Ήταν μια περίοδος τότε, που είχα ανάγκη από δύο πράγματα το ίδιο σημαντικά, μια βουτιά στον εαυτό μου και φίλους!
Τούτο δω το ημερολόγιο, εκείνη την εποχή ξεπερνούσε και το πιό ακραίο όνειρο.
Χρησιμοποίησα ό,τι μου δινόταν, αλήθειες, ψέμματα, φαντασία, ακούσματα, στιγμές δικές μου και στιγμές των άλλων αλλά και μία μεγάλη δόση από συναισθήματα, κομματιασμένα και φιλτραρισμένα τόσο, ωστόσο ΕΔΏ ΜΈΣΑ ήμουν πάντα εγώ.
Ήταν μαγευτική αυτή η νέα πραγματικότητα του ''ναι μεν αλλά'' ή του ''μπορεί να είναι έτσι αλλά μπορεί κι αλλιώς'' όπως και το ''τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται''.
Με ένα φλυτζάνι συνήθως ζεστό καφέ και την αντανάκλαση του εαυτού μου επάνω σε ένα καθρέφτη. Τον καθρέφτη της αυτογνωσίας.
Τούτο δω το blog, μετράει πλέον 13 χρόνια, από τον Οκτώβρη του 2006.
Να τα εκατοστησει αυτος ο χωρος καταθεσης ψυχης!!!!!!!!
ReplyDeleteΑριάδνη μου κατάθεση ψυχής, όπως το λες είναι,
Deleteσ ευχαριστώ
:-)))
Η ηχώ της σκέψης σου να έχει πάντα το άρωμα, το πάθος, την ομορφιά του αληθινού που στοχεύει στο συναίσθημα και συγκινεί.
ReplyDeleteΣτέλλα μου πολλά τα έτη!.......Να σε απολαμβάνουμε!
Φιλιά πολλά!
Σε βάθος πάντα αληθινό το συναίσθημα Αννίκα μου
DeleteΝα αλληλο-απολαμβάνουμε τις σκέψεις μας :-)))
Φιλιά !!!
Χρόνια Πολλά λοιπόν στο μπλογκ σου
ReplyDeleteκαι να συνεχίσεις με την ίδια αγάπη και όρεξη όπως τότε που ξεκίνησες
χρόνια μας πολλά, σε μένα και στο μπλογκ μου, σ ευχαριστώ!
DeleteΕλπίζω για πολύ ακόμη, ελπίζω με κάποια ποιότητα πάντα.
Ευχαριστούμε Δελφινάκι μου
Θυμάμαι το 2006 που διάβαζα πολλά από τα blog που υπήρχαν τότε.Μετά από κάποια χρόνια γύρισαν οι περισσότεροι στο facebook.
ReplyDeleteΠάντα όμως υπήρχαν και υπάρχουν ενδιαφέροντα blog που γνωρίζεις ανθρώπους πολλές φορές με κοινά ενδιαφέροντα,με απόψεις που μερικές φορές ταυτίζεσαι ή που είναι διαφορετικές από τις δικές σου,που μοιράζεσαι κάποια προβλήματα σου,σκέψεις σου και γενικά ότι θα ήθελες να έχει ο "ιδανικός" φίλος-η.
Εύχομαι ότι καλύτερο σε σένα,να έχεις πάντα την διάθεση να γράφεις τόσο ωραία,να επιλέγεις αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες - έργα τέχνης( πίνακες) και γενικά να είσαι ΕΣΥ.
Τέλος θα σου εκφράσω και εγώ αυτό που αισθάνομαι ολο αυτό το χρονικό διάστημα που έρχομαι στο blog σου.Ότι είμαι τυχερός που σε βρήκα έστω και μετά από 13 χρόνια.
Χρόνια πολλά!!!
https://www.youtube.com/watch?v=KuPaCQJzevY
https://www.youtube.com/watch?v=wymRFBLcthM
https://www.youtube.com/watch?v=iCwGQXJqu5s
Είπες τη λέξη κλειδί, ό,τι θα ήθελες να έχει ο ''δανικός φίλος''!!!
DeleteΑυτό από μόνο του τα εξηγεί όλα.
Χίλια ευχαριστώ που εκφράζεις τόσα και τόσα όμορφα συναισθήματα απέναντι μου.
Ελπίζω κι εύχομαι να μην σε απογοητεύσω.
Πραγματικά το 2006 υπήρχαν πολλά και δυνατά blogs, από ανθρώπους που έγραφαν πάρα πολύ ιδιαίτερα και όμορφα.
Τους πιο πολλούς από αυτούς τους έχω ''φίλους'' στο facebook και κάποιοι γράφουν ακόμη εξαιρετικά. Απλά νομίζω ο χώρος των blogs ταιριάζει πιο πολύ για τέτοια κείμενα.
Είναι λίγο πιό μυστικός και σκοτεινός, λίγο πιο αδιαπέραστος οπότε εκπέμπει μια μαγεία.
Για αυτό πιστεύω και συμβαίνει η ταύτιση.
Μου έχει συμβεί πολλές φορές και υπάρχει blog που ακόμη, από τότε μέχρι τώρα, όποτε το διαβάζομαι ταυτίζομαι.
Αλήθεια μπορώ να σου ζητήσω μια χάρη;
Θα μπορούσες να μου στείλεις ένα μέηλ μια που εγώ το δικό σου δεν το ξέρω;
Σου γράφω το δικό μου μέηλ, selinicreations@yahoo.gr
Θέλω, μια και σου αρέσει η μουσική να σου στείλω κάτι, να μου πεις τη γνώμη σου.
Ευχαριστώ για τις ευχές πολύ :-)))
Και κάτι που είχα ξεχάσει. https://www.youtube.com/watch?v=HZcaZcxqlI4
ReplyDeleteΌταν θα ανοίξεις,μεγάλωσε την εικόνα και αν το δεις το βράδυ με χαμηλό φωτισμό θα είναι τέλειο.
Τέλειο, σ΄ ευχαριστώ!!!
DeleteΛίγο τα έχασα όταν είδα το μαύρο φόντο, βλέπεις συνήθισα στην γατούλα με τα μπλε ματάκια και ας μην είμαι πολύ γατόφιλος!
ReplyDeleteΝαι θυμάμαι πως τα πρώτα blogs ήταν μαύρα γιατί το κείμενο φαινόταν καλύτερα, μετά η wordpress έδωσε πολλές λύσεις στα φόντα... αλλά τι μουρμουρίζω, τέτοια μέρα μόνο ευχές πρέπει να στέλνουμε και να είναι καρδιάς με πολύ πολύ ενέργεια για να συνεχίσεις να μοιράζεσαι μαζί μας, τόσο όμορφα ότι αγαπάς!
Χρόνια πολλά πολλά στο σπιτικό σου Στέλλα μου και το δεις όπως να εσύ το επιθυμείς!
Τότε το μαύρο μας αντιπροσώπευε τους πιο πολλούς.
DeleteΘα έλεγα μισά χρόνια το μπλογκ μου υπήρξε μαυρο κι άλλα μισά λευκό!
Κι εμένα για καιρό με τρόμαζε το μαύρο, δεν ξέρω φέτος το αναζητώ.
Μια αλλαγή θέλησα στο design του blog, μέχρι πάλι να το βαρεθώ, ελπίζω μόνο να μην είναι κουραστικό.
Ευχαριστώ Στεφανία μου, σκέφτηκα πως το να γιορτάσω το γεγονός φέτος θα έδινε μια χαρούμενη νότα στις κατά τα άλλα ψυχρές και βροχερές μέρες αυτής της εποχής.
Είσαι κι εσύ από τους πιο παλιούς και χωρίς παύση bloggers
τα φιλιά μου, γιορτινά :-)))
Δηλαδή είναι ένα μήνα μεγαλύτερο από το δικό μου; Σχεδόν συνομήλικα! Τι όμορφα!
ReplyDeleteΕγκάρδιες και ειλικρινείς ευχές, λοιπόν, Στέλλα μου: Χρόνια Πολλά! Και να ευλογηθείς με άλλα τόσα! Να το χαίρεσαι κι εσύ κι εμείς! Να καθρεφτίζεις αισθήματα και συναισθήματα και πάντα να μας χαρίζεις τις σκέψεις σου και τις ομορφιές της ψυχής σου!
Καλή συνέχεια, για πολλά-πολλά χρόνια!
Και να ξέρεις ότι θα είσαι μια ξεχωριστή στάση στις βόλτες μου στο διαδίκτυο!
Από μένα αγκαλιά, φιλί και… μπόλικη αγάπη μεσ’ απ’ την καρδιά μου!
Στράτο,
DeleteΕίναι τα blogs μας συνομήλικα;
Αλήθεια; Τί bloggoχρονιά το 2016 !!!
Σ ευχαριστώ για τις ευχές σου μα πιό πολύ σ ευχαριστώ που σε έχω στα σχόλια μου σήμερα, είναι τιμή για μένα, είναι κι ένα δούναι λαβείν αγάπης, κι εκτίμησης. Αν μπορούσες να δεις το χαμέγελό μου και τη χαρά μου!
Ανταποδίδω όλα τα της καρδιάς μας, είναι αμοιβαία
σε φιλώ
:-)))
Νοέμβριος του 2006 εγώ!
DeleteΝομίζω πως θα επιστρέψεις σε καθημερινή βάση και πάλι, θέλω να το πιστεύω :-)))
DeleteΔεκατρία χρόνια! Τι λες βρε φιλενάδα! Ουάου είναι πάρα πολλά! Και αυτό είναι μεγάλο επίτευγμα το νιώθεις; Σε καιρούς χαλεπούς που θέλουν τον άνθρωπο ευνούχο χειραγωγημένο πολίτη, η ύπαρξη ενός δικτυακού χώρου, με ανησυχίες, με προσωπικές αναζητήσεις, με ευαισθησίες, με συναισθήματα, όπως και να το πει κανείς, παραμένει ένα μάχιμο αγκάθι στη σαπίλα που προωθεί η πολιτεία.
ReplyDeleteΝα τα εκατοστήσεις γλυκιά μου φίλη. Το πνευματικό σου παιδί είναι εδώ παρόν, δίπλα μας, κοντά μας. Προέκταση της δικής σου σκέψης και αναζητήσεων. Ένας χώρος ανάσας και για μας. Μια φιλόξενη γωνιά να ακουμπήσουμε, να μοιραστούμε, να δώσουμε και να πάρουμε.
Έχεις κάθε μου ευχή Στέλλα μου και το καλύτερο σου εύχομαι.
Γιάννη μου
Deleteσ ευχαριστώ για όλα μέσα από το βάθος της καρδιάς μου.
Είσαι πάντα εδώ, πάντα δίπλα μου, με τα όμορφα υποστηρικτικά σχόλια σου!
Τα είπες όλα για άλλη μια φορά.
Χαίρομαι που τα 13α γενέθλια του blog μου μας βρίσκουν μαζί, μαζί σου αλλά και με όλη την ωραία παρέα.
τα φιλιά μου
:-)))
Ξαφνιάστηκα που έχουν περάσει τόσα χρόνια από το 2006! Και θα σου έλεγα "Χαρά στο κουράγιο σου!", αν δεν καταλάβαινα πως οι άνθρωποι που συντηρούν τόσα χρόνια κάτι, έχουν τους λόγους τους. Προφανώς κάτι παίρνουν πίσω, κάτι σημαντικό, που τους δίνει το κίνητρο που χρειάζονται για να συνεχίζουν. Προσωπικά, χαίρομαι που εξακολουθώ να βλέπω το blog σου, μου αρέσει να μένουν σταθερά κάποια πράγματα. Επίσης, μου αρέσει η αλλαγή που έκανες εδώ, με τα σκούρα χρώματα. Οι μήνες που έρχονται είναι πιο "εσωτερικοί", πιο "κλειστοί" και το μαύρο σε κάνει να συγκεντρώνεσαι καλύτερα, "μαζεύει" την προσοχή σου. Η δε Francine που διάλεξες για την εορταστική ανάρτηση; Ιδανική, θα έλεγα, εικόνα!
ReplyDeleteΜε γεια, λοιπόν και χρόνια πολλά και καλά!!!
Διονυσία
Διονυσία,
Deleteείσαι κάπως υπαίτια που διάλεξα αυτή τη φωτογραφία, καταλαβαίνεις το λόγο, είναι που ανεβάζεις όλα εκείνα τα υπέροχα έργα τέχνης και τα απολαμβάνω κι εγώ :)
Σ ευχαριστώ που επισκέπτεσαι ακόμη το blog μου, που μου δείχνεις με κάθε τρόπο την εκτίμηση σου!
Το blog μου ως μαύρο ξεκίνησε. Μετά, βυθίστηκα τόσο πολύ σε διάφορα ''μαύρα'' που δεν ήθελα να το βλέπω στα μάτια μου, με τρόμαζε.
Τώρα σα να μ αρέσει κι εμένα αυτή η αλλαγή, εξάλλου αλλάζει τόσο εύκολα
:)
Ευχαριστώ για όλα όμορφο κορίτσι
Ακριβώς, ακριβώς αυτό και η δική μου καληνύχτα ένα μόλις χρόνο πιο μικρή. Σε άλλες γειτονιές, χαίρομαι που βρεθήκαμε μετά από τόσα χρόνια !!!
ReplyDeleteΑφού σου αρέσουν οι μηλόπιτες θα πρέπει να έχουμε πολλά κοινά χιχιχι
Να σαι καλά να κρατάς πάντα ημερολόγιο :)
Καλησπέρα Μάνια.
DeleteΏστε κι εσύ φαν των blogs τόσα χρόνια;
Σίγουρα θα έχουμε ανταλλάξει επισκέψεις και παλιότερα :)
Οι μηλόπιτες μ αρέσουν πάρα πολύ το ίδιο και τα μήλα.
Και βέβαια θα μπορούσαμε να είμαστε φίλες :-)))
Σ ευχαριστώ Μάνια μου,
όλοι να είμαστε μια ωραία παρέα για πάρα πολλά χρόνια ακόμη
Να τα εκατοστήσεις Φεγγαρένια!!! Κι εσύ και το μπλογκ σου ! Από τις πιο σταθερές, τις πιο ποιοτικες, τις πιο ευγενικες παρουσιες σε αυτόν τον χώρο. Σου πάει και η εστω - συντομη πιστευω - επιστροφη στο μαυρο, μιας και θυμιζει την "αρχή" μας . Τις πρώτες μας αισθητικες επιλογες. Εναν Οκτωβρη του '06 ξεκινησα κι εγω τα πρωτα μου "Συννεφα" για να τα κλεισω να τα ξανανοιξω μετα και να συνεχιζω έστω πιο αραια στο Ρημα. Μπορει οι δικες μου γραφες να μην εχουν την δικη σου συνεπεια, αλλά το αγαπω το ημερολογιο μου και οπως κι εσυ πιστευω το "χρειάζομαι".
ReplyDeleteΣυνέχιζε να μας κάνεις παρέα με τις όμορφες ιστορίες σου και πιστεψε με ειναι πολυτιμη η παρουσία σου.
Σε μέρες σκοτεινες , σελίδες σαν και τη δική σου, καταφέρνουν και ρίχνουν φως.
Καλή συνέχεια λοιπον, με πολλες όμορφες ιστοριες, χαρουμενες, αλλα και πιο λυπημενες- οπως καθε φορα νιωθεις-, αισιοδοξες, ανθρωπινες.
Τα φιλιά μου!
Melian
DeleteΑπό τα πιό αγαπημένα μου blog, κι όμως μέσα στα τόοοσα χρόνια στάθηκες κι εσύ σταθερή, απόδειξη αυτό το σχόλιο σου και η σημερινή παρουσία σου εδώ.
Τα ''σύννεφα''!!!
Τα αέρινα κείμενα σου :)
Ώστε ο Οκτώβρη του 2006 κι εσύ!!!
Χρόνια πολλά μας λοιπόν
Ευχές για πολλά πολλά πολλά κείμενα ακόμη :-)))
Έχεις την αγάπη μου
Χρόνια πολλά στο μπλογκάκι σου! Να είσαι κοντά μας πολύ καιρό να μας ζεσταίνεις με τους προβληματισμούς σου και τις όμορφες σκέψεις σου. Δεν ξεχνώ και τις ξεχωριστές εικόνες που απολαμβάνουμε κάθε φορά!
ReplyDeleteΝα σαι καλά Στέλλα μου
Και καλορίζικη η αλλαγή. (Δεν έβαλες μαύρο χρώμα γιατί κλείνει 13 χρόνια ε; Να χτυπήσεις την πρόληψη ναι;)
Φιλάκια πολλά
Ευχαριστούμε Αννα Φλο μου κι εγώ και το μπλογκάκι μου!
DeleteΕυτυχώς ό,τι άλλο, αλλά δεν είμαι προληπτική, ήταν και Τρίτη χθες ε; :-)))
Μου άρεσε εν τω μεταξύ, νομίζω πολύ.
Να αλληλοαπολαμβάνουμε τα μπλογκάκια μας Άννα μου
Σε φιλώ
καλημέρα
Έτη Πολλά, λοιπόν και να προσθέσεις τόσα και άλλα τόσα και πάντοτε να το χαίρεσαι και να το ευχαριστιέσαι.
ReplyDeleteΦιλιά :)
Να λοιπόν που κάποτε απορούσες πώς εσύ κι εγώ γράφουμε ακόμη στα blog μας, είναι που το χαιρόμαστε και που το ευχαριστιόμαστε,
Deleteόσο ζούμε !!!
τα φιλιά μου aeipote μου
καλησπέρα
Φιλιά, βεβαίως :)
DeleteΩωωωω!
ReplyDeleteΝα το χαίρεσαι το βλογ σου!
Να τα εκατοστήσει!
Να το δεις όπως επιθυμείς!
Και να είσαι πάντα καλά και πολυγραφότατη, για να το χαιρόμαστε κι εμείς! 🎂
Αρτίστα μου τρυφερές, γλυκές και μεγάλες οι ευχές σου.
DeleteΠολύ πολύ σ ευχαριστώ φίλη μου
:-)))
Εύχομαι να είσαι για πολλά χρόνια ακόμα κοντά μας, να ταξιδεύουμε σε σκέψεις, να μοιραζόμαστε εμπειρίες, να τα λέμε με μια κούπα καφέ (ή στην περίπτωση μου: τσάι)!
ReplyDeleteΚάθε καλό σου εύχομαι Στέλλα μου :)
Σε φιλώ γλυκά (κι εορταστικά!)
Εορταστικά, είναι ακόμη τα μπαλόνια του πάρτυ εδώ :-)))
DeleteΌσο ζω Μαρίνα μου κι όσο μας επιτρέπει ο blogger, εδώ θα είμαστε.
Σήμερα, ήπια ένα πολύ μυρωδάτο και γευστικό φλαμούρι, μπορώ να σου φτιάξω αν θέλεις, όποτε θέλεις :-)))
φιλάκια πολλά
Καλησπέρα ψαροματάκι μου :)
ReplyDeleteΓια μια στιγμή νόμισα πως μπήκα σε ξένο σπίτι και έκανα μεταβολή να φύγω αλλά με άρπαξε αυτό το φύλλο με τις σταγόνες της βροχής και -ξέρεις τώρα το ψώνιο μου με το φθινόπωρο- λέω, όπα εδώ είμαστε, κάτι έχει μάλλον να μας πει ο ποιητής.
Έτρεξα τη σελίδα και γοητεύτηκα από το είδωλο της πανέμορφης στον καθρέφτη και μετά πιο κάτω έφτασα στο ζουμί. ΓΕΝΕΘΛΙΑ!!!
Χρόνια Πολλά λοιπόν σε όλη αυτή τη δημιουργική πορεία της εσωτερικής σου αναζήτησης που έπιασε τόπο αφού και φίλους γνώρισες και αυτοψυχανάλυση πέτυχες και εμάς έχεις τώρα:)
Aισθητικά μου ταιριάζει πολύ το καινούργιο σου σκηνικό γιατί αποπνέει ένα μυστήριο όπως ακριβώς θα έπρεπε να κάνει αφού μιλάμε για ημερολόγιο δηλαδή κρυφά πράγματα που βγαίνουν στο φως λίγο-λίγο.
Είμαι φαν σου, το ξέρεις πόσο μου αρέσουν οι σκέψεις σου και ο τρόπος που τις γράφεις.
Συνέχισε εσύ για να συνεχίσουμε κι εμείς να περνάμε, να διαβάζουμε και να προβληματιζόμαστε ή να ρομαντζάρουμε.
Κατά τα άλλα...την έχεις ιδρώσει τη φανέλα στην μπλογκογειτονιά.
Εγώ χρονολογούμαι από το 2012, δηλαδή μόλις επτά χρονάκια κλεισμένα. Μ'έφαγες..:)
Πολλά φιλιά και άριστη συνέχεια εύχομαι ψαροματάκι μου!!!
Αχαχα Μαρία μου γλυκιά, μου αρέσει η τσαχπινιά του λόγου σου πολύ πολύ :-)))
DeleteΈξυπνη, ελκυστική γραφή η δική σου, αγαπησιάρικη η δική μου!
Τρελαίνομαι για τα σχόλια σου και τα απολαμβάνω στο έπακρο.
Ναι, ναι, ναι έχουμε γενέθλια τα κλείσαμε και τα 13. Και ναι την ιδρώσαμε τη φανέλα αν μπορούμε να το πούμε έτσι.
Ευτυχώς που το μπλογκακι μου αυτό προστατεύτηκε και δεν έγινε ποτέ επαγγελματικό, ευτυχώς που κράτησα αυτή τη συναισθηματική του πλευρά, κυρίως βέβαια επειδή ήταν εσωτερική ανάγκη αλλά ήταν και παραμένει γούστο βρε παιδί μου.
Μαρία μου σ ευχαριστώ, κυρίως για αυτό το ''ψαροματάκι'' που το νιώθω τόσο αγαπησιάρικο και οικείο
Σε φιλώ