Monday, November 18, 2019

ζαχαρώματα





Όσο ''ζαχαρωτή''  κι αν δείχνει μια κατάσταση για να πεις το ''ναι''  στον εαυτό σου θα πρέπει να μπορείς να την στηρίξεις,  να βάλεις καρδιά και να την κουβαλήσεις στις πλάτες σου.
Η δύναμη της ''καρδιάς''  ωχριά μπροστά στην ''αδυναμία του σώματος''.

Όπως και το να είναι ευνοικές οι τρέχουσες συνθήκες.

Επίσης,  εκτός όλων των παραπάνω,  θα πρέπει με τον χί άνθρωπο,  να μπορείς να στρώσεις έστω μια κουβεντοκατάσταση.  Να μπορείς να συνενοηθείς.  Να νιώθεις πως σε καταλαβαίνει και τον καταλαβαίνεις.
Να επικοινωνούν οι κεραίες σας.
Να υπάρχει χημεία,  φυσική κι όλα αυτά..

28 comments:

  1. Δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό, από το να ταιριάζεις, να έχεις χημεία κτλ, σε οποιαδήποτε σχέση της ζωής σου, πόσο μάλλον όταν αφορά και ζαχαρώματα.
    Ζούμε όμως, σε μια εποχή, που πολλοί άνθρωποι συμβιβάζονται.
    Με συμβιβασμό όμως, γίνεται να δέσει το γλυκό;!
    Πολύ μου άρεσαν οι σημερινές σου σκέψεις Στέλλα μου!
    Σε φιλώ γλυκά. Καλό ξημέρωμα :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Όοοχι, δεν δένει το γλυκό με συμβιβασμό.
      Θέλει κάτι άλλο που είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει.

      Θέλει ζάχαρη και νερό αλλά και φωτιά για να δέσει το σιρόπι!

      φιλάκια κορίτσι μου όμορφο

      Delete
  2. με τις χημείες με τους γύρω μια χαρά τα πάω, με την εσωτερικοχημεία μου χρόνια τώρα δεν έδενε κάτι ... μέχρι που με διαίρεσα για να μπορώ να βασιλέψω. Ετσι έχω ένα σεβαστό αριθμό από φίλες μέσα μου, που όλο και κάποια ταιριάζει ή συμπληρώνει την άλλη!!! σχιζοφρενικό ε? ε ναι ...χαχαχαχα αλλά πίστεψέ με στρώνεται πιο εύκολα μια συζήτηση ε και μετά αποφασίζουν με ψηφοφορία, αααα ναι είμαι δημοκρατική ηγεμόνας με κατανόηση.
    Για να δέσει ένα οποιαδήποτε σιρόπι το πρώτο που θέλει είναι να είσαι ο ηγεμόνας των μέσα σου ...
    καλά ε! σε έχω ταράξει η ξερόλας στις συμβουλές χαχαχαχαχα Είναι που είμαι πολύ σοβαρός άνθρωπος και νομίζω πως αυτό το έχεις καταλάβει !!! άφησα πατημασιές άχνης και σε άλλες αναρτήσεις σου ... χιχιχιχιχι
    Τα φιλίά μου καλή εβδομάδα:)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γειά σου Μάνια μου

      Εννοείς πχ να ξέρεις τί θέλεις, αυτογνωσία, να ξέρεις τί μπορείς να δώσεις αλλά και τί να ζητήσεις. Όμως μπαίνουν σε καλούπια αυτά; ε;

      Εγώ νομίζω πως για να μπει το φαγητό στην κατσαρόλα κατ αρχήν πρέπει να πεινάς, εε μετά χρειάζεται και το μεράκι.
      Πάντων αν δεν το νιώθεις, ΔΕΝ..

      σε μπέρδεψα;

      φιλιά πολλά εκεί μακριά
      :-)))

      Delete
  3. Όπως τα λες Στέλλα μου, ζάχαρη και νερό αλλά και φωτιά για να δέσει το γλυκό.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ReplyDelete
    Replies
    1. και κατσαρόλα, πού το πάς;;;

      φιλιά πολλά

      Delete
  4. Πάντοτε τα πράγματα θα είναι (και) κάπως έτσι.

    ΚαληΗμέρα :)

    ReplyDelete
  5. Διαβάζοντας αυτό το ωραίο κείμενο, σκέφτηκα πόσο δίκιο έχεις, ειδικά στο σχόλιό σου που λες για τη φωτιά.
    Εκτός από αυτό, όμως, σκέφτηκα και μπεζέδες!
    Είμαι καλά γιατρέ μου;
    Για να δικαιολογηθώ, μήπως και το σώσω, θα πω ότι μάλλον η φωτογραφία μου τους θύμησε.
    Μη με ρωτήσεις γιατί. Δεν ξέρω...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν είναι μπεζέδες Αρτίστα μου είναι μάσμαλοους, αυτές οι λευκές πολύ μαλακές καραμέλες που οι ξένοι κυρίως ή τις ψήνουν ή τις βάζουν στην σοκολάτα ρόφημα, περισσότερες λεπτομέρειες δεν γνωρίζω.
      Οι μπεζέδες δεν μου πολυαρέσουν η τούρτα πάβλοβα πάλι πάρα πολύ!!!

      :-)))

      Delete
    2. Αν μπεζέδες θέλω κι εγώ. Τους λατρεύω :)

      Delete
  6. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
    Είναι πολύ σημαντικό να επικοινωνείς με τον άλλον. Να τον αποδέχεσαι όπως είναι και όχι όπως θα ήθελες εσύ να είναι.
    Και η φωτιά είναι πολύ σημαντική.
    Κάποιες φορές αποδεδειγμένα υπάρχει. Π.χ. όταν μας συμβαίνει κάτι που δεν μας είχε συμβεί ποτέ άλλη φορά, γιατί οι προηγούμενες φωτιές δεν ήταν τόσο δυνατές.
    Αλλά το πιο σημαντικό από όλα είναι να σέβεσαι τον άνθρωπό σου. Όχι να του συμπεριφέρεσαι σαν κακομαθημένο υστερικό που το μόνο που τον νοιάζει είναι πως θα τον καπελώσει. Ο έρωτας δεν είναι κανιβαλισμός. Ο έρωτας σε κάνει να θες να γίνεις καλύτερος. Ο έρωτας σε κάνει να θες να στηρίζεις τον άνθρωπό σου. Να τον βλέπεις δυνατό και να τον εμπνεεις να γίνει και εκείνος καλύτερος. Όταν είσαι πραγματικά ερωτευμένος η δική του ευτυχία είναι σημαντικότερη από την δική σου.
    Χωρίς αλληλοσεβασμό μπορεί να υπάρχει "χημεία", "φυσική" και "φωτιά", αλλά οι δυνάμεις να είναι αντίρροπες. Στα μαθηματικά όταν έχουμε τις "ίδιες" δυνάμεις αλλά με διαφορετικό πρόσημο από μπροστά το αποτέλεσμα είναι μηδέν.
    Φαντάσου, επίσης να έχουμε έναν αριθμό π.χ -100 και να τον προσθέσουμε με το +1, για το αποτέλεσμα do the math. Σε μια σχέση δεν χρειάζεται οι δυνάμεις να είναι "ολόιδιες". Απλά το αποτέλεσμα της πρόσθεσης να έχει θετικό πρόσημο.

    Να προσέχεις τους ανθρώπους που έχεις την τύχη να έχεις δίπλα σου.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ανώνυμε φίλε έχω διαβάσει πολλές φορές το σχόλιο προσπαθώντας να καταλάβω τί λες.
      Δεν τα πολυκαταλαβαίνω τα μαθηματικά, είμαι πιό της πράξης άνθρωπος, αλλά επειδή έχω ερωτευτεί κι εγώ όπως όοολος ο κόσμος, κάτι ξέρω από αυτά.
      Ο έρωτας τον οποίο αν καταλαβαίνω σωστά αναφέρεις είχε την κακή του πλευρά.
      Πιθανόν να μην βοηθούσαν οι συνθήκες, πιθανόν να ξεκίνησε με τις καλύτερες συνθήκες και τα ίδια ''θέλω'' και να κατέληξε στο κατασπάραγμα του ενός από τον άλλον.
      Κυρίως αυτό συμβαίνει πιστεύω όταν ΔΥΟ άνθρωποι δεν θέλουν τα ίδια πράγματα.
      Ή όταν ο έρωτας είναι μονόπλευρος!

      Δυστυχώς, σαν ερωτευμένοι δεν έχουμε την διαύγεια ώστε να το δούμε αυτό.
      Όμως το βλέπουμε πολύ αργότερα όταν όλα έχουν καταλαγιάσει.

      Είναι δύσκολο όταν ο έρωτας είναι μονόπλευρος, όταν οι επιθυμίες δεν συναντιούνται και όταν εαν και εφ όσοσον ΥΠΑΡΧΕΙ έρωτας, δεν γίνεται αγάπη.
      Εκεί, στην αγάπη μέσα συμβαίνουν όλα όσα λες, πχ να θέλεις να γίνεσαι καλύτερος.

      Εγώ δεν ξέρω αν μέσα στην αγάπη θέλω να γίνομαι καλύτερη, ξέρω πως αποδέχομαι τον άλλον, τον συγχωρώ, όπως και τον εαυτό μου, θυμώνω λιγότερο μαζί του όπως και με τον εαυτό μου. Κι αυτό όλο δημιουργεί μια πολύ πιο ήρεμη συμβίωση. Ή αν θέλεις σχέση.

      Επίσης, να πω κι αυτό το τελευταίο που το πιστεύω, οι παράνομοι έρωτες, όοοσο μεγάλοι κι αν είναι που δεν το αμφισβητώ, έχουν από γεννεσημιού τους τις δικές τους μεγάλες χαραμάδες, εξού και το χάος των συναισθημάτων που φέρνουν.

      Σ αυτή μου όμως την ανάρτηση δεν μιλάω για αυτό που μιλάς εσύ, μπορείς αν θέλεις να την ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΕΙΣ. :-)))

      Τους ανθρώπους που είχα την μεγάλη τύχη να τους έχω δίπλα μου, τους προσέχω και τους αγαπώ και το λέω με κάθε σιγουριά.
      Πίστεψε με είναι τόσο λίγοι, κι αυτό από μόνο του με κάνει να τους εκτιμώ περισσότερο και να νιώθω την πολύτιμη αξία τους.
      Κυρίως επειδή στα τόοοσα χρόνια στάθηκαν στρατιώτες στις όποιες δυσκολίες μου.

      Delete
    2. Ειλικρινά χαίρομαι για σένα.
      Συνήθως οι περισσότεροι έχουν τις ανασφάλειες τους και δεν τις κρύβουν ξέρεις στον έρωτα (αναφέρομαι στο κακομαθημένο υστερικό που είχα στο μυαλό μου όταν το έγραφα).
      Όσο για τα μαθηματικά καλό θα ήταν να ασχοληθείς κάποια στιγμή. Ενισχύουν την αφηρημένη σκέψη, σε κάνουν λιγότερο φλύαρο και περισσότερο πρακτικό και ουσιαστικό

      Delete

    3. Αα έχω το άλλο μου μισό που ασχολείται με τα μαθηματικά, δύο στο ίδιο σπίτι δεν λέει.
      Ας συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον για να υπάρχει και ο λόγος της συμβίωσης :-)))

      Delete
  7. Πάντα πίστευα στην λεγόμενη "χημεία" όταν πρόκειται για έρωτα.Όλα τα άλλα μπορεί να έρθουν σιγά σιγά.
    Και βέβαια οι κεραίες να έχουν άμεση επικοινωνία....

    Ευτυχώς που πάντα επιλέγω τραγόυδι για να μας ξεχωρίζεις τους ανώνυμους.
    https://www.youtube.com/watch?v=IJv-siu5FXY

    ReplyDelete
    Replies
    1. ωραίο τραγουδάκι
      ευχαριστώ!

      Delete
  8. Εκ των ουκ άνευ σήμερα η παρατήρησή σου Στέλλα.
    Σε μια σχέση ανθρώπων, κάθε μορφής, καθοριστική σημασία έχει το είδος της "χημείας" μεταξύ τους. Είναι θεωρώ το πιο σημαντικό για μια θετική μακροχρόνια σχέση.
    Στέλνω τις καλησπέρες μου ζεστές.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εε μας πώς να προκύψει έρωτας αν ΔΕΝ.. Γιάννη μου!
      Εγώ το θεωρώ σημαντικό και για το ξεκίνημα μιας σχέσης πόσο μάλλον μακροχρόνια..

      σ ευχαριστώ φίλε μου
      καλησπέρα κι από μένα

      Delete
  9. Ζαχάρωμα και φωτιά και να ταιριάζεις πρέπει ...για να βάλει πλάτη η καρδιά που όλα τα μπορεί. Αλλά επειδή δεν υπάρχει το ιδανικό ας επιλέξουμε δυο απο τα τρία. Τι θες εσύ; Τι σου ταιριάζει; Φωτιά και ταίριασμα εγώ. Ναι;
    Φιλάκια

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα Άννα μου

      Γράφοντας αυτή την ανάρτηση είχα κατά νου ότι δεν υπάρχει τίποτα από αυτά τα υλικά τουλάχιστον από την μία πλευρά της πρότασης!

      Και τα δύο από τα τρία να υπάρχουν εγώ το θεωρώ ιδανική περίπτωση.

      Το δύσκολο είναι όταν ο ένας κάνει την πρόταση κι ο άλλος δεν έχει να πει κάτι, παρά ''όχι''.

      Θέλει υλικά ο έρωτας που κατά την γνώμη μου είτε υπάρχουν είτε όχι.
      Ο έρωτας προυπάρχει, η αγάπη (ιδανικό) ακολουθεί!

      Φωτιά και ταίριαγμα θα έλεγα κι εγώ :-)))
      φιλιά πολλά

      Delete
  10. Επειδή όλα γίνονται λίγο καλύτερα όταν υπάρχει η μουσική στέλνω δύο μουσικα θέματα για καληνύχτα.
    https://www.youtube.com/watch?v=XkS9WtJW0E8
    https://www.youtube.com/watch?v=Xo9G9C6KvCE

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτή η πλευρά σου, με τα τραγούδια μου αρέσει πολύ!
      Σ ευχαριστώ

      Delete
  11. Αν δεν υπάρχει "χημεία" ποιος ο λόγος να είσαι δίπλα του. Με ποια ιδιότητα;
    Μήπως να αρχίσεις ν’ αναρωτιέσαι για καλύτερες επιλογές; Αν δεν μιλάς την ίδια γλώσσα επικοινωνίας πώς να υπάρξει αρμονία, αίσθηση ισορροπίας, απαραίτητη συναισθηματική βάση.
    Νομίζω δεν μπαίνει σε συνταγές μια αληθινή σχέση. Ή σε βρίσκει και σε σημαδεύει για πάντα…….ή άστο καλύτερα.
    Φιλιά Στέλλα μου, καλό βράδυ!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα αυτό ακριβώς σκέφτομαι κι εγώ..
      Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

      φιλιά Αννίκα μου
      καλό βράδυ

      Delete
  12. Μετα τον ερωτα .οταν ερχεται ο αλληλοσεβασμός και η αγαπη ..η κατανοηση και απο τις δυο πλευρες τοτε η χημεια ειναι δεδομενη.. ως το τελος.. μιλαω εκ πειρας 50 χρονων αγαπης..Στελλα μου φιλιααα!!

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...