Sunday, March 29, 2015

πότε φύλλα..





Αυτές,  η καλή και η ανάποδη καθορίζουν τις μέρες μας  /  ασυμφωνία και αγάπη  /  ήλιος και βροχή  /  χαρά και χαρμολύπη  / πόνος και ευτυχία  /  ηρεμία και πίεση  /  μίσος και έρωτας  /  παιχνίδι και ύπνος  /  άλλες φορές η σκιά ενός εφιάλτη κι άλλες το φως μιας επιθυμητής εικόνας..
Όσο κι αν μου λες πως υπαίτια είμαι εγώ,  αόρατα νήματα καθορίζουν και δεν καθορίζονται..  το καινούργιο είναι πάντα καταλύτης..  το παλιό σιγουράντζα..  το πρόγραμμα όταν μπορεί να ακολουθηθεί δίχως ξένες μεσολαβήσεις..  ζωή..

αλλαγή ώρας  /  άνοιξη  /  σκέψεις..  σκέψεις..  σκέψεις..

μια παρακμή σαν τυφώνας έχει σαρώσει τα πάντα νομίζω..  καμμιά φορά ντρέπομαι..  καμμιά φορά παίζω σε κάποια υποθετική σκηνή το ρόλο του αόρατου..  

No comments:

Post a Comment

το αλάτι κι μπαμπάς μου

Έχω συνδιάσει την αγάπη μου προς τον πατέρα μου με το αλάτι.  Ήμουν πολύ μικρή,  όταν μου έλεγε ένα λίγο ακαταλαβίστικο για την ηλικία μου π...