Μερικοί άνθρωποι δεν το σκέφτονται ποτέ, όμως αν κοιτάξουν καλά, ανάμεσα από τα γυμνά κλαδιά των δέντρων, τα αποξηραμένα φύλλα στο έδαφος, πίσω από τα κλειστά φωτισμένα παράθυρα ή στο βάθος τα φώτα της πόλης που σβήνουν στην ομίχλη, Αν ακολουθήσουν το φτερούγισμα των πουλιών και τον άνεμο που σφυρίζει πίσω από τις καμινάδες, Αν κοιτάξουν βαθιά μέσα στην ψυχή τους ό,τι τους έκανε να χαμογελάσουν και να αγκαλιάσουν τότε, θα βρουν όλους όσους από τους αγαπημένους τους χάθηκαν σε ένα ταξίδι άδικο, χωρίς επιστροφή.
Ατμοσφαιρικό, μελαγχολικό, έχει τη δική του μεγαλοπρέπεια και το συναισθηματικό βάρος.
ReplyDeleteΚαλό Σαββατοκύριακο, Στέλλα μου.
Καλησπέρα Γιάννη
DeleteΚι όμως μέσα στην απώλεια, έχει μια τρυφερότητα το κείμενο. Υπάρχει κάτι όμορφο ακόμη και μέσα απ' τη θλίψη.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ Στέλλα μου και καλό μήνα!
Η τρυφερότητα και το όμορφο είναι πολύτιμα για αυτό και χαίρομαι τόσο πολύ που τα διέκρινες Αννίκα μου
Deleteκαλό μήνα
τα φιλιά μου :)