ο χρονος

..εριξε μια τελευταια ματια στον καθρεφτη..εμεινε ικανοποιημενη απο το ειδωλο της..
διορθωσε το κατακοκκινο κραγιον της..
συμβαδιζε αψογα με την ηλικια της εδω και χρονια..
για τις επιλογες της ειχε επιφυλαξεις..
φορτιο ολοκληρο..
ερχοταν αντιμετωπη μαζι τους ιδιαιτερα τετοιες μερες..
να σαν σημερα..που ηταν η αλλαγη του χρονου..

ο χρονος..!!..διαρκεια ενεργειας..
διαρκεια καταστασεων..
φαινομενων..ζωης ισως..??

αληθεια ο χρονος δεν ειναι το διαστημα που μεσολαβει μεταξυ δυο γεγονοτων..??
για την ακριβεια ποτε ξεκινησε το δικο της διαστημα..με τη γεννηση της..
με την γεννηση των παιδιων της..οταν αγαπησε..
οταν μπηκε στη διαδικασια να κατασκοπευει τον εαυτο της..??
οταν ηρθε αντιμετωπη με την ψυχουλα της..
τοτε ηταν που τον ενοιωσε..στην αρχη αερακι στα μαγουλα της..
μετα ανεμος δυνατος να της τρυπαει το δερμα..
κι επειτα φουρτουνιασμενη θαλασσα κι εκεινη απελπισμενα να ψαχνει τη γαληνη,
μεσα απο την αυτοκυριαρχια της..

ρευστος ο χρονος..ρεει..κυλαει και καιει..χωρις ογκο η σχημα..
ασταθης..αστατος..μεταβλητος..
κι αλλοιμονο..αλλοιμονο εαν δεν τον εχεις χρησιμοποιησει,
μεταποιωντας τον σε μετρητα διαθεσιμα για αμεση χρηση..
γιατι ο χρονος δεν επιστρεφει..

ψεκασε με angel τους καρπους της..
τυλιξε με μια κοκκινη εσαρπα τους γυμνους της ωμους..
σε μια ωρα θα υποδεχοταν την νεα χρονια..
το δυαρι στην αρχη..τα απολυτα διπλα μηδενικα..και
το αγαπημενο σημαδιακο της εφταρι στο τελος..

ακουγε απο μακρια τους φιλους της που ηδη θα ειχαν στρωθει στο χαρτι..για το καλο..
παιξε..βιασου..μοιρασε..αποφασισε..μπλοφαρε..ρισκαρε..καηκα..21..

αναψε τσιγαρο..το τελευταιο του πακετου..η φλογα εμεινε να καιει το σπιρτο
αρκετη ωρα..να ετσι..ετσι τον ηθελε τον νεο χρονο..να καιει αργα τις μερες της
με μια φλογα δυνατη..πορτοκαλοκιτρινη..
μπηκε στο αυτοκινητο της..


τη νεα χρονια..να ακουμπησουμε απαλα στα φτερα μας ο,τι αγαπαμε..
να πεταξουμε μαζι τους..
ναναι οι μερες μας και οι στιγμες μας με ψυχη..ολο φως..
και χαρα..

καλη χρονια..


τις φωτογραφιες τις εκλεψα απο καποιο μπλογκ διοτι πολυ μου αρεσαν..
νομιζω πως ανηκουν στο αγαπημενο μου'νυχτολουλουδο'..φιλια..

μα εσυ πετας

Μα αφου εσυ πετας..

-θα σε ανεβασω στα φτερα μου..

-κι αν σκαρφαλωνω..

-θα σε παρω στους ωμους μου..


κι εγω..που θα ειμαι τοτε εγω..?? εε..??

αυτη

Να αλλαξω μου ζητησες..
για σενα..
για την σχεση μας..

μα..

ξεχνας..
πως αν γινω οπως θες..
καλυτερη κατα τη δικη σου κριση και αποψη..

δε θα ειμαι ποτε μα ποτε ξανα
αυτη που αγαπησες..!!

I am dreaming of a white Christmas
just like the ones I used to know
Where the treetops glisten
and children listen
To hear sleigh bells in the snow
I' m dreaming of a White Christmas
With every Christmas card I write.
May your days be merry and bright
And may all your Christmas be white..


@..εχω τη δυνατοτητα να σας χαρισω μονο τα λογια..ελπιζω πως συντομα θα μαθω να παραπεμπω κι εγω σε μουσικα κομματια..ελπιζω..!!
χρονια γεματα χαρα ευχομαι..

ευχες

τρεις ευχες..
κατω απο το γκι..

υγεια

υγεια

υγεια

κι επειτα.αν υπαρχουν περιθωρια..
κι αλλες κι αλλες.....
ναναι η συνειδηση μας καθαρη σα το κρυσταλλο..
κι η ψυχη μας ελαφρια σα πουπουλο..
και η καρδια να σταζει μελι..αχνη..κανελλα και γαρυφαλο..
να παλευουμε για τα θελω μας..
και να δεχτουμε πως τιποτα,ποτε δε μπορει να ειναι ολοδικο μας..

να ειμαστε μαζι με αυτους που αγαπαμε..
και να αγαπαμε οσο πιο πολυ..

ζαχαρενια χριστουγεννα ευχομαι..!!

ασπρομαυρες πουεντ

..ο δρομος ευπλαστος καθρεφτης μετα τη βροχη..ο ουρανος σπασμενα λαμπιρισματα..μεταξενιες λεπτες γραμμες..
τραβηξε το βλεμμα της απο το παραθυρο..
ηταν πορσελανινη τις τελευταιες μερες..σκληρη,ακαμπτη..
ο μετρητης της αμυνας της εκτιναγμενος ψηλα..
να μη δειχνει..να μη φανερωνεται..μα η επεξεργασια να γινεται κρυφα μεσα της..

βολεψε ενα τοσο δα ξωτικο στο χριστουγεννιατικο δεντρο και αναψε τα λαμπακια..
εστρωσε το μεγαλο τραπεζι..να ακουμπησει τα μελομακαρονα και τους κουραμπιεδες..αχνη και κανελλα ποτησαν το δερμα της..

..κουλουριαστηκε στη γωνια της,διπλα στο φωτισμενο δεντρο..
καλοδεχοταν την πολυποθητη μοναξια της,την αποζητουσε..
βοηθουσε να σπαει τη σκεψη της σα ροδι,να ξεχυνονται μυριαδες ζουμεροι σποροι..
αλλοτε να σταζουν τρυφεροτητα,ερωτα κι αγαπη κι αλλοτε να αφηνουν μια στιφαδα να τσιτωνει τη γλωσσα και τον ουρανισκο..

η μνημη της ειναι σε εγρηγορση..γυριζει πισω και μαζευει..
..τσακισμενα λουλουδια..
απο τη μια..
παντου εγωισμος και καθε χρονο η αποσταση να μεγαλωνει πιο πολυ..

απο τη αλλη..
τελευταια αναμνηση η συναντηση τους..τρυφερη,ανθρωπινη..
τα λογια του ποτισμενα ελπιδα πρωτα για τον ιδιο μετα γι αυτην..
η απογραφη της ζωης του,η λεπτη διαχωριστικη γραμμη αναμεσα στην επιβιωση
και την ποιοτητα ζωης..
η προσδοκια να ξαναβρει..αν βεβαια υπηρχε ακομη..τη γουβα του σωματος του σημαδι στην αγκαλια της..

μοναχικος χορος οι σκεψεις της..
κι ακομη πιο δυσκολες..
ισορροπια σε ασπρομαυρες πουεντ..
οι αποφασεις της..

η διαφορα...συνεχεια...

στο καφε..

ζευγαρι πρωτο..

κουβεντιαζουν..
τι θα μαγειρεψουν,τι δωρα θα αγορασουν,κατι για τα βαφτισιμια,
κατι για τους γονεις,τα παιδια..
για την σχολικη επιδοση του μικρου..τις προοπτικες δουλειας της μεγαλης..
για τις επαναληπτικες αιματολογικες εξετασεις του μικρου..
γουλια γουλια σωνεται ο καφες..στο τασακι τρια αποτσιγαρα
με σημαδι απο ροζ κραγιον στο φιλτρο..
φορουν τα μπουφαν τους,πληρωνουν..
και κατηφοριζουν προς το σπιτι..
αφου κανουν τα ψωνια που χρειαζονται..
πλαι πλαι..περπατητα..οπως αρεσει και στους δυο..

ζευγαρι δευτερο..

κουβεντιαζουν..
η μαλλον..αυτος μιλαει..αυτη ακουει..σφιγμενη..
-η ζωη μας θελει μαζι της λεει..ειτε ετσι..ειτε αλλοιως..
ας μη την πετροβολουμε λοιπον..τον εαυτο μας σκοτωνουμε..
αυτη προσπαθει να αλλαξει συζητηση..δε θελει να προδωθει..ακομη..
τον κανει και γελαει..ενα γελιο πορτοκαλι..
την κανει και γελαει..ενα γελιο κοκκινο..
του μιλαει για τα ενδιαφεροντα της..
της μιλαει για τις δυσκολιες του..τις αναγκες του..
αυτα που αφησε πισω..τα λαθη..τα θελω του..
την παρατηρει απο πανω ως κατω..
μα δε παχυνες οπως μου ελεγες..λεει..
ψαχνει να βρει απαντηση στις εκφρασεις της..
παρατηρει το δαγκωμα του μπισκοτου..το χερι της που του το προσφερει..
αυθορμητο το χερι της,ασυναισθητη η πραξη..σκεφτεται αυτη..
απορει με τον εαυτο της..αλλη μια φορα..
δε θελει να του δειξει ενδιαφερον..οχι ακομη..
το προσωπο της παγωμενο..
ας σε κρατησω ακομη σε αγωνια σκεφτεται..
φοβαται..
γουλια γουλια σωθηκε ο καφες..στο σταχτοδοχειο τρια αποτσιγαρα
με σημαδι απο ροζ κραγιον στο φιλτρο..
η ωρα περναει..πληρωνουν..φευγουν..
βγαινουν εξω..
κοσμος..ζωη..κινηση..
κανει να τον χαιρετησει..θα σε συνοδεψω για λιγο της λεει..
νοιωθει αμηχανια..δε ξερει που να βαλει τα χερια του..
αν ειχε το θαρρος,θα εψαχνε τα δικατης..
αυτη τον χαιρεται διπλα της,δυο μετρα αντρας..αρσενικο..
χαζευουν μια βιτρινα με χριστουγεννιατικα στολιδια..
αυτη εκφραζει τον θαυμασμο της..
αυτος θελει να της αγορασει τα παντα..
αυτη γελαει..και ποναει συγχρονως..κρυβει το βλεμμα της
μη δει που το βαραινει η αγαπη..
θελει να τον χαιδεψει..το χερι της βρισκει την πλατη του μπουφαν του..
καλα χριστουγεννα ψιθυρισαν ο ενας στον αλλον..
με χαμογελο..ενα πορτοκαλι ..κι ενα κοκκινο..

εφυγε ο καθενας για το δικο του σπιτι..
ενα δακρυ κυλησε στο μαγουλο της..
εμεινε ο ηχος απο τα λογια του..
-ησουν 28 χρονια διπλα μου..με τον τροπο σου..
ετσι της ειπε..μη το σκοτωνεις..

παραμονη χριστουγεννων......

η διαφορα

.. παραμονη χριστουγεννων..
σε ενα κεντρικο καφε..

ζευγαρι πρωτο..

αυτος εσπρεσσο..αυτη καπουτσινο..με κανελλα..
αυτος..δοκιμαζει απο ολα τα μπισκοτακια που τους εχουν σερβιρει..
τα επιστρεφει στο πιατακι τους..ολα μισα..να δοκιμασει κι εκεινη..
κουβεντιαζουν..


ζευγαρι δευτερο..

αυτος μια κουπα ζεστη σοκολατα..αυτη μια κουπα αχνιστο γαλλικο..
ενα πιατακι μπροστα τους με κεικ και μπισκοτα..
εκεινη..δοκιμαζει ενα κομματακι απο το μπισκοτο και του το δινει..
εκεινος κοβει λιγο με τα δοντια του και το επιστρεφει στο πιατο..
μετα απο λιγο εκεινη ξανατρωει το μισο
και του δινει το υπολοιπο......
κουβεντιαζουν..



η διαφορα ειναι........

το δωρο

..ηταν αγκαλια..
ενα δεκαεννιαχρονο αγορι..κι ενα δεκαπενταχρονο κοριτσι..
σε ενα ξυλινο κοκκινο παγκακι..στο πλακοστρωτο της παραλιας..
χειμωνας..εκανε πολυ κρυο..το κοριτσι σφιγγοταν επανω του
κι εκεινος ειχε ανοιξει φτερουγες τα χερια του..
οι διαβατες λιγοστοι..
αλλωστε ηταν παραμονη χριστουγεννων..
το αγορι σιγοψιθυριζε στο αυτι του κοριτσιου..
λεξεις χιλιοειπωμενες μα λατρευτες,
κι ενοιωθε την ανασα της να παλεται
το δερμα της ν ανοιγει στα χαδια του,
τα ματια της τοσο δα μικρα καρβουνακια..
να εξαφανιζουν τα δικα του..

αρχισε να πεφτει χιονι..κατι νιφαδες τοσο δα μεγαλες..
εκαναν να φυγουν..
την σηκωσε στην αγκαλια του και την εκανε δυο γυρους γελωντας δυνατα..

περπατησαν αργα..
στο σταυροδρομι..μερικα μετρα πιο κατω..
της εδωσε το δωρο του..
ενα μικροσκοπικο βιβλιαρακι ουτε 5χ5 χιλιοστα..
χαθηκε στη χουφτα της..
εγραφε τη λεξη "σ αγαπω" σε 17 γλωσσες..
τον φιλησε ζεστα..

το αγορι ακολουθησε τον δρομο αριστερα..
το κοριτσι δεξια..
τους καταπιε η ζωη..δεν ξανασυναντηθηκαν ποτε..

το κοριτσι ακομη και σημερα..εχει παντα μαζι του..εκεινο το δωρο..



ποιο ειναι το πιο ομορφο δωρο(υλικο) που πηρατε ποτε ως τωρα
και σημαινει ακομη κατι ιδιαιτερο γι εσας??
και μη μου κρυψετε τι σας θυμιζει εε??...χριστουγεννα ερχονται
τα λεμε ολα..

αυλες

..την ειδα σημερα το πρωι..την ομορφη μονοκατοικια..που βαριανασαινε πνιγμενη στα γιγαντοσπιτα..
περιφραγμενη με κοκκινη πλαστικη ταινια..και καρφιτσωμενα χαρτακια που απαγορευαν το
παρκαρισμα λογω κατεδαφισης..
παει καιρος που ενοιωθα τα ματια της μεσοκοπης γυναικας πισω απο το παραθυρο..πλαι στη δαντελενια κουρτινα..να με παρακολουθουν καθως διεσχιζα το δρομο..
ειχα μαθει..πριν καιρο..στα μεσημεριατικα κοτσομπολια ενος κομμωτηριου..πως καποτε ζουσε εκει μια πλουσια οικογενεια..με προσωπικο..ναταν τα ματια που με εβλεπαν..δε ξερω..

ηρθαμε σ αυτη τη γειτονια το 1973..ημουν στα 12..
το διαμερισμα μας,στον πεμπτο οροφο μιας πολυκατοικιας γωνιακο..μεγαλο..υπ οψιν πως τοτε πιστευα πως ειμαστε πολυ πλουσιοι αφου εχουμε μεγαλο σπιτι στη συμβολη δυο οδων,ρετιρε με τεραστια βεραντα με ανοιγμα στην πλατεια..προικα κανονικη με τα ολα της..

γυρω γυρω λοιπον ειχε μονοκατοικιες..μικρα σπιτακια με αυλες..αλλα και στην ευρυτερη περιοχη,υπερισχυαν τα χαμηλοσπιτα απο τα μεγαθηρια..
και εκανες μια ετσι με τα ματια σου και γεμιζες εικονες..και μυρωδιες..
ηταν ζωντανα αυτα τα σπιτια με τους τοιχους βαμμενους σε ωχρες και χρωματα θαλασσια..
και τα μικροσκοπικα μπαλκονακια..αν υπηρχαν..αλλοιως παραθυρα..ξυλινα,φρεσκοβαμμενα,καθαρα..με λευκες αιθεριες κουρτινες..
τριανταφυλλα την ανοιξη στους κηπους..γυναικες να μαζευονται στις αυλες..γατακια προστατευμενα πισω απο σιδερενιες καγκελοπορτες..χιονισμενες σκεπες το χειμωνα..

σε μια τετοια σκεπη πεταξα-για το καλο-το παλιο μου βγαλμενο δοντακι,καταπινοντας τον πονο,με την παρηγορια του καινουργιου.. του πιο ομορφου..του πιο δυνατου..

και εκεινη την ανοιξη..η πασχαλιτσα που χαιδευε το δαχτυλο του μικρου χεριου μου..ανοιξε ξαφνικα κι αποτομα τα κατακοκκινα φτερα της..αφησε το φιλοξενο χερι μου ..πεταξε πρωτα προς τη σκεπη..ξαποστασε..κι επειτα με μια δυο στροφες πεταξε μακρια..!!

κι ο χαρταετος που δοκιμασα να πεταξω απο το μπαλκονι..εκει ειχε καταληξει..
σιωπηλος και ηττημενος..ντροπιασμενος για την αδυναμια του..

την κεραμιδοσκεπη αυτη την θυμαμαι παρα πολυ καλα..να βαραινει με το χιονι το χειμωνα..να γλυφει η υγρασια στη βροχη..να φλερταει με τον καυτο ηλιο τα καλοκαιρια..

τη θυμαμαι ακομη κι οταν το σπιτι ερημωσε απο ιδιοκτητες..οταν εσπασαν κομματια απο
τα κεραμυδια κι εχασκαν καιρο οι τρυπες..ακομη κι οταν το σπιτι χρησιμευε σαν αποθηκη
κι εβλεπα απο ψηλα το εμπορευμα, οταν ο ηλιος φωτιζε καθετα κι αφηνε τις ακτινες του να χωθουν στα χαλασματα..

σιγα σιγα.. ενα ενα..το καθε ενα για τον δικο του λογο..τα χαμηλοσπιτα εφυγαν..
στην αρχη η αυλη με τα τριανταφυλλα..μετα το σπιτι με τη κεραμυδοσκεπη..
πανε χρονια πολλα..
τελευταια ενα ομορφο διωροφο εγινε πολυκατοικια..και τωρα αυτο..
δεν εμεινε να μας θυμιζει τιποτα ..πως καποτε..ηταν αλλοιως..

τοσο πολυ μεγαλωσαμε πια??

αιωνια επαναληψη

..υπαρχει ομως.. Γιοζεφ..κατι που μπορω να κανω..
..μπορω να σου κανω ενα δωρο ..να σου χαρισω την πιο σπουδαια μου σκεψη..

..προτεινεις..ειπε ο Μπροιερ..οτι καθε πραξη που κανω,καθε πονος που νοιωθω,θα βιωνεται συνεχως στην αιωνιοτητα??
..ναι..η αιωνια επαναληψη σημαινει οτι καθε φορα που επιλεγεις μια πραξη θα την επιλεγεις αιωνια..

τωρα εχω μια ερωτηση για σενα..
την σιχαινεσαι αυτη την ιδεα η σου αρεσει??

την σιχαινομαι..σχεδον ουρλιαξε ο Μπροιερ..να ζω για παντα με την αισθηση οτι δεν εχω ζησει,δεν εχω γευτει την ελευθερια-αυτη η ιδεα με γεμιζει τρομο...

τοτε..πιεσε ο Νιτσε..ζησε με τετοιο τροπο που να σου αρεσει η ιδεα..!!



ιρβιν γιαλομ
οταν εκλαψε ο Νιτσε.....τελος....

η ιδεα του Ερωτα

..τελικα..ερωτευτηκες Εμενα..

η με την ιδεα του Ερωτα..??




..περισσοτερο ερωτευομαστε τον ιδιο τον ποθο..απο το αντικειμενο του..

οταν εκλαψε ο Νιτσε

Ιρβιν Γιαλομ

μονοκοντυλιές

Eύκολα περιγράφομαι και λύνομαι
με μονοκοντυλιές.
Δεν είναι βαρετό αυτό
τις χειμωνιάτικες βραδιές.

Τραβήξτε πρώτα μιά στερεά,
μπηγμένη κατακόρυφα.
Αυτή θά 'ναι η πίστη μου.
Μιάν άλλη αμέσως από απέναντι
βυθίστε την στο κέντρο της σχεδόν,
κατάλληλα έτσι
να μοιάζ' η πρώτη κλονισμένη.
Βάλτε μεγάλες πλάι σε μικρές,
αχνές σε τονισμένες δίπλα,
να δείχνουνε τις τάσεις μου.
Φροντίστε αυτές να μην τελειώνουνε ποτέ
γιατί θα συντομέψετε άσχημα την λύση μου.
Πετάξτε σκόρπιες μερικές,
αλλά σ' απίθανη κατεύθυνση,
τις αντιφάσεις μου.
Δύο μεγάλες κεντρικές προσθέστε
μα του μοιραίου το χάσμα ανάμεσά τους.

Τώρα με το μολύβι
(ή με τη φαντασία σας)
φροντίστε πάνω από αυτά
μιά καταχνιά να κάθεται,
γιατί με σκέτη μονοκοντυλιά
η θλίψη μου δεν περιγράφεται.



Κικη Δημουλα Ποιηματα

το στολισα

..το στολισα..το στολισα..
τρωγωντας ερχεται η ορεξη..
διοτι η διαθεση μου ηταν στο μηδεν..απο χθες το παιδευα..
αλλα μολις κατεβηκαν τα κουτια με τα στολιδια..εε ρε γλεντια..

πρωτα πρωτα βρηκα τα σκουφακια..ναι..αυτα τα αγιοβασιλιατικα που φορουν τα
παιδια..εε..φορεσα κι εγω το δικο μου..
μετα τις μπαλες..ολοκληρη συλλογη..χρυσες..μπορντω..χαλκινες..
τον αγιοβασιλακο της φωτογραφιας τον αγορασα εχθες,ζηλεψα το κουδουνακι του που ηταν τοσο χαρουμενο..

πολλα τα στολιδια μου..μπαλες..μπαλιτσες..φαναρακια..στεφανι απο ου για την εξωπορτα
..στεφανι με κοκκινα φωτακια για μεσα..ξυλινα και μεταλικα αγιοβασιλακια μικρα..
μεγαλα..ο μεγαλος μου αι βασιλης απο πορσελανη που μου κλεινει καθε χρονο πονηρα το ματι..ο μεταλικος ταρανδος..ο χιονανθρωπος απο πλεξιγκλας παγακια..το καραμελομπισκοτοκοριτσακι..τρεις σειρες λευκα φωτακια για το δεντρο..
το λευκο αστερι στην κορυφη..

οι ευωδιαστες ζεστες σοκολατες συμπληρωσαν τη στιγμη..
μενουν οι κουραμπιεδες και τα μελομακαρονα..
κλασσικες χριστουγεννιατικες μυρωδιες..

καλα χριστουγεννα να εχουμε..με κεφι..και διαθεση..

ο γλαρος μου

καρδια μου..
μολις εφτιαξα καφεδακι..αναψα τσιγαρο..και λεω ας γραψω..
νομιζω πως ειναι ο μονος τροπος να βγαλω απο μεσα μου αυτα που εχω..
χωρις η φωνη σου να προσπαθει μονιμως να με 'πεισει' για καποια πραγματα..

ανοιξα το μεσημερι το κινητο μου(μετα απο την αποροφηση μου απο το internet
το κινητο μενει για μερες κλειστο μεχρι να θυμηθω να γεμισω την μπαταρια του..)
δε τα καταλαβα τα μηνυματα σου(δυσκολη η γραπτη επαφη και μαλιστα με sms που με δυο λεξεις θελεις να περιγραψεις μια ζωη..)
αυτο ομως που μπορω να καταλαβω ειναι πως δε μπορουμε και οι δυο
μετα απο τοσο καιρο,να κατανοησουμε τον τροπο συμπεριφορας του ενος
προς τον αλλον..

με κατηγορεις για καποια γεγονοτα..
πως να εγγυηθω πως δε σου ειπα ποτε μα ποτε ψεμματα??
πως ποτε δεν σου εκρυψα κατι..γιατι παντα σκεφτομουν πως θα με καταλαβεις..θα με δικαιολογησεις,σκεφτομουν πως ξερεις για ποιο λογο κανω οποιαδηποτε κινηση,αφου εσυ με γνωριζες καλυτερα απο οποιονδηποτε αλλον!

ησουν το μονο ατομο που ανοιχτηκα τοσο πολυ..που λαχταρησα τοσο πολυ..
που ποθησα τοσο πολυ..που αγαπησα..
αλλα δεν θελω να ειναι αυτο το θεμα μου..δυστυχως η ευτυχως..φυσικο επακολουθο λεω εγω..η δικη μας ιστορια καρδια μου τελειωσε..
ναι ηταν ενας μεγαλος ερωτας..ναι ηταν μια εμπειρια..
ηταν..
και μη με ρωτησεις γιατι τελειωσε και ποιος ηταν η αιτια..ισως η αιτια ειναι η ιδια η ζωη..ισως τα διαφορετικα θελω μας..
κι αν θελεις..να σου πω..πιστευω καρδια μου πως ποτε δε θα μπορουσα να εχω μαζι σου αυτο που εγω ονειρευομαι..
δε θα μπορουσα ποτε να αποκτησω αυτο που με παρακινουσε η καρδια μου κι
ο ερωτας μου για σενα..
την απολυτη κατακτηση του ανθρωπου που αγαπουσα..
δε θα μπορουσα ποτε να σε κρατησω κοντα μου ..και θα ημουν δυστυχισμενη..πιο δυστυχισμενη απο το ανικανοποιητο διαστημα που ειμασταν μαζι..οπως ειμασταν..

εισαι πουλακι.. καλο μου..γλαρος κατασπρος πανω απο τη θαλασσα..
θυμασαι καποτε που μου ειπες πως ησουν μελισσουλα??πως δε καθοσουν ησυχος παρα ηθελες να παιρνεις λιγο απο δω..και λιγο απο εκει..
τοτε εκλεισα τ αυτια μου..εκλεισα τα ματια μου στην πραγματικοτητα και ειπα
μεσα μου..δε θα ειναι πια πουλακι..δικος μου θελω να ειναι..
αλλα δεν αλλαζει ο ανθρωπος καρδια μου..ουτε η πιο μεγαλη αγαπη μπορει να τον αλλαξει..ειδικα μια αγαπη σα τη δικη μας..μια αγαπη φαντασιας..

ξερεις ποσες αναγκες ειχα που εσυ ησουν μακρια??ναι...κι εσυ ειχες αλλα τωρα μιλαω για μενα που ξερω..
τι να πρωτοπω??
για τις νυχτες μου??ηθελα μια αγκαλια να μου παιρνει τους εφιαλτες?
ενα χερι να κραταει το δικο μου στα δυσκολα..στις βροχερες μου μερες..στις αρρωστειες μου..στους φοβους μου..αλλα και στον ηλιο οταν ελαμπε..παλι το ηθελα αυτο το χερι να χαιρομαστε μαζι μια βολτα..ενα καφεδακι..κουβεντα..επικοινωνια..
επικοινωνια καλο μου..ξερεις ποσο μου λειπει??
και ενα ζευγαρι ματια ηθελα..να με κοιτουν οπως τα κοιτουσα κι εγω..

δυσκολα πραματα καλο μου..δυσκολο να τα παρεις αυτα απο τον γλαρο σου..τον κοιτας που πετα..τον λαχταρας τον χαιρεσαι..τον καμαρωνεις..ξερεις ομως πως διπλα σου δεν θα τον εχεις ποτε..

αλλο φυσικο επακολουθο λοιπον..εφ οσον παει καιρος που δεν ειμαστε μαζι..
οποιαδηποτε σχεση ερωτικη η φιλικη που πιθανον εχουμε δημιουργησει με αλλα ατομα..πιστευω πως στο θεμα αυτο ειμαι προσγειωμενη..
εχουμε δικαιωμα σ αυτο ιδιαιτερα οταν ειμαστε πικραμενοι..ιδιαιτερα οταν ειμαστε πια σε μια ηλικια που ο χρονος για μας μετραει αναποδα..
βλεπεις ολα τα καταλαβαινω ..και αισιοδοξω πως θα ερθει κι η στιγμη που θα καταλαβω το γιατι τοσα ψεμματα..
ειμαι ενα ατομο που εχω σα βαση την ειλικρινεια..πως μπορω να νοιωσω το δικο σου σκεπτικο.. αλλα θα ερθει κι αυτη η στιγμη..

ενα εχω καταλαβει στα 45 μου..να μην καταπιεζω τις αναγκες μου και να μην απολογουμαι γι αυτες..δε σου το κολλησα αυτο τοσα χρονια??δεν εμαθες την ειλικρινεια απο μενα??
γιατι δεν εχεις την αναγκη του ψεμματος πιστεψε μου..υπαρχει και η εκφραση..ετσι γουσταρω ρε πουστη μου..μη προσπαθεις να τους ευχαριστησεις ολους και τελικα κανεναν..

ειναι καταντια να επικοινωνεις γραπτα..καταντια να επικοινωνεις με mail..
αλλα βλεπεις βολευει..ολους μας..

αυτο το κειμενο ειναι μονο για σενα..δε θα μπει σε κανενα μπλογκ..δε θα γινει ποστ..δε θα το διαβασουν οι κουλτουριαρηδες φιλοι μου..
καλο βραδυ..



ημουν για πρωτη φορα ψευτρα..

αλλα το εκανα ποστ με την αδεια του..........

η μια πλευρα

..ειναι αληθεια πως παντα..

ο ενας απο τους δυο..αγαπαει πιο δυνατα..πιο αληθινα..πιο φωτεινα..??

ισορροπια

..απο τοτε που σταματησα να
απολογουμαι...

για την τρελλα μου..

για την τεμπελια μου..

για τον εγωισμο μου..

για τις προτιμησεις μου..

για τη ζηλεια μου..

την κακια μου..

για την μοναξια μου..

για τα προτερηματα μου..

για τα ελλατωματα μου..


ξαναβρηκα τις ισορροπιες μου..!!

σαν τ αστερια

..και οι φοβοι..γιατι ξυπνουν τις νυχτες??

μα..οι φοβοι δε γεννιουνται στο σκοταδι..


Αντιθετα..ειναι μαλλον σαν τ αστερια..
βρισκονται παντα εκει..

αλλα τους κρυβει η λαμψη της ημερας.....................................

τυπωθητω

Oταν εγραψε το ποιημα σταθηκε να το κοιταζει..

Το χαρτι ακομη χλωρο και τα ψηφια πονουσαν..
Το διπλωσε και το 'βαλε σε φακελο..
Πουθενα δεν ειχε να το στειλει..

Ως το αλλο βραδυ γαβγιζε το ποιημα φυλακισμενο..
Γαβγιζε απ΄ τις πολλες πληγες και τον αιθερα..


Ωσπου δεν αντεξε ...και του ανοιξε την πορτα..



Μεσανυχτα το πεταξε στο δρομο σα σκυλι..



Μανος Ελευθεριου

Τα ορια του μυθου....

ας μην ηταν ετσι

..ειμαι πολυ θλιμμενη..
ειναι αδικη η ζωη..εκει που λες ειμαι μεσα στη καλη χαρα..εκει που αρχιζεις σιγα σιγα να ανοιγεις την ψυχη σου..εκει που λες περνω καλα και γουσταρω βρε παιδι..
ερχεται πισωπλατα η ασχημη στιγμη και τα ισοπεδωνει ολα..
δεν εχω κεφια..λυπαμαι....
δεν ξερω αν ξεπεραστει..δεν ξερω αν το δω απο αλλη οπτικη γωνια..προς το παρον αβασταχτο μου φαινεται..
καληνυχτα και καλημερα..
τα λεμε........

υπομονη

..τι εχεις κανει τοσα χρονια για αυτη τη σχεση??

..ΥΠΟΜΟΝΗ..

..μα αρκει η υπομονη??

..ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ...

..αρκει να εισαι απλα εδω...???