Αδειάσανε οι καρέκλες από το πλάι μας, οι κουβέντες σταμάτησαν, η εμπιστοσύνη κόπηκε μαχαίρι. Μόνο η δροσιά της εξοχής, μια πετσέτα για μετά το μπάνιο στη θάλασσα κι ένα υ π έ ρ ο χ ο αλογάκι της παναγίας.
-
Κι αν αγαπήσουμε, το κρύβουμε σαν πολύτιμο κι ανεκτίμητο, μη μας ζηλέψουν και μη μας το κλέψουν. Κυρίως μη νιώσουν μειονεκτικά που δεν υπήρξαν αυτοί οι πολύτιμοι κι οι μοναδικοί.
Καλημέρα.
ReplyDeleteΜε αρκετή ζέστη και σήμερα στην Αθήνα αλλά ευτυχώς στα βόρεια προάστεια φυσάει και έχουμε "δροσιά" τα πρωινά.
Οι καρέκλες όπως γράφεις αδειάζουν σιγά σιγά με τα χρόνια.
Η αγάπη έχει γίνει τόσο "ακριβή" πλέον που φοβόμαστε μην μας την κλέψουν...
https://www.youtube.com/watch?v=MUX6hT1OQpQ
καλημέρα κι από μένα. Με δροσιά εύχομαι και πάντα με καλή παρέα.
Delete