Wednesday, September 21, 2022

της μοναχικής μου Τετάρτης


 

Ο καιρός άλλαξε,  έχει ψύχρα,  βλέπω τα πρωινά κυρίως, ανθρώπους μεγάλης ηλικίας με μπουφανάκι,  αρχίζει να γίνεται πιο χουχουλιαστός.  Ξέρεις,  αυτό που αρχίζεις και σκέφτεσαι πως δεν θα αργήσει η μέρα που θα ανοίξεις το πακέτο με τα χειμωνιάτικα.  Για τη μέρα που θα έρθει και θα χρειαστούμε θέρμανση ούτε σκέψη,  ούτε λόγος.  Ας είμαστε αισιόδοξοι έτσι κι αλλιώς τόσα και τόσα περάσαμε και επιβιώσαμε.  Κι ας επιδιώξουμε να χαιρόμαστε ότι έρχεται.  Τα μικρά,  τα απρόοπτα,  αυτά που δεν τα σχεδιάσαμε έτσι ώστε να ανησυχούμε αν θα μας κάτσουν ή αν θα τα χάσουμε μέσα από τα χέρια μας.  Αλήθεια είναι πως τίποτα δεν είναι δικό μας και τίποτα δεν είναι ποτέ όπως ξεκίνησε.  Καμμιά φορά βέβαια στην πορεία γίνεται καλύτερο αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει σ'αυτή την κουβέντα.  Ας ακολουθήσουμε για λίγο και το τυχαίο,  ποιός ξέρει,  μπορεί κι αυτό να αποδειχθεί μια καλή εμπειρία.  Έτσι απλά και χωρίς ιδιαίτερα συναισθήματα.  Δίχως να μετράμε βάθος ή ύψος,  δίχως συγκρίσεις και δίχως φόβο.  Το τυχαίο του πεντάλεπτου ή ακόμη και του δευτερόλεπτου,  αυτό που την άλλη μέρα κανείς δεν θα το βρει στο ίδιο μέρος,  με τον ίδιο τρόπο,  παρά θα βρει ένα άλλο τυχαίο εξίσου ενδιαφέρον και όμορφο.  Δίχως να χρειάζεται να ξοδευτούμε ή να αναρωτηθούμε αν δώσαμε τον καλύτερο μας εαυτό.  Δίχως στιγμή πλήξης και βαρεμάρας,  ταιριάζω δεν ταιριάζω,  μα τί λέει αυτός κλπ κλπ

Αλήθεια,  θα ήθελα να πλέξω κάτι,  ας πούμε για το λαιμό!

2 comments:

  1. Αν αναλύσεις τα ¨τι¨ τα ¨πως¨ και τα ¨γιατί¨ ποτέ δεν θα ζήσεις την συγκίνηση του τυχαίου, του απρόοπτου, αυτό που προκαλεί συγκίνηση. Βέβαια στο χέρι μας είναι να δεχτούμε, να εκφραστούμε ακούσια ή εκούσια κάθε ¨τυχαίο¨ Τα μικρά και απρόοπτα, μπορεί και ασήμαντα, είναι αυτά που μας γεμίζουν συναισθήματα.
    Και ναι ο καιρός είναι κατάλληλος για πλεξιμομπερδέματα!
    Καλό βράδυ Στέλλα!


    ReplyDelete
    Replies
    1. Είναι όλα στο χέρι μας, ακόμη, το κυριότερο, τί θα αφήνουμε σαν σκέψη μέσα στο κεφαλάκι μας. Βέβαια αν σπάσει σύριζα το δόντι μας και αναγκαστούμε να το βγάλουμε δεν είναι καθόλου στο χέρι μας. Μακάρι να ήταν!
      Άλλο η χαρά του τυχαίου κι άλλη η χαρά της χρονοδιάρκειας Αννίκα μου, ωστόσο και τα δύο υπερ-πολύτιμα και το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Μακάρι να ήταν όλα όπως ακριβώς τα θέλαμε, σε αφθονία.
      Καμμιά φορά όμως απορρίπτουμε πράγματα και πραγματικά χάνουμε.

      καλό βράδυ
      φιλιά

      Delete

παραμονή

  Την ζωή την ακολουθούμε,  δεν μας ακολουθεί!  Πιστεύω όμως βαθιά,  πως όταν κάνουμε μια ευχή μέσα από την καρδιά μας,  θα πραγματοποιηθεί....