Sunday, December 03, 2017

της νύχτας





Ήμουν έξω από το παλιό μου σχολείο,  καθόμασταν στις σιδεριές και χαζομιλούσαμε με μια φίλη,  φορούσαμε μακριές φαρδιές φούστες μιας άλλης εποχής,  είχαμε όμορφα μαλλιά και ελαφριά βαμμένα χείλη,  γέρναμε πίσω τις πλάτες και τινάζαμε τα νεανικά κεφάλια μας σε κάθε γέλιο που ακουγόταν ζεστό και γάργαρο,  όταν πέρασε ένα αυτοκίνητο,  όχι με ταχύτητα,  αλλά σιγά σιγά,  σαν να ήθελε να μου δώσει την ευκαιρία να αποτυπώσω κάθε καρέ της σκηνής με λεπτομέρεια.  Εκείνος,  καθόταν πίσω και δεξιά,  και όχι στη θέση του οδηγού,  πράγμα που αμέσως μου έκανε εντύπωση.  Δήλωνε αδυναμία αυτού του ανθρώπου,  σαν κάπου να οδηγείτο χωρίς τη δική του θέληση και λυπήθηκα,  εν τω μεταξύ έδειχνε σαν η πρόσοψη του σχολείου μου να του ήταν γνώριμη,  κοιτούσε με θέρμη,  σαν να ήθελε να θυμηθεί,  ή να ξαναζήσει στιγμές παλιότερες που κάποιες ιδιάζουσες καταστάσεις,  ίσως ένας έρωτας να τον είχαν φέρει.  Ένιωθα τις αναμνήσεις που περνούσαν σαν κινηματογραφική ταινία από το πρόσωπο του,  το γέλιο μου έκανε μια μικρή παύση,  ήξερα πως υπήρχα στο περιεχόμενο αυτών των αναμνήσεων,  αδυνατούσα όμως να τις κάνω δικές μου. 
Ανακουφίστηκα,  όταν το αυτοκίνητο που ήταν μέσα πέρασε και έφυγε και έτσι τελείως φυσικά συνεχίσαμε την κουβέντα μας με την φίλη μου.  Θέλοντας να δώσω μια ταυτότητα σ'  αυτό το πέρασμα,  όπου συμμετείχα τότε,  ως κάτι άλλο από αυτό που ήμουν σήμερα,  το απέδωσα στην αχαλίνωτη φαντασία μου και στην αδάμαστη νεανική ορμή μου,  να ζήσω πράγματα,  ακόμη και δημιουργώντας τα!

3 comments:

  1. !!!!!!!!!!!!!
    Εκπληκτικό....! Στέλλα, το έχω ξαναπεί, ο κόσμος σου με συγκινεί. Θα τολμούσα να πω ταράζει.
    Τα καρέ που περιγράφεις (δεν λέω να το αφήσω το κινηματογραφικό μου έτσι ; ....), έχουν δύο πράγματα:
    Υψηλότατη αισθητική. Εικονική ποιότητα. Μπροστά στα μάτια μας γυρίζεται ένα μικρό κινηματογραφικό κλιπ. Μακάρι να μπορούσα να κάνω την σκέψη μου μια μικρή ταινία. Θεωρώ ότι θα ήταν εξαιρετικό το αποτέλεσμα της φαντασίας σου.
    Επίσης αυτή σου η αχαλίνωτη φαντασία, για μένα είναι υγεία. Και δένει με την αδάμαστη νεανική ορμή που πράγματι με εντυπωσιάζει. Και τα δύο αυτα μαζί Στέλλα κάνουν μια εκρηκτική ψυχολογία την οποία, ομολογώ, νιώθω να την "ξέρω" καθώς αποτελεί και δική μου επιλογή.
    Θα τολμούσα να σου πω να αφήνεσαι να τις ζεις τέτοιες παρορμήσεις-δημιουργίες, απλά ελέγχοντας τον βαθμό ταύτισης μαζί τους.
    Πολλές καλησπέρες.

    ReplyDelete
  2. Ωραια Γιαννη μου τα λες, ωρα να προσγειωθουμε ομως ;)
    Ήταν το χθεσινοβραδινο μου ονειρο, με τα συναισθηματα και τη ματια της σημερινης μερας.. και κατι απο πραγματικοτητα..
    Τι ωραιο το σχολιο σου ομως, σ ευχαριστω!!!

    ReplyDelete
  3. Μια ονειρική περιγραφή σε μια ονειρική θέση Στέλλα. Δεν αναιρεί τίποτα την ομορφιά και την ατμόσφαιρά του. Τις καληνύχτες μου.

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...