Στα όνειρα μου, το στοιχείο του νερού πάντα με δυσκόλευε, έχανα ανθρώπους, δεν ανάσαινα, το γαλάζιο χρώμα δεν υπήρχε, οι θάλασσες μου ήταν σκούρες μπλε και πολλές φορές μαύρες κι ανταριασμένες.
Αντίθετα, το πράσινο της χλωροφύλλης, το γρασίδι κυρίως και τα χαμηλά τα φυλώματα, ήταν για μένα χαρά, γέλιο, ανάσα ζωής, ήταν ο παράδεισός μου. Ήταν ένας τόπος όπου μπορούσα να χαλαρώσω, να κάνω πικ νικ, να νιώσω όμορφα και να περάσω καλά.
Μέγα το των ενυπνίων κράτος!
ReplyDeleteέτσι είναι Νικ.
ReplyDelete