Τα λευκά ρούχα μυρίζουν ακόμη καλοκαίρι, ένα καλοκαίρι δραματικά ζεστό αλλά τώρα πια κοιτώντας πίσω, γεμάτο με όμορφες αναμνήσεις σε σημείο να το νοσταλγώ. Σε ένα κοινό χώρο, μαγιώ που δεν χρησιμοποιήθηκαν, μπάλα θαλάσσης φουσκωμένη, πορτοκαλί, σαγιονάρες και πέδιλα ανακατεμένα με ένα βουνό πανάκια για ονειρεμένα πάτσγουορκ που έμειναν στα όνειρα, ρούχα παλιά που ''κρίμα να τα πετάξω τόσα και τόσα ζήσαμε μαζί'', ένα χάος ανοργανωσιάς που θα ήταν άνετα το βασίλειο και οι κρυψώνες μιας γάτας, αν είχα γάτα.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Friday, November 15, 2024
μια γάτα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
η ευτυχία
Να λοιπόν που η ευτυχία, είναι σαν ένα φύλλο χρυσού, που φωτίζει το παράθυρο ενός κατά τα άλλα ήσυχου σπιτικού, είναι η πιο τρυφερή σ...

No comments:
Post a Comment