Είπαμε με την Άννα να ράψουμε ποίηση. Έτσι κι αλλιώς, αν γυρίσεις σε παλιότερα κομμάτια του χρόνου, είτε για λόγους κάλυψης, είτε σε μορφή αντίδρασης, έστω και εν είδει ρομαντισμού η ποίηση βρίσκεται πάντα και παντού. Η βελόνα, είναι ένα εργαλείο μεταφοράς της ψυχής, από το σώμα στο ύφασμα. Έχει μεγάλη ελευθερία, δεν χρειάζονται μετρήματα, χάρακες, υπολογισμοί, χρειάζεται ένα δυνατό σκηνικό και γύρω γύρω μικρά χαικού ζωής. Χέρι ελαφρύ και φαντασία που να επιθυμεί να ακολουθήσει τον δρόμο και να δώσει αυτό που θα ζητήσει στην πορεία του το ίδιο το έργο.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Tuesday, January 11, 2022
ποίηση
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
η φωτιά
Όποτε χιόνιζε, ήθελα να σου τηλεφωνήσω και να σου πω πως σ αγαπώ, όσες είναι οι νιφάδες του χιονιού που πέφτουν απαλά επάνω μου, τόσο π...
No comments:
Post a Comment