Έχει μια τρυφερή διάθεση κάθε χρόνο αυτή η εποχή. Σαν μια παραμυθένια φιγούρα κεντημένη στην μαλακιά κουβερτούλα ενός μωρού. Και μια διάθεση να ξεκολλήσουν από το μυαλό μικρά αγκαθάκια, αφού πρώτα εξερευνηθούν. Αν και, ίσως είναι δεδομένο το να υπάρχουν ερωτηματικά, είναι μια απασχόληση του νου, όχι ιδιαιτέρως ευέλικτη ή ευφυής, ωστόσο ενδιαφέρουσα.
Απολαμβάνω το διάβασμα του βιβλίου ''Η Κάρι μας''.
Μου αρέσει πολύ αυτή η εποχή, αλλά ξέρεις τι λέω Στέλλα μου! Όταν έχεις ήρεμα γαλήνιο το μέσα σου, όλες οι εποχές είναι απόλαυση και τα αγκαθάκια είναι σαν το αλατοπίπερο. Αν έλειπαν μια βαρετή μονοτονία θα ήταν.
ReplyDeleteΦιλιά! Καλό Σαββατοκύριακο!
Ναι, όταν βοηθούν και οι εξωτερικές συνθήκες! Σωστά και τα αγκαθάκια έχουν ένα λόγο ύπαρξης, μας προτρέπουν να ασχοληθούμε με τον εσωτερικό μας κόσμο.
DeleteΦιλιά Αννίκα μου
καλό σ/κ και σε σένα :)