οι 5 λέξεις και το τηλεγράφημα

Όλο το σπίτι μία πόρτα..πανύψηλη και σιδερένια,σ ένα κόκκινο τριανταφυλλί..
Την άνοιξε και πέρασε στην αυλή.Πήρε το μονοπάτι ανάμεσα στα δέντρα.Την είδε να κεντάει στην αυλή,όσο μπόρεσε δηλαδή,ένας ήλιος φωτιά του σφάλιζε τα μάτια,μισόκλεισε τα βλέφαρα.Παρ ολίγο θα σκόνταφτε.
Άκουσε τη φωνή της.Άα..ήρθες ..του είπε.Κινήθηκε αέρινη προς το μέρος του,με βήματα χορευτικά,πόδια πανύψηλα κι όμορφα,χέρια φτερά,τον αγκάλιασε.
Άπλωσε χέρια και σώμα,ρούφηξε όλη την μαμαδίσια μυρωδιά,την κράτησε ώρα κολλημένη πάνω του.
Τον οδήγησε στο δωμάτιό του.Άφησε χαρτοφύλακα , βαλίτσα κι έπεσε χαρούμενος στο κρεββάτι .Είχε καιρό να απολαύσει την μυρωδιά του λευκαντικού σε καθαρά φρεσκοσιδερωμένα στρωσίδια
Όλα τα παράθυρα ήταν ανοιχτά,κι οι κουρτίνες φουσκωμένες από ένα αεράκι όλο χάδι και δροσιά..Έριξε μια ματιά στη βιβλιοθήκη,ο Τρελλαντώνης,ο Μέλιος,μία στίβα από μικρό σερίφη,μια χιονόμπαλα,ένα κουρδιστό καρουζέλ,κάποια σπιράλ τετράδια,το μπλέ βελούδινο κουτί, που βρήκε σκαλίζοντας πίσω από κάτι βιβλία,με τις φωτογραφίες,ήταν όλα εκεί.
Κατέβηκε στην κουζίνα.
-Μμμμ.. σπιτικό φαγητό,είπε.Άνοιξε το καπάκι της κατσαρόλας που σιγόψηνε το αγαπημένο του,ένα σπετσοφάι μπανιαρισμένο σε μπόλικη ψιλοκομμένη ντομάτα.Μοσχομύριζε φρεσκοτριμένο πιπέρι.Τυλίχτηκε σ έναν ατμό ζεστό κι αρωματικό.
-Σου έψησα καφέ τού κελάηδησε.Κάθησε δίπλα του στο τραπέζι.Είδε δυό πράσινα μάτια ,κτισμένα με σοφία στο σχίσιμο τους,να τον αγκαλιάζουν,άκουσε τη φωνή της,με χροιά κουρασμένη από στιγμές, να τον νοιάζεται. Τα χείλη της , κατακόκκινα να τον ρωτούν.Τα χέρια της χαρτογραφημένα να του εξηγούν.Η κοιλιά της,φωλιά ,να του γελάει κυμματιστή κι ακούραστη.
Ένα θρασύ φως έμπαινε από το διάφανο παραθυρόφυλλο.Το ρούφηξε αχόρταγα ,φάρμακο, μαζί κι αυτήν,εικόνα ζηλευτή,άξια για προσκύνημα.
Σηκώθηκε,βγήκε έξω,χάιδεψε την κατάλευκη χαίτη του αλόγου,σέλωσε,σπιρούνιασε με δύναμη κι έφυγε καλπάζοντας ζωηρά.

Ξύπνησε με μία αίσθηση φυγής,αρνούμενος να γεφυρώσει το όνειρο με την πραγματικότητα. Ένα κάψιμο στο λαιμό,και μία ξινή αίσθηση στον οισοφάγο.Έναν πόνο που άρχιζε από τα κόκκαλα της ωμοπλάτης κι έγλυφε ως πίσω τον αυχένα.Με γόνατα σα μόλις να είχαν ακουμπήσει μυριάδες σπασμένα γυαλιά,πόδια και χέρια κρεμασμένα,ξύλινα ,να αρνούνται πνοές ζωής.
Ήταν σ ένα τραίνο,μαζί με άλλους πέντε στο κουπέ.Ο ελεγκτής έκανε τον συνήθη έλεγχο στα εισιτήρια.Έδειξε και το δικό του.
Μπήκαν σε ένα τούνελ,το πρόσωπό του καθρεφτίστηκε στο σκοτεινιασμένο παράθυρο.Αξύριστος με μάτια να στάζουν αίμα.
-Γαμώ την πουτάνα μου μέσα..ψέλισε.

Ήταν μόλις χθες που πήρε το τηλεγράφημα..
Η μάνα έσβησε..στοπ..αύριο η ταφή..στοπ..σε περιμένουμε..στοπ.



την πρόσκληση/πρόκληση για να γραφτεί αυτό το κείμενο,
μπλογκοπαίχνιδο των 5 λέξεων,
μου έδωσαν ο http://blowyourheadoff.wordpress.com/
ένα σκανταλιάρικο αγόρι
κι ένας καλά κρυμμένος σμιλόδοντας...
ελπίζω να έμειναν ευχαριστημένοι..