Thursday, June 13, 2019

σημειώσεις





''Γιατί αυτόν που προσπαθεί να ξεφύγει απ' τον εαυτό του τον ακολουθεί συνεχώς η σκιά του εχθρού του,  και δεν μπορεί να σταματήσει να τρέχει μέχρι τελικής πτώσεως.''

σελ.  82
confiteor
Ζάουμε Καμπρέ

4 comments:

  1. Ένα βιβλίο δύσκολο στην ανάγνωση λόγω πολλών ιστορικών στοιχείων με μια σειρά που κουράζει.
    Μια περιπέτεια-θα έλεγα-στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ωστόσο οι κριτικές λένε πως πρόκειται για ένα έργο με λογοτεχνικό υπόβαθρο και συνάμα φιλοσοφικό που αγγίζει την πιο βαθιά πληγή της ψυχής. Μια βαθιά διείσδυση στην ανθρώπινη ψυχολογία. Ένα στοχαστικό έργο που παίρνει σειρά προτεραιότητας για ανάγνωση στο εγγύς μέλλον. Όταν το διαβάσω θα έχουμε να πούμε περισσότερα. Πάντως σ' ευχαριστώ!
    Καλό ξημέρωμα!
    Φιλιά!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αννίκα, όπως ακριβώς το λες είναι.
      Πολύ δύσκολο δεν είναι, αν και είμαι ακόμη στη σελίδα 120, διαβαζεται ανετα, απλά είναι διαφορετικό και κάπως επίμονο σε σημεία.
      Έχει εκείνη την αίσθηση της ποίησης, του στοχασμού, που πρέπει να ξεπεράσεις όλες τις λεπτομέρειες για να αφουγκραστείς την ουσία.
      Φοβερό κομμάτι ίσως και το βασικό σχέση πατέρα γιού.

      Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να το τελειώσω πριν εξαντληθεί η υπομονή μου, θα ήθελα όμως.

      Καλοκαιράκι βλέπεις και λίγο μας παρακεινεί για πιο ελεύθερα βιβλία, μυθιστορήματα, αστυνομικά, θα δείξει.
      Όταν το διαβάσεις να μου πεις, θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σου
      Καλημερούδια!!!!
      :-)))

      Delete
  2. Αυτό που μας κυνηγά συνέχεια, χωρίς σταματημό, Στέλλα μου, δεν είναι η σκιά του "εχθρού". Η Δική μας σκιά μας ακολουθεί καλή μου φίλη. Ασταμάτητα. Αυτή είναι που καθορίζει το παιχνίδι.
    Την καλησπέρα μου κορίτσι μου.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ναι, αδυνατώντας να δούμε τα δικά μας, δημιουργούμε εχθρούς αυτό καταλαβαίνω!

      Καλησπέρα Γιάννη

      Delete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...