σε σχήμα σταυρού

 

Σηκώνω με το χέρι μου τα μαλλιά και βάζω στο λαιμό μου ένα μαξιλαράκι.  Στην πραγματικότητα είναι ένα υφασμάτινο πουγγί γεμάτο με χειμωνιάτικες κάλτσες.  Κάνει μια ζέστη απίστευτη κι εγώ σε έχω κρυμμένο σε ένα φάκελο που κρύβω επιμελώς στον καταψύκτη.  Τον ανοίγω όλο και πιο προσεκτικά αλλά όπως κι αν σε παρουσιάσω,  κατεψυγμένο κανείς δεν σε συμπαθεί. Ακόμη κι εγώ απορώ με τον εαυτό μου.  Πώς γεννήθηκα με τόση κακογουστιά;  Δυό πεταλούδες μικρές,  μαύρες είναι κολλημένες στην κουρτίνα μου.  Λυπάμαι να τις διώξω.  Ο Παντελής μια μέρα δεν ξαναφάνηκε.  Χάνονται και οι άνθρωποι και τα πουλιά.  Η Λουκία έρχεται συχνά,  μόνη,  ψάχνει ανάμεσα στα λουλούδια για ψίχουλα.  Έχουν μνήμη τα πουλιά;  Ερωτεύονται;  Θολώνουν;  Φτιάχνουν στέκια στα περβάζια με τα όμορφα σχέδια σε σχήμα σταυρού.  Χαμουρεύονται!  Μαζεύω τα φτερά που αφήνουν στο μπαλκόνι μου και γεμίζω μαξιλάρια για να βλέπω τα πιο όμορφα όνειρα τις νύχτες.