διαδρομές κυρίως!  Σκέψεις έρχονται και παρέρχονται.  Δεν βαραίνουν.  Γδέρνουν,  ματώνουν και φεύγουν.  Φυλάω στοίβες από επιδέσμους.
Βρίσκομαι.
Σε ευθείες παράλληλες,  κουραστικές,  πιεστικές και ψυχοφθόρες τόσο όσο και οικείες.
Φεύγω και ξαναεπιστρέφω για να μείνω όλο και πιο λίγο,  κάθε φορά όλο και πιο λίγο.
Αναρωτιέμαι.
Τι φέρνει ποιο,  το τοποθετώ στα αναπάντητα..  και το ένα και το άλλο ίσως,  σαν αποτέλεσμα όμως ασφυκτικό.

Να υπάρχει άραγε ένας τόπος που να μπορεί κάποιος να πάρει πραγματικές,  βαθιές ανάσες;

No comments:

Post a Comment

το αλάτι κι μπαμπάς μου

Έχω συνδιάσει την αγάπη μου προς τον πατέρα μου με το αλάτι.  Ήμουν πολύ μικρή,  όταν μου έλεγε ένα λίγο ακαταλαβίστικο για την ηλικία μου π...