στάχτη και μπούλμπερη

 

Κι εκεί που πας να χαλαρώσεις σε ξεσκίζει η πραγματικότητα.  

κουλ

 Όταν έχεις ξεχάσει πώς χαλαρώνεις..

δωμάτιο 517

 

''Γιατί δε την δένετε στο κρεββάτι'';  Εγώ το είπα αυτό;  Μισοαστεία;  Μισοσοβαρά;  Δεν θυμάμαι!  Την βρήκαμε να κοιμάται,  ξύπνησε,  είπα surpriseee,  παραξενεύτηκε αλλά χάρηκε που με είδε.  Στο  δωμάτιο με οδήγησε η νοσοκόμα,  ήταν το 517.   Στο 1 λεπτό της διαδρομής,  πέστε της κι εσείς κάτι,  είναι ανήσυχη,  δεν μας ακούει καθόλου,  βγήκε μετά το χειρουργείο στο μπαλκόνι,  κάπνισε και καθώς πήγαινε στην τουαλέτα λιποθύμησε.  Την φαντάστηκα με δεμένα κάπως τα χέρια,  αυτό θα έδινε μια κάποια λύση αλλά πάλι θα έβρισκε τον τρόπο να λυθεί.  Τέτοιος αντάρτης!  

με λίγες μόλις νότες μουσικής

 

Λέγαμε τότε,  πως για όλα έφταιγε το θηρίο ώσπου το σκοτώσαμε.  Σήμερα,  ποιός να φταίει άραγε;  Ίσως το ότι δεν ακούμε όση μουσική μας χρειάζεται..  πες πως έχεις πάει στο γιατρό και σου συνιστά ένα φάρμακο.  Βιβάλντι,  κονσέρτο nο 10.  Σαν εκείνο το καλοκαίρι,  ποιός να θυμάται πόσα χρόνια πριν.  Στο μπαρ που είχαν οι δύο ιδιαίτεροι άντρες.  Πανέμορφο περιβάλλον σαν και τους ίδιους.  Και κέικ σοκολάτας.  Ήταν και η Ράνια μαζί μας,  βρισκόμασταν στο δικό της νησί.  Σύρος.  11 Αυγούστου 1999.  Έκλειψη ηλίου.  Πόσες αναμνήσεις με λίγες μόλις νότες μουσικής..

 

φωνή βοώντος εν τη ερήμω

 

Τί να πεις σε ένα χώρο που μοιάζει πια σαν νεκροταφείο;;;

απόφαση

 

Για να παρθεί μια απόφαση,  χρειάζεται η πληρότητα του χρόνου!!!

Αύγουστος

 

Δεν ξέρω αν παρακαλάω να είναι καλοκαίρι ή χειμώνας ή απλά μια μέρα με φυσιολογική ζέστη και ένα κομματάκι δροσιά μαζί για την ισορροπία.  Μια μέρα που να μη χρειάζεται να έχω μισόκλειστα τα παντζούρια και το κλιματιστικό στο φουλ,  αυτό θα ήθελα.  Που να μην τρέχει ο ιδρώτας κόμπους όταν βγαίνω στο μπαλκόνι.  Τί να το κάνω τόσο φως άμα γίνεται λάσπη το μυαλό.  

.

Ο Αύγουστος ήταν πάντα από τους πιο δύσκολους μήνες.  Ελπίζω να μην είναι δυσκολότερος αυτή τη φορά.  

.

Σκεφτόμουν πως δεν έχω λόγους να ξυπνάω το πρωί με κίνητρο και ίσως πρέπει να το δημιουργήσω.  Θα κοστίσει αυτό αλλά ίσως και να φέρει χαρά και ισορροπίες;  Ποιός ξέρει;

.

Θυμάμαι,  όταν είχε γεννηθεί το δεύτερο μου παιδί,  σκεφτόμουν πως όπως και να έχει,  είναι καλύτερα να έχεις παρά να μην έχεις.  Συμφωνώ ακόμη σ αυτό.  Ίσως το να έχεις,  δημιουργεί κίνητρο.