Friday, August 31, 2018

χωρίς ραντεβού





Είναι γαλήνη οι λέξεις σου,  είναι ηρεμία,  είναι τρυφερότητα,  μια γλυκιά πραότητα γεμίζει την ατμόσφαιρα κάθε φορά που έρχονται σε μένα.  Είναι παιχνίδι οι λέξεις σου,  νιώθω παιδί και χαμογελάω με τον τρόπο που ξεκινάς,  το πως ελίσσεσαι,  το πως λες αυτό που θέλεις να πεις χωρίς να ακούγεσαι δυνατά ή παράφωνα.  Σαν μια φωνή ραδιοφωνική που ακούω για χρόνια,  συντονισμένη πάντα στην ίδια συχνότητα,  χωρίς ραντεβού αλλά με την έκπληξη και την δύναμη του ξαφνικού και της αβεβαιότητας.  

No comments:

Post a Comment

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...