Friday, August 31, 2018

χωρίς ραντεβού





Είναι γαλήνη οι λέξεις σου,  είναι ηρεμία,  είναι τρυφερότητα,  μια γλυκιά πραότητα γεμίζει την ατμόσφαιρα κάθε φορά που έρχονται σε μένα.  Είναι παιχνίδι οι λέξεις σου,  νιώθω παιδί και χαμογελάω με τον τρόπο που ξεκινάς,  το πως ελίσσεσαι,  το πως λες αυτό που θέλεις να πεις χωρίς να ακούγεσαι δυνατά ή παράφωνα.  Σαν μια φωνή ραδιοφωνική που ακούω για χρόνια,  συντονισμένη πάντα στην ίδια συχνότητα,  χωρίς ραντεβού αλλά με την έκπληξη και την δύναμη του ξαφνικού και της αβεβαιότητας.  

No comments:

Post a Comment

το αλάτι κι μπαμπάς μου

Έχω συνδιάσει την αγάπη μου προς τον πατέρα μου με το αλάτι.  Ήμουν πολύ μικρή,  όταν μου έλεγε ένα λίγο ακαταλαβίστικο για την ηλικία μου π...