Πάντα είχα την εντύπωση πως ο Νοέμβρης κατέχει ουσιαστικό κομμάτι της αλυσίδας του χρόνου, σαν ένας σύνδεσμος του χθες και του αύριο, κι ό,τι έβαζα με το νου μου, αφού το ανακάτευα στην κατσαρόλα του κεφαλιού μου, σιγά σιγά και στοργικά, θα γινόταν μια όμορφη πραγματικότητα σαν παραμύθι γλυκιά και καθησυχαστική, ενώ ο αέρας θα μύριζε γλυκό πορτοκάλι βουτηγμένο σε πικρή σοκολάτα και στο στόμα θα έλιωναν οι φρεσκοψημένες φλωρεντίνες, και γύρω γύρω όλα σε χρώματα γήινα και τρυφερά, υφάσματα βαμβακερά και βελούδα απαλά, και μια χήνα, ένα μισοφέγγαρο και μια μικρή αρκούδα, τρία πράγματα με τα οποία θαρρώ γνωριζόμασταν καιρό, κι ίσως κάποτε, αν η γη συγκρουστεί με έναν άλλο πλανήτη, εγώ, κι εσύ, κι όλα τα ωραία να χαθούν όμως τώρα, σήμερα, φωλιάζει σιγά σιγά μέσα μου, μια αγάπη διαφορετική από τους τρόπους που ως τώρα ξέρω και που είμαι απόλυτα αποφασισμένη να συναντήσω και κατά συνέπεια να ζήσω και να φροντίσω.
Σε καλό σου Στέλλα μου, πάνω που είπα να αρχίσω δίαιτα. Φλωρεντίνες και πικρή σοκολάτα, γλυκό πορτοκάλι!!!!!! Ήμαρτον!
ReplyDeleteΦιλιά! Καλή εβδομάδα!
Κι όμως είναι τα αγαπημένα μου γλυκά κάθε Νοέμβρη.
DeleteΦλωρεντίνες και πορτοκαλάκια και πικρή σοκολάτα.
Ποίημα!
Πες μου πώς περνούν έτσι οι εβδομάδες σαν αεράκι ε;