..ηταν αγκαλια..
ενα δεκαεννιαχρονο αγορι..κι ενα δεκαπενταχρονο κοριτσι..
σε ενα ξυλινο κοκκινο παγκακι..στο πλακοστρωτο της παραλιας..
χειμωνας..εκανε πολυ κρυο..το κοριτσι σφιγγοταν επανω του
κι εκεινος ειχε ανοιξει φτερουγες τα χερια του..
οι διαβατες λιγοστοι..
αλλωστε ηταν παραμονη χριστουγεννων..
το αγορι σιγοψιθυριζε στο αυτι του κοριτσιου..
λεξεις χιλιοειπωμενες μα λατρευτες,
κι ενοιωθε την ανασα της να παλεται
το δερμα της ν ανοιγει στα χαδια του,
τα ματια της τοσο δα μικρα καρβουνακια..
να εξαφανιζουν τα δικα του..
αρχισε να πεφτει χιονι..κατι νιφαδες τοσο δα μεγαλες..
εκαναν να φυγουν..
την σηκωσε στην αγκαλια του και την εκανε δυο γυρους γελωντας δυνατα..
περπατησαν αργα..
στο σταυροδρομι..μερικα μετρα πιο κατω..
της εδωσε το δωρο του..
ενα μικροσκοπικο βιβλιαρακι ουτε 5χ5 χιλιοστα..
χαθηκε στη χουφτα της..
εγραφε τη λεξη "σ αγαπω" σε 17 γλωσσες..
τον φιλησε ζεστα..
το αγορι ακολουθησε τον δρομο αριστερα..
το κοριτσι δεξια..
τους καταπιε η ζωη..δεν ξανασυναντηθηκαν ποτε..
το κοριτσι ακομη και σημερα..εχει παντα μαζι του..εκεινο το δωρο..
ποιο ειναι το πιο ομορφο δωρο(υλικο) που πηρατε ποτε ως τωρα
και σημαινει ακομη κατι ιδιαιτερο γι εσας??
και μη μου κρυψετε τι σας θυμιζει εε??...χριστουγεννα ερχονται
τα λεμε ολα..
Πολύ τρυφερό το κείμενο. Όσο για το δώρο ήταν 25η Δεκέμβρη 1978 ώρα 00:05
ReplyDelete(είναι καταγεγραμμένη στο ημερολόγιό μου) που μού έδωσε ένα μακρόστενο κουτί στα χέρια. Αμπαλάζ τέλειο-εορταστικό. Μέσα ανοίγοντάς το αντικρίζω μια πέννα MONTBLANC Meisterstuck 149.
Ηταν δώρο του τότε δεσμού μου και σήμερα συζύγου μου.
Δεκέμβρης του 92,σε μια μισογκρεμισμένη παράγκα στο χωριό που μεγάλωσα.
ReplyDeleteΣτα 16 εγώ κι ο καλός μου φίλος στα 18.Ήμασταν ερωτευμένοι τρελά κι αγαπιόμασταν από μικρά,μαζί μεγαλώσαμε.
Καθώς συζητούσαμε και γελούσαμε βγάζει από την τσέπη του ένα μικροσκοπικό ξύλινο κουτάκι,το ανοίγει διακριτικά και με ιδιαίτερη προσοχή πιάνει ένα ασημένιο,απλό και όμορφο δαχτυλίδι και μου το παιρνα στο δάχτυλο.
Για να με θυμάσαι μου είπε...
Το έχω στα ανεκτίμητα από τότε.
Δυστυχώς δεν βρίσκετε στην ζωή.Βρίσκετε όμως στην ψυχή μου..
ήταν μια μικρή πορσελάνινη νεράιδα με διάφανα υφασμάτινα φτερά, ο λόγος που υπάρχει και ο νεραϊδόκοσμος!
ReplyDeleteτο πρώτο της δώρο!!!
απο τότε έχουν αλλάξει πολλά στην ζωή μου!
βρίσκετε πάντα μαζί μου
καλησπέρα
Το πουλούσε το βιβλιοπωλείο απέναντι απο το Βρετανικό Συμβούλιο στην Εθνικής Αμύνης αυτό το βιβλιαράκι, εεε...??
ReplyDeleteΣτα ίδια μέρη μεγαλώσαμε-και ζούμε, ε??!!
:))
Ιδιαίτερο δώρο; Θα σου φανεί περίεργο.
ReplyDeleteΈνα μικρό νεσεσεράκι με τα εξής σε μίνι μέγεθος: οδοντόβουρτσα,οδοντόκρεμα,,οδοντικό νήμα και στοματικό διάλυμα.
ΟΧΙ δεν σημαίνει αυτό που νομίζεις!Τα δόντια μου και η αναπνοή μου μια χαρά είναι!
Που να σου εξηγώ τώρα....
Είναι πάντως αρκετά σημαντικό για μένα.
Καλημέρα
ReplyDeleteΗ ευχή και η αγάπη των γονιών μου
και το καλό ταξίδι Καπετάν Δημήτρη
Καλό πρωινό
Ένα παιχνίδι σίγουρα!
ReplyDeleteΈνα μαλακό, αξιολάτρευτο καφετί σκυλάκι. Κουκλί σκέτο.
Αφημένο πάνω στο φοιτητικό κρεβάτι -έκπληξη απίστευτη- με μια κάρτα να σταλάζει έρωτα.
Από μια μεγάλη αγάπη εκείνων των χρόνων, που κράτησε χρόνια.
Ένας χρυσός ήλιος της Βεργίνας με τον Μέγα Αλέξανδρο στην πίσω πλευρά.
ReplyDeleteΤαξίδεψε πολλά χιλιόμετρα για να έρθει σε εμένα και τον έχω πάντα στον λαιμό μου κρεμασμένο, δώρο πολύτιμο
μνήμες ...
ReplyDeleteκοιταζόμασταν για μέρες και βδομάδες χωρίς να μιλάμε.
ReplyDeleteξαφνικά με σταματάει στον δρόμο και μου λέει...
θα έρθεις στο πάρτυ μου το σάββατο;
με υποδέχτηκε με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. γίναμε ζευγάρι, κάποτε χωρίσαμε,μιλάμε ακόμα.
το έχω ακόμα στην ντουλάπα μου!
για μένα γραμμένα λόγια...
ReplyDelete@..s.k.k...θυμασαι ακριβη ημερομηνια..αυτο σημαινει πολλα..!!
ReplyDelete@..mirca..τουλαχιστον οι ανθρωποι που αγαπησαμε ζουν στην ψυχη μας..
ReplyDeleteφανταζομαι πως το δαχτυλιδι εχει μια συγκεκριμενη θεση στο δαχτυλο σου..τρυφερες στιγμες κι ανεπαναληπτες..!!
@..melomeno..τωρα νομιζω πως μπορω να καταλαβω καλυτερα τον νεραιδοκοσμο σου..χαιρομαι που δεν εφυγε ποτε απο διπλα σου..και να παραμεινει..!!
ReplyDelete@..lemon..χχχμμμμ..εσυ ξερεις πολλα..
ReplyDeleteμεγαλη εκπληξη το σχολιο σου..δε το περιμενα..πραγματι το πουλουσε το βιβλιοπωλειο απεναντι απο το Βρετανικο..
να υποθεσω πως εχεις παρει κι εσυ αυτο σαν δωρο??
@..amo..θα ησουν μια 'κουκλιτσα'γι αυτον, για να σου προσφερει αυτες τις μινιατουριτσες..
ReplyDeleteκαι ποτηρακι για το πλυσιμο των δοντιων σε μεγεθος δαχτυληθρας??
@..sailor..φανταζομαι πως θα ειχαν ιδιαιτερη αξια για σενα..!!
ReplyDelete@..καπετανισσα..ειμασταν κι εμεις που βοηθουσαμε στο να σιγοκαινε τα καρβουνα ετσι ωστε να διατηρουμε χρονια τις σχεσεις μας..σταζαμε αγνοτητα κι αγαπη..
ReplyDelete@..φοινιξ..μη το βγαλεις..εχει βρει τη θεση του..!!
ReplyDelete@..marko..ναι μνημες αλλα με ολο το θαρρος..δωρο και θυμηση περιμενω..αν θελεις..αλλα κι ετσι καλοδεχουμενο..!!
ReplyDelete@..μεθυσμενα χρωματα..ετσι ξαφνικα εε??και το κρατας ακομη??θα πρεπει να αξιζε πολυ..!!
ReplyDelete@..allmylife..γραμματα??τυλιγμενα με βελουδινη ροζ κορδελα??
ReplyDeleteΚαι αν δεν υπάρχει; :)
ReplyDelete@..marko..δυσκολο να το πιστεψω..
ReplyDeleteΚαλησπέρα! Καταπληκτικό δώρο και μπράβο που το φύλαξες.
ReplyDeleteΤο δικό μου αξέχαστο δώρο ήταν η πρώτη μου γάτα στα 8α γενέθλιά μου :-)
@..epsilon..τι πιο ομορφο,ζωντανο και τρυφερο..!!
ReplyDeleteπροσπαθω να θυμηθω...
ReplyDeleteκαι δεν μπορω...
ασθενης μνημη, λες;
ή απουσια τετοιου δωρου;
@..βασιλικη..αν ειναι ετσι κριμα..αλλα παλι σκεφτομαι ισως εσυ να εχεις πιο ζωντανες αναμνησεις..περα απο ενα αντικειμενο..!!καλημερουδια!!
ReplyDeleteΌχι, δεν το έχω πάρει σαν δώρο, απλά το είχα δει στη βιτρίνα.
ReplyDeleteΊσως τότε-αν το είχα λάβει, να είχε σημασία (τότε, το ονειρευόμουν να μου το χαρίσουν, πραγματικά).
Τώρα όμως όχι. Τώρα δε θέλω πια λόγια. Τώρα ξέρω οτι όσα σου δείχνει κάποιος με τις πράξεις του, δεν μπορεί καμμιά λέξη να τα περιγράψει.