αγαπησιάρικα χριστούγεννα

 

Παλιότερα δεν μου άρεσε καθόλου ο χειμώνας, αυτή η απουσία του δυνατού ήλιου, οι μεγάλες νύχτες, με σκότωναν. Τώρα ο χειμώνας μου φαίνεται χουχουλιαστός και το μακρύ σκοτάδι μια καλή ευκαιρία για ενδοσκόπηση. Αγαπώ τα χριστούγεννα. Αγαπώ την περίοδο των γιορτών, στο μυαλό μου ξεκινούσαν πάντα με το τέλος του καλοκαιριού, πολλές φορές και κατακαλόκαιρο. Είναι όλα τόσο διαφορετικά, δέντρα, στολίδια, λαμπάκια. Είναι σαν η ρουτίνα της καθημερινότητας να φοράει ένα άλλο ρούχο πιο λαμπερό. Είναι σαν οι σκέψεις μου να αποκτούν μια επίστρωση από στρας. Ωστόσο παραμένω πολύ σκεπτική, πολύ αναλυτική, πολύ συναισθηματική, δεν αλλάζουν τα πολύ μου. Πολλές φορές δυσκολεύομαι να πάρω μια απόφαση, να σηκωθώ από τον καναπέ, να κάνω αυτό ή εκείνο, ειδικά οι δουλειές μέσα στο σπίτι με ψυχοπλακώνουν, σκέφτομαι όμως το δώρο που πήρα στην κόρη μου και στην γυναίκα του γιού μου, στα δυό κορίτσια μου και χαίρομαι με την χαρά που θα τους δώσω. Οπωσδήποτε θα δώσω και κάτι στον γιό μου και τον φίλο της κόρης μου, τα αγόρια μου. Έχω πολύ αγάπη μέσα μου, αυτό νιώθω. Ευτυχώς, στο στενό μου οικογενειακό περιβάλλον έχουμε αμοιβαία συναισθήματα ο ένας για τον άλλον. Με τους παραέξω έχω πάντα ένα θέμα. Τραύμα το λέει η ψυχολόγος μου. Θέλω τόσο πολύ να το αλλάξω αλλά πολύ φοβάμαι πως θα το πάρω προίκα μαζί μου. Μπορεί όμως κι αυτό να έχει ένα λόγο που υπάρχει, ένας λόγος προς την εξέλιξη. Ποιός ξέρει; Μας εύχομαι όλους ζεστά, τρυφερά, αγαπησιάρικα χριστούγεννα να έχουμε, ό,τι για τον καθένα μας σημαίνει αυτό!