Θυμάμαι σα χθες τη μέρα που τους περίμενα να επιστρέψουν στο σπίτι, είχαν κάνει εγχείρηση καταρράκτη. Είχαν τότε ακόμη ο ένας τον άλλον και δεν μου ζητούσαν να τους συνοδεύσω. Ήταν όλα πολύ όμορφα και όλα είχαν πάει πάρα πολύ καλά, εκτός από ένα μυστηριώδες τηλεφώνημα για το οποίο είχα θυμώσει πάρα πολύ. Οι άνθρωποι καμμιά φορά μπουρδουκλώνονται, μπερδεύουν τα κουτάκια τους, ξεχνούν όλα αυτά που τα λέμε 'αξίες' και κάνουν πράγματα για τα οποία συχνά μετανοιώνουν. Μετά, ξαφνικά, ο κόσμος όλος είχε γίνει πιο διαθέσιμος, πιο συμπονετικός και το πιο σπουδαίο από όλα, πιο λαμπερός. Πολύχρωμος, καθαρός και λαμπερός!
Όταν τα δύσκολα συναισθήματα μέσα σου είναι τακτοποιημένα-κάτι σαν τέτρις, να πούμε- τότε ναι ο κόσμος είναι πιο λαμπερός!
ReplyDeleteΚράτησέ αυτές τις αναμνήσεις. Κάνουν καλό!
Φιλιά και καλή εβδομάδα Στέλλα μου!
Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια Αννίκα μου!
DeleteΟι αναμνήσεις αυτές είναι όμορφες και τρυφερές.
Καλή βράδυ να έχεις
και μια υπέροχη εβδομάδα :)