Monday, August 08, 2022

ο Στέφανος


 

Σ τ έ φ α ν ε 

Ελπίζω να μην θυμώσει η Άννα,  δεν σε κλέβω από αυτήν,  σε δανείζομαι.  Έχω πολλές φορές δανειστεί φίλους φίλων,  καρδιακούς και  κολλητούς.  Δεν μου βγήκε ούτε σε καλό αλλά ούτε και σε κακό.   Κανένα δεν ρώτησα, κανείς δεν συμφώνησε ούτε διαφώνησε,  ελπίζω το ίδιο κι εσύ.  Στέφανε σήμερα ήταν μια πολύ ωραία μέρα.  Ο ήλιος έκαιγε γλυκά,  η θάλασσα είχε ένα κύμα ελαφρύ και  φουσκωτό και ήταν διάφανη σα κρύσταλλο.  Ήταν πιο ζεστή από τις άλλες μέρες,  το κατάλαβα όταν βούτηξα το κεφάλι μου και δεν ένιωσα έντονα τη δροσιά του νερού.  Πήγαμε σε ένα απίθανο beach bar,   περιποιημένα επιπλωμένο με κρεββάτια,  ναι κρεββάτια με στρώματα πάχους τριάντα ολόκληρα εκατοστά.  Αν κι οι ομπρέλλες ήταν τοποθετημένες λίγο πιο χαμηλά ώστε να κάνουν μεγάλη και καλυπτική σκιά θα έλεγα πως έμοιαζε με τον παράδεισο.  Ο καφές ήταν ικανοποιητικός,  βλέπεις στα καινούργια μαγαζιά έχουν τρόπους να σε κερδίζουν.  Αντίθετα,  τα μαγαζιά που κλείνουν δεκαετία,  ενώ ξεκίνησαν με καλοπιάσματα και ευγενική συμπεριφορά,  ελάτε,  καθίστε κλπ τώρα προσπαθούν να μπαλώσουν τα σπασμένα με κακής ποιότητας καφέ,  λιγότερο προσωπικό,  συμφωνίες με ταξιδιωτικά γραφεία των βαλκανίων,  ελάχιστη χρέωση στην πρώτη σειρά κλπ Μια μιζέρια διάχυτη γενικά που εμένα τουλάχιστον με απωθεί,  με κάνει και γκρινιάζω,  με κάνει όμως και να σκέφτομαι πως είναι γενική αυτή η αίσθηση της χαμηλής ποιότητας,  κι όμως Στέφανε δεν είναι.  Ένα βήμα να κάνεις,  να στρίψεις το τιμόνι δεξιά αντί να πας ευθεία και έρχεται στα πόδια σου μια σούπερ προσφορά και μάλιστα με τα ίδια οικονομικά έξοδα.  Τότε αντιλαμβάνεσαι την διαφορά.  Αλλά δεν σου μίλησα ακόμη για το σημερινό τοπίο,  την εικόνα συμπλήρωσαν σύννεφα τσουπωτά,  ολόλευκα,  ένα ολόκληρο κοπάδι γλάρων και αεροπλάνα που πηγαινοέρχονταν για να μου θυμίζουν πως οι άνθρωποι ταξιδεύουν. Το γνωρίζω πως κι εσύ ζεις μακριά και μια μέρα θα σε ρωτήσω και θα μου πεις όλες τις λεπτομέρειες από την εκεί καθημερινότητα σου,  ίσως τη μέρα που θα έχω αποφασίσει να κάνω ένα τρίωρο αεροπορικό ταξείδι για να έρθω να σε βρω.   Δανεικέ μου φίλε,  θα το συζητήσω με την Άννα και ίσως θελήσει να έρθουμε μαζί.  Ίσως όμως και να με πιάσει από τα μαλλιά.  Τί ζητάς,  τί θέλεις,  δικός μου φίλος είναι,  θα έπρεπε να με ρωτήσεις,  εκμεταλεύεσαι τα όσα σου εκμυστηρεύτηκα κλπ

σε χαιρετώ,  είναι η σειρά μου στο μπάνιο για να κάνω ένα ντουζ και να λουστώ,  βλέπεις είμαι γεμάτη από αντιηλιακό και αλάτια.

η αυτονομαζόμενη -καινούργια σου φίλη-

στέλλα

No comments:

Post a Comment

παραμονή

  Την ζωή την ακολουθούμε,  δεν μας ακολουθεί!  Πιστεύω όμως βαθιά,  πως όταν κάνουμε μια ευχή μέσα από την καρδιά μας,  θα πραγματοποιηθεί....