Σήμερα ας πούμε ότι ήταν μια κάπως πιό δροσερή μέρα. Είχαμε να στείλουμε ένα γράμμα από το ταχυδρομείο, έτσι μετά από καιρό, περπατήσαμε ως εκεί, στο κέντρο της πόλης μας και ήταν αρκετά απολαυστικά, δεν μας πείραξε η ζέστη.
Βγαίνοντας από το σπίτι, βρήκαμε 10 ολόκληρα ευρώ. Έτσι, μετά το ταχυδρομείο, πήγαμε στην πιό δροσερή γωνιά της πόλης και ήπιαμε τα freddo μας. Κερασμένα κι ας είναι η αλήθεια πως τον λυπήθηκε η ψυχή μου αυτόν που τα έχασε.
Δίπλα μας καθόταν δύο άντρες. Εντάξει το ότι τελευταία είμαστε περισσότερο ωτακουστές παρά κουβεντιάζουμε μεταξύ μας δεν θα το συζητήσω. Θα πω όμως πως ο ένας εκ των δύο ανδρών, αυτός που μιλούσε και πιο πολύ, φαινόταν άνθρωπος που έφαγε τη ζωή με το κουτάλι, που έστιψε την πέτρα.
Έλεγε λοιπόν πως αν έχουμε πχ δύο ανθρώπους που ξεκινούν ένα εγχείρημα, στην προκειμένη περίπτωση ήταν μια δουλειά, μια επιχείρηση, κι έχουν το ίδιο ταλέντο, τα ίδια προσόντα, κι ο ένας από τους δύο βοηθηθεί από τον παράγοντα τύχη, θα εκτοξευθεί, θα πάει πολύ πιο μπροστά.
Αναρωτιέμαι βέβαια εγώ με το απλό μου μυαλουδάκι, όταν λέμε ότι δύο άνθρωποι έχουν το ίδιο ταλέντο τί εννοούμε;
Πώς μετριέται αυτό;
Ξέρει κανείς την εμπειρία του καθενός, τις συμβουλές που έχει ακούσει, τα πράγματα που έχει δει, την ευελιξία του, την ευστροφία του;
Εδώ λέμε την λέξη ''μεγάλο'' 100 άνθρωποι κι εννοούμε 100 διαφορετικά μεγέθη!
Στην τύχη δεν πιστεύω αλλά πιστεύω στην ευελιξία και στην ευστροφία. Στην τόλμη και την καπατσοσύνη. Στο σωστό ένστικτο. Και στους ρεαλιστικούς στόχους στους οποίους φτάνεις χτίζοντας μόνος σου σκαλοπάτι σκαλοπάτι τα βήματα.
Εσείς πιστεύετε στον παράγοντα τύχη;
υ.γ.
στη φωτογραφία μια πολύ συμπαθητική λιβελούλα που λένε πως φέρνει τύχη.
Έχω χάσει, κάποια Χριστούγεννα, 100 ευρώ που μου είχαν πέσει από την τσέπη. Και έκτοτε έχω βρει 50 ευρώ στο δρόμο (δεν τα πήρα, ντράπηκα) και μια δεύτερη φορά, 75 ευρώ (ε, αυτά τα πήρα, μόνη μου κυκλοφορούσα τότε άλλωστε, χαχα). Θα το έλεγες τύχη αυτό;
ReplyDeleteΕπίσης, υπόθεσε ότι δύο άνθρωποι είναι ερωτευμένοι, θέλουν να είναι μαζί. Το θέλουν χρόνια, μετά που τους έχουν χωρίσει παρεξηγήσεις ηλίθιες - ως συνήθως-, αλλά πότε ο ένας είναι σε σχέση όταν ο άλλος είναι διαθέσιμος, πότε το αντίστροφο. Timing, που λέμε στο χωριό μου. Είναι τύχη αυτό;
Διονυσία
Διονυσία, το πρώτο είναι ένα είδος τύχης, όμως δεν καθορίζει τη ζωή σου, όπως το δεύτερο, όπου όμως πιστεύω ότι όταν δύο άνθρωποι κοιτάζουν αλλού δεν είναι θέμα timing αλλά θέμα επιλογών.
DeleteΚαι όταν θέλεις να είσαι μαζί δεν σε χωρίζουν παρεξηγήσεις ηλίθιες, κάτι άλλο βαθύτερο συμβαίνει.
Τύχη για μένα είναι που σας βρίσκω στα σχόλια μου αλλά και χαρά :-)))
Ο παράγοντας τύχη δεν παίζει ρόλο,άλλα πράγματα παίζουν.Τις ίδιες ευκαιρίες να δώσεις σε 2 άτομα ο καθένας θα πετύχει ή όχι λόγω αντίληψης,μόρφωσης,ΓΝΩΡΙΜΙΩΝ,ευελιξίας,ευστροφίας και φαντασίας.
ReplyDeleteΥπάρχουν επαγγέλματα που αν δεν έχεις φαντασία είσαι λιγο πολύ ότι και οι άλλοι.
Πάντα πίστευα ότι οι άνθρωποι είμαστε μοναδικοί και τόσο διαφορετικοί που ότι και να κάνουμε είναι μοναδικό.
Για μένα τίποτα δεν είναι τυχαίο.Εαν δεν δουλέψεις δεν γίνεται τίποτα.Και όταν λέω δουλέψεις εννοώ από το μυαλό μέχρι να κουραστείς γιαυτο που θελεις να πετύχεις.
Η φωτογραφία είναι υπέροχη.
ΥΓ - Τύχη για μένα είναι όποιος έχει την υγεία του!!!
https://www.youtube.com/watch?v=oxf9gf9kHXA
https://www.youtube.com/watch?time_continue=32&v=DnwSj2X7IE8
Καλησπέρα
DeleteΣυμφωνώ απόλυτα με όσα λες, τύχη είναι η υγεία μας!
Αλλά μερικές φορές πρέπει και να προσέχουμε για να έχουμε, πχ να μην καπνίζουμε!
Και τώρα θα βγω λίγο έξω από το θέμα και θα σε ρωτήσω. Αξίζει να κουραστείς δουλεύοντας για να πετύχεις, να γίνεις πχ πλούσιος, ή διάσημος; Είναι κέρδος ζωής αυτό, ή κάτι άλλο;
Τα τραγούδια σου σήμερα δεν μου άρεσαν
Το ένα πολύυυ ήσυχο και το άλλο πολύ τσιριχτό :-)))
Στέλνω Ρεμπούτσικα αν και με κάνει να νιώθω μια θλίψη
https://www.youtube.com/watch?v=IV6gEA4Go3A
Ξέχασα, πολύ αναλυτικό το σχόλιο σου και με βρίσκει απολύτως σύμφωνη, τα είπες όλα ακόμη και για τις ΓΝΩΡΙΜΙΕΣ
DeleteΚαλημέρα.Η μουσική της Ρεμπούτσικα είναι τέλεια.Μου αρέσει πολύ.Οταν γράφεις για ένα θέμα πάντα ψάχνω μουσική και τραγούδια που να έχουν σχέση με το θέμα.Τις περισσότερες φορές βρίσκω.Εχθες όχι.
DeleteΟι γνωριμίες που έγραψα πιστεύω ότι είναι πλέον το βασικότερο όλων.
Επειδή έμαθα να δουλεύω από μικρός,απο την ηλικία των 15 ετών, οι γονείς μου πίστευαν ότι πρέπει το καλοκαίρι να κάνω διακοπές αλλά και να δουλεύω έστω και λίγες ώρες για να μάθω την αξία του χρήματος.Να μην γίνω σπάταλος και να καταλάβω πόσο κουράζονταν για να μην μου λείπει τίποτα.
Δεν είναι κακό πιστεύω.
Αλλά επειδή έχω μάθει να δουλεύω τώρα δεν μου αρέσει που κάθομαι.Ποτέ δεν πίστευα ότι με τις ώρες που δούλευα ότι θα γίνω πλούσιος ή διάσημος.Γιατί πολύ απλά δεν με αγγίζει ολο αυτό.Είμαι άνθρωπος που πάω με τον σταυρό στο χέρι.Οπότε…
Θέλω να μπορώ να εργάζομαι και να έχω μια οικονομική άνεση.Ανάλογη της εργασίας και των κόπων που θα κάνω.
Στις μέρες μας δυστυχώς δεν υπάρχει αυτό.Δουλεύεις για να καταφέρεις να επιβιώσεις.
Αυτό όμως που με θυμώνει πολλές φορές είναι να βλέπω ανθρώπους να κάθονται,να έχουν ακριβά κινητά,να είναι όλη την ημέρα σε βόλτες και καφέδες,διακοπές και μετά να λένε ότι δεν έχουμε δουλειά και παλεύουμε να τα φέρουμε βόλτα.
Με λίγα λόγια δεν συμπαθώ τους τεμπέληδες.
Μουσική που δεν έχει σχέση με το θέμα αλλά μου αρέσει.Με ηρεμεί.
https://www.youtube.com/watch?v=Nvdonm0Gi-U
Όταν ψάχνεις στο internet όλο και κάτι καλό θα βρείς….. https://www.youtube.com/watch?v=K6DOAHPgn6E
DeleteΑνώνυμε φίλε, από το πρωί που διαβάζω το σχόλιο σου, ψάχνω τί να σου απαντήσω. Είναι πολλές οι σκέψεις μου και είναι κάποιες μισές μισές. Διαφωνώ και συμφωνώ.
DeleteΣέβομαι τον κάθε γονιό που μεγαλώνει το παιδί του, δεν είμαι όμως υπέρ της δουλειάς στα 15, εκτός κι αν είναι οι ιδανικές συνθήκες, αλλά όπως και να έχει το παιδί πρέπει να κάνει διακοπές. Να μείνει εκτός σχολείου και να παίξει με τους φίλους του. Για μένα είναι πιο σημαντικό το παιδί να ζήσει την ηλικία του παρά να μάθει πόσο κουράζονται οι γονείς του που θα το μάθει ούτως ή άλλως.
Προσωπικά αυτούς που λες τεμπέληδες δεν τους γνωρίζω, αν και πιστεύω πως και η τεμπελιά είναι δικαίωμα, εκτός κι αν ο μη έχων χρήματα μου ζητά δανεικά.
Πώς γίνεται να μην έχεις χρήματα και να πληρώνεις καφέ, ή διακοπές.
Στο περιβάλλον μου όλοι πασχίζουν κυρίως να ταίσουν τα παιδιά τους, κι αν μείνει και χρόνος για καφέ, χαλάλι τους. Κι οι διακοπές ακόμη μεγαλύτερο χαλάλι. Να μας στέλνουν φωτογραφίες να χαιρόμαστε. :-)))
Έχω την απορία, η δουλειά που έκανες παλιότερα ήταν υπαλληλική;
Στο κείμενο μου αναφέρομαι σε προσωπική δουλειά, σε προσωπική επιχείρηση.
Πιστεύω πως το ίδιο λέμε..
Δεν πιστεύω όμως πως περιέχει ποιότητα ζωής αυτό το ''δίνομαι ολόκληρος στην δουλειά μου'', όσο αναγκαίο κι αν είναι.
Φυσικά μιλάμε για επιβίωση σήμερα.
Και παλιότερα νομίζω λίγοι ήταν αυτοί που απογειώνονταν και πραγματικά πιστεύω πρώτα στις καλές εποχές, δεύτερον στο μυαλό τους και τρίτον σε ''παγαποντιές''
Το ωραίο στα blog είναι ότι μπορούμε να εκφράζουμε την γνώμη μας ελεύθερα και ας διαφωνούμε σε ορισμένα θέματα.
DeleteΤο πως αντιλαμβάνετε κάποιος μερικές λέξεις ή εκφράσεις είναι πολύ γενικό.Δηλαδή εγω όταν λέω ότι δουλεύω για να μπορώ να ζω και οι επιλογές μου πάντα έχουν να κάνουν με μια μακροχρόνια καλύτερη διαβίωση κάποιος άλλος αυτό το βλεπει ότι για να το καταφέρει ολο αυτό πρέπει να δουλεύει πολλές ώρες.
Γιαυτό λέω ότι όλα είναι θέμα το πως το βλέπει ο καθένας μας το κάθε τι.
Οι δουλειές που έκανα ήταν και υπαλληλικές.όχι όλες.Είχα και δικές μου επιχειρήσεις.
Ολόκληρος δεν δίνομαι αλλά κάποιες φορές εργαζόμουν όταν οι άλλοι έκαναν διακοπές.
Ας πούμε μεσίτης ακινήτων τις καλές εποχές.Βέβαια όταν οι περισσότεροι άνθρωποι ήθελαν ραντεβού Σαββατοκύριακα για να δουν ακινητα προς αγορά γιατί ήταν οι μερες που είχαν ελεύθερες εγώ δεν έλεγα όχι.Είχα τις Δευτέρες ελεύθερες όμως και τις άλλες ημέρες μέσα στην εβδομάδα πιο χαλαρές.
Και πάλι μπράβο που γράφεις αλλά και μας επιτρέπεις να εκφράζουμε τις απόψεις μας εδώ.
Συμφωνώ με όσα λες, τώρα κατάλαβα λίγο περισσότερο τι εννοείς.
DeleteΠολλοί άνθρωποι όμως έχουν δουλέψει ΚΑΙ Κυριακές, ΚΑΙ γιορτές.
Άλλοι πάνε για καφέ, άλλοι εξωτερικό, άλλοι νησί αυτό εμένα δεν μ ενοχλεί καθόλου.
Ο καθένας κανονίζει ανάλογα με τις ανάγκες του.
Γιατί όμως κεντράρεις στις διακοπές των άλλων;
Τί σε ενοχλεί πραγματικά;
Δεν με ενοχλεί κάτι στις διακοπές των άλλων.Και Κυριακές εχω δουλέψει και γιορτές.Απλά έγραψα ότι υπάρχουν δουλειες που όταν οι περισσότεροι κάνουν διακοπές κάποιοι δουλεύουν.
DeleteΕπίσης με ενοχλεί αφάνταστα αυτό που πρέπει να "απολογούμαι"για τα πάντα που γράφω.Είπα κάποια πράγματα που με ενοχλούν.Δεν μπορώ να βλέπω νέους ανθρώπους σε καφε από το πρωι.Με ενοχλεί.Εαν έσενα σε αφήνει αδιάφορη Οκ.
Και εγώ φίλους που είναι άνεργοι με σπουδές και με παιδιά.Αυτή είναι η πραγματικότητα στην χώρα μας.Δυστυχώς.
Εάν έχεις χρόνο και διάθεση διάβασε αυτά :
Deletehttps://www.euro2day.gr/specials/opinions/article/1560314/h-agnosth-lexh-kathhkon-kai-h-paragogh-tempelhdon.html
http://el.housepsych.com/kak-borotsya-s-lenyu_default.htm
Επανέρχομαι και αντιγράφω από το Ιστορία Αγάπης και Σκότους του Οζ, μια θέωρηση συναφή, αν και ευρύτερη (επίσης, ήταν από τα αγαπημένα μου αποσπάσματα του βιβλίου):
ReplyDelete"Η Φάνια μου έγραφε περίπου αυτά: ότι η κληρονομικότητα και το περιβάλλον που είναι ο δάσκαλός μας, και η κοινωνική τάξη, όλα αυτά είναι σαν χαρτιά που σου μοιράζουν στα τυφλά πριν ακόμα αρχίσει το παιχνίδι. Σ' αυτά δεν υπάρχει καμιά ελευθερία: απλώς ο κόσμος σου τα δίνει κι εσύ παίρνεις ό,τι σου δίνουν, χωρίς καμιά δυνατότητα να επιλέξεις. Όμως, έτσι μου έγραφε η μαμά σου από την Πράγα, το θέμα είναι τι κάνει ο καθένας μας με τα χαρτιά που του μοιράσανε; Υπάρχουν άνθρωποι που παίζουν περίφημα με τα όχι και τόσο καλά χαρτιά που τους μοίρασαν, και υπάρχουν άλλοι που, ακριβώς το αντίθετο, τα χαραμίζουν και τα χάνουν όλα ακόμα και τα καλύτερα χαρτιά! Κι αυτό είναι η μοναδική μας ελευθερία: η ελευθερία στον τρόπο που παίζουμε με τα χαρτιά που μας μοίρασαν. Όμως ακόμα και αυτή η ελευθερία, έγραφε η Φάνια, εξαρτάται κατά ειρωνικό τρόπο, από την τύχη του καθενός, από την υπομονή, από τη σύνεση, από την εξυπνάδα, από το θάρρος. Όπως θ' αντιλαμβάνεσαι είναι κι αυτά χαρτιά που μας μοιράζουν ή δεν μας μοιράζουν πριν από το παιχνίδι, χωρίς να μας ρωτήσουν. Και αν τα πράγματα έχουν έτσι, τότε τι μας μένει τελικά ως ελευθερία επιλογής;
Όχι πολλά, έγραφε η μητέρα σου, όχι πολλά. Μας μένει όλο κι όλο η ελευθερία να γελάμε με την κατάστασή μας ή να πενθούμε μ' αυτή, να λάβουμε μέρος στο παιχνίδι ή να πάμε πάσο, να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε λίγο πολύ τι υπάρχει και τι δεν υπάρχει ή να παραιτηθούμε και να μην προσπαθήσουμε να καταλάβουμε. Κοντολογίς, η επιλογή είναι ανάμεσα στο να περάσουμε αυτή τη ζωή με ζωτικότητα ή σαν κοιμισμένοι. Αυτά είναι περίπου τα λόγια της μητέρας σου, της Φάνια, όμως με δικές μου λέξεις, όχι με τις δικές της. Με τις δικές της λέξεις δεν είμαι ικανή να τα πω."
Διονυσία
Υπέροχο όλο το απόσπασμα Διονυσία.
DeleteΔύο άνθρωποι λαμβάνουν το ίδιο μεγάλο δώρο, χρήματα, ταλέντο κλπ
Ο ένας δεν ξέρει τι να το κάνει κι ο άλλος τα χρησιμοποιεί σαν κινητήριο δύναμη, καύσιμη ύλη.
Σωστά τα λόγια της Φάνια.
Επιλογές όλα!
''το θέμα είναι τι κάνει ο καθένας μας με τα χαρτιά που του μοιράσανε; Υπάρχουν άνθρωποι που παίζουν περίφημα με τα όχι και τόσο καλά χαρτιά που τους μοίρασαν, και υπάρχουν άλλοι που, ακριβώς το αντίθετο, τα χαραμίζουν και τα χάνουν όλα ακόμα και τα καλύτερα χαρτιά!''
Οι Κινέζοι θεωρούν πως η τύχη είναι κάτι με το οποίο γεννιέσαι και το κουβαλάς μαζί σου μέχρι να πεθάνεις. Εγώ νομίζω πως υπάρχει ένα σύστημα προσωπικής άποψης, πεποίθησης, ικανότητας και νοημοσύνης που ορίζει την τύχη του καθενός.
ReplyDeleteΧωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν πιστεύω στην τύχη μα και πάλι όχι στην ειμαρμένη, στην μοίρα, στο γραμμένο, στο κισμέτ, στις μαύρες γάτες ή στα λαγοπόδαρα. Γιατί άλλο να βρίσκεις στο δρόμο 10ευρα, άλλο να χάνεις στο τζόγο κι άλλο να μαθαίνεις πως το τρένο που δεν πρόλαβες εκτροχιάστηκε.
Ίσως οι εμμονές μας παγιδεύουν σε μια αρνητική ψυχολογία και μας οδηγούν σε κακή τύχη. Υπ’ αυτήν την έννοια μπορούμε, ως ένα βαθμό, να κατευθύνουμε την τύχη μας απλά με την θετική σκέψη και με μια πιο αισιόδοξη αντίληψη της ζωής.
Άλλωστε δεν λένε πως η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς
Καλημέρα...and good luck...κατά το δικό μας αν έχεις τύχη διάβαινε.
Φιλιά!
Αννίκα
Deleteόπως τα λες πολύ ωραία και αναλυτικά είναι.
Πιστεύω στις επιλογές, και στο πως ο καθένας χρησιμοποιεί τα δεδομένα του κι αυτό όσον αφορά ένα άνοιγμα δουλειάς.
Κατά τα άλλα όταν πχ σπάσεις το πόδι σου διόλου τύχη δεν είχες, μπορώ να πω ούτε επιλογή.
Είναι όμως από αυτά που συμβαίνουν καθημερινά
φιλια κι από μένανε
Στέλλα,
ReplyDeleteτο καλοκαίρι καλά κρατεί. Πολλά και σοβαρά με κρατάνε σε συναγερμό. Θετικά και αρνητικά. Παρ όλα αυτά, "μάχιμος" δηλώνω το παρών μου στις αναρτήσεις των φίλων, όσων δηλαδή είναι παρόντες καθώς οι περισσότεροι, δικαιωματικά, απουσιάζουν.
Τύχη, λέει ένας ορισμός, είναι ο βαθμός άγνοιας του ανθρώπινου εγκεφάλου. Είναι αυτό που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε, να προσεγγίσουμε. Είναι φορές που πιστεύω στην τύχη, είναι άλλες που όχι. Γενικά έχω μια σύγχυση στο μυαλό μου για αυτό το θέμα.
Απόλαυσε τις στιγμές σου και να περνάς καλά.
Φιλιά.
Γιάννη να είναι περαστικά τα αρνητικά.
DeleteΜοίρα δλδ, έτσι δεν το λέμε αυτό που δεν γνωρίζουμε το πώς;
Τελικά και η ''τύχη'' έχει τόσες και τόσες έννοιες.
Τόσο που αναρωτιέμαι την γνωρίζουμε την γλώσσα μας;
Εγώ δεν πιστεύω στην τύχη αλλά μιλάω για συγκεκριμένη στιγμή. Για ένα άνοιγμα δουλειάς.
Να είσαι καλά
φιλιά!
Τα παιδιά της Μοίρας Στέλλα μου,
ReplyDeleteτρεις κόρες. Η Λάχεσις, η Άτροπος και η Κλωθώ. Όπως τα όριζε το Ελληνικό εκείνο πανέμορφο πνεύμα των χρόνων εκείνων..
Ναι, την χρειαζόμαστε την τύχη. Ως εύνοια. Να πάνε καλά τα πράγματα. Την έχουμε ανάγκη αυτήν την ευχή.
Σε φιλώ.