Δεν ξέρω αν υπάρχει πραγματικός και μη έρωτας, αυτός που χάνεται κι ο άλλος που όχι, ξέρω ότι ο δικός μου (απορίας άξιον), δεν φεύγει. Είναι εδώ και κάθε που αποσυντονίζονται οι ισοροπίες μου, δεν θέλω μα τον βλέπω. Με πληγώνει, με διαλύει, με κάνει λιώμα! Οι αναμνήσεις, το πάθος, τα όνειρα, οι ωραίες στιγμές τον συντηρούν και μου τον θυμίζουν. Μια κίνηση απλή χρειάζεται να τον αγγίξω, να τον αισθανθώ και πάλι, αρκεί να θέλω, αρκεί να συμπέσουμε χρονικά..
κάποτε..
Unlived words are dead words... <3 <3 <3
ReplyDeleteισχύει!!!
DeleteΟ έρωτας είναι θεός - ο ανεκπλήρωτος έρωτας, δε, είναι ο θεός των ερώτων, αφού είναι αθάνατος: ακριβώς αυτό του το μη-δοκιμασμένο, τον συντηρεί για πάντα στη σφαίρα των μυθικών πλασμάτων, που είναι αδύνατο να εκπέσουν.
ReplyDeleteΌσο για αυτό που γράφει η Μαγισσούλα παραπάνω (Γεια σου, Μαγισσούλα!), έχω να πω πως υπάρχουν σιωπές ανάμεσα σε δύο, που είναι σαν μουσική...
( Ο μήνας "μου" αποδεικνύεται πως έχει άκρως ερωτική επίδραση στην ιδιοσυγκρασία του ψαρακίου! ;-) )
Πι Ες: Η μόνη προϋπόθεση για να είναι ένα συναίσθημα πραγματικό, είναι να το αισθάνεσαι. Οπότε, καταλαβαίνεις τη θέση μου στην αρχική σου φράση.
Διονυσία
Τί ωραία που μας τα έγραψες Διονυσία!
DeleteΝομίζω καλύτερα δεν θα μπορούσες..
Κυρίως αυτό, πως ανάμεσα σε δύο υπάρχουν σιωπές που είναι σαν μουσική, σιωπές που λένε τόσα πολλά καμμιά φορά.
Νομίζω πως όσο κι αν θελήσεις να πατήσεις, μηδενίσεις, εξορκίσεις τον έρωτα έρχεται η στιγμή που θα σου πει, επ! εδώ είμαι!!!
Όμως ναι, φυσικά όλοι καταλαβαίνουμε τί θέλει να πει η Στεφανία μας, είναι ρεαλιστικό, ισχύει. Μια μικρή ένσταση. Αυτό, δεν ακυρώνει τα συναισθήματα.
Επίσης δεν μετριέται ο έρωτας. Άλλος είναι στο λίγο κι άλλος στο πολύ. Άλλος κολυμπάει κι άλλος πνίγεται μέσα στο ίδιο του το συναίσθημα, άλλος περνάει καλά κι άλλος υποφέρει.
Δεν μπορείς να προσάψεις ευθύνες στον έρωτα.
Δεν επιβάλεται να είναι αμοιβαίο το συναίσθημα.
Ο καθένας βρίσκεται στον δικό του χωροχρόνο, το βιώνει με τον δικό του προσωπικό τρόπο και είναι σεβαστός αρκεί να μην κάνει κακό στο άλλον.
(ο μήνας ''σου'' είναι ο μήνας που το ψαράκιο όπως κι όλοι μας έχει ανάγκη από διακοπές, έλα μου που δεν θα έρθουν όμως!)
Αν είμαι τυχερη ίσως κάτι λίγο :-)))
Θα αποτίσω φόρο τιμής στον ανεκπλήρωτο έρωτα.
ReplyDeleteΒάσανο απ' τα λίγα αλλά και μεγάλη έμπνευση για όσους μπορούν να τον εκφράζουν μέσω της Τέχνης.
Οι σιωπηλές όμως μονομαχίες μαζί του θεωρώ πως είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση.
Καλό βράδυ ψαροματάκι!
Δύσκολος για αυτό και γράφει ανεξίτηλα κατ ευθείαν στην ψυχή!
DeleteΦόρος τιμής οπωσδήποτε!
καλό βράδυ Μαρία μου
Γράφουμε και προσπαθουμε να εκφράσουμε με λόγια τί είναι έρωτας.Ο καθένας μας τον ζεί με τον δικό του τρόπο.
ReplyDeleteΌταν ένα άτομο είναι συναισθηματικό ζεί πιο έντονα και με περισσότερο πάθος τον έρωτα.
Θα σου επίσης οτι,οταν είχα ερωτευθεί στα 24 μια κοπέλα η οποία το μόνο που ήθελε ήταν να περνάει καλά.Τιποτα άλλο.Τότε αυτό πίστευα.Χωρίσαμε γιατι δεν μπορούσα να περιμένω να περάσει λίγος καιρός και όταν την ξαναείδα μετά από 5 χρόνια τυχαία μου είπε ότι έκανε 2 χρόνια για να ξεπεράσει τον χωρισμό και ότι κάπνιζε 2 πακέτα τσιγάρα την μέρα.
Ο καθένας μας θέλει τον χρόνο του.Μπορεί να πληγώνουμε με την συμπεριφορά μας και τα θέλω μας τους άλλους και γιαυτό πολλές φορές περιμένουμε κάτι αλλά δεν μας το δίνουν.
Όπως λέει και ενας φίλος ο έρωτας όπως τον σχεδιάζουν είναι ένα παιδάκι με τόξο και βέλος ΑΛΛΑ μόνο του.Και σημαδεύει ολους τους άλλους.Γιαυτό και γελάει.....
Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς να είμαι ερωτευμένος.
Σου στέλνω 2 τραγούδια πολύ αγαπημένα που πιστεύω ότι ταιριάζουν με το θέμα.
https://www.youtube.com/watch?v=pys919anyeg
https://www.youtube.com/watch?v=6rBixRanlbU
ανώνυμε φίλε
Deleteτο πρώτο βιντεάκι έχει φοβερή μουσική, από νωρίς την ακούω μέχρι τώρα!
Συμφωνώ με όσα λες και κρατώ το τελευταίο, πως αυτό το γλυκούλικο αγγελάκι με το τόξο και το χαμόγελο είναι μόνο του. Το βίωμα είναι μοναχικό, προσωπικό και υποκειμενικό. Εννοώ πως το πως, το γιατί, το μέγεθος κλπ δεν μπορεί να το καταλάβει κανείς άλλος και ούτε γίνεται σύγκριση. Η πάλη γίνεται βαθιά μέσα μας.
Διάβασα στης Διονυσίας και ελπίζω να μου επιτρέπει να το μεταφέρω εδώ ένα ποίημα, χχμμσχετικό / άσχετο. Στο δικό μου το μυαλό από μια οπτική γωνία κάπως ταιριάζει με το θέμα μας.
Ταξίδια νοερά, της ευδαιμονίας και του κινήτρου.
Ταορμίνα
Όλο λέω να φύγω μιαν ημέρα,
όλο λέω να πάω στην Ταορμίνα...
Σε πέλαο γαλάζιας νοσταλγίας
Τ΄Όνειρο τραγουδάει σα σειρήνα:
-Ταορμίνα! Ταορμίνα! Ταορμίνα!...
Ω κάλεσμα γλυκό σαν των πουλιώνε
σε πρωϊνές βραγιές το Μάη το μήνα!
Κι όλο λέω να φύγω, κι όλο λέω
τα πάντα στη ζωή μου ναν τ' αφήσω,
να διπλομανταλώσω όλες τις πόρτες
και, δίχως καν τα μάτια να γυρίσω,
μ' άτρεμα τα φτερά-ν' αποδημήσω.
Πώς τρικυμίζει μέσα μου η λαχτάρα
ν' αφήσω τη ζωή μου-για να ζήσω!
Τα βράδια πλάι στη λάμπα μου σκυμένος,
ξέθωρους χάρτες ναυτικούς κοιτάω,
μπροστά μου έχω παμπάλαια βιβλία,
που κάθε τόσο τα φυλλομετράω:
το δρόμο που θα πάρω μελετάω.
Μα τα χρόνια περνάνε κι όλο μένω,
πάντα κάτι τυχαίνει-και δεν πάω...
Κι ούτε θα πάω ποτές! Η Ταορμίνα
(κι άν υπάρχει) για μένα θε να μείνει
του εξόριστου τ' Ονείρου μου η Πατρίδα,
σα μια Ευτυχία που μου' ναι ταγμένη
και που, ό,τι κι αν συμβεί-με περιμένει,
ενώ, αν είχα πάει, τι θά' χα τώρα
την άχαρη ζωή μου να γλυκαίνει;
Κώστας Ουράνης
Είναι υπέροχο το ποίημα του Κώστα Ουράνη και πόσο ταιριάζει με αυτά που πολλές φορές γυρίζουν στο μυαλό μου.
DeleteΕίναι στιγμές που κυριαρχεί στην σκέψη μας έντονα αυτό που δεν πρόλαβε να γίνει πραγματικό.Δεν πρόλαβε για κάποιο λόγο να ολοκληρωθεί αυτός ο έρωτας.
Δεν ξέρω εάν είναι σωστό ή λάθος αυτές τις μέρες γυρίζει συνέχεια στο μυαλό μου η συγκεκριμένη κοπέλα του τότε...
Εάν εχω καταλάβει σου αρέσουν περισσότερο οι επιλόγες μου που εχουν μόνο μουσική
https://www.youtube.com/watch?v=-sWnEWpS_fA
https://www.youtube.com/watch?v=nNL9Lole-iE
https://www.youtube.com/watch?v=p-ca1ocriv0
https://www.youtube.com/watch?v=jELKZ-d1AA4
DeleteΌλα μου αρέσουν και οι μουσικές και τα τραγούδια, πολλές φορές με συνεπαίρνει ο στίχος, τα λόγια, άλλες και η μουσική!
DeleteΌπως αυτό το τελευταίο με την Τσανακλίδου.
Ξέρεις, σκέφτομαι τώρα πως αν κάποιοι έρωτες μπορούσαν να μείνουν απλές φιλίες, να μην υπήρχε παρεξήγηση για μια καλημέρα, ένα τι κάνεις, να μην υπήρχε το άδειασμα μεταξύ των δύο, να μην φοβόμασταν αντίδραση και υπονοούμενα, όλα θα ήταν καλύτερα. Κυρίως να μην φοβόμασταν την επιροή που ίσως έχει ακόμη εκείνος ο άνθρωπος.
Ωστόσο δεν πιστεύω ότι κάτι είναι σωστό ή λάθος, απλό βάσανο είναι..
Φταίω κι εγώ που επανέφερα θέματα με τις αναρτήσεις μου!
Αλλά πάντα γυρεύω ευκαιρία να ακούσω μουσική :-)))
Και αυτή δεν μας βασανίζει και δεν μας προδίδει ποτέ, οπότε την απολαμβάνουμε χωρίς τύψεις και σε όση ποσότητα θέλουμε..
Ας χαμογελάμε, η ζωή είναι ωραία, αύριο μεθαύριο θα νοσταλγούμε το σήμερα!
Έχω πια ξεχάσει αυτή την ανυπομονησία για μια έστω τυχαία συνάντηση, τους ακατάστατους χτύπους της καρδιάς, τα γλυκά όνειρα που κάνεις "ξύπνια" το χρόνο που μετράς σε δευτερόλεπτα μέχρι να τον ξαναδείς, τη ζάλη που φέρνουν τα λόγια του, ..................
ReplyDeleteΔεν ξέρω αν υπήρξαν ποτέ. Είμαι σίγουρη πως δεν τα έζησα με αυτή την λογική. Γιατί από πάντα στην καρδιά μου ξεχώριζα την Αγάπη σαν το πιο πληρέστερο συναίσθημα.
Καλημέρα Στέλλα μου!
Αννίκα, είναι σπουδαίο, είναι ανώτερο συναίσθημα η αγάπη κι όταν την δίνεις κι όταν την δέχεσαι.
DeleteΤο συναίσθημα του έρωτα όμως είναι άλλο, έρχεται χωρίς να το θέλεις. Το υποβαθμίζεις, το τσαλαπατάς κι αυτό εκεί, επιμένει. Κάνεις πως δεν το βλέπεις και σαν διαολάκι σε τσιμπάει με την καρφίτσα.
Μακάρι όλοι οι έρωτες να γίνονταν αγάπες.
Δικαίωση θα ήταν!!!
καλημέρα
Καλησπέρα από Αθήνα.Σου στέλνω τραγούδι !!! https://www.youtube.com/watch?time_continue=3&v=ZX6FRr973d0
ReplyDeleteανώνυμε φίλε, σε χαίρομαι που είσαι πάντα ευδιάθετος!!
Delete!
ωραίο τραγούδι, μου άρεσε πολύ.
καλό απόγευμα από την Θεσσαλονίκη που είναι πολύ ζεστή.