''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
να εξηγησω και ξαναεπιστρεφω.. λογω του οτι αισθανομαι κουρασμενη,εψαχνα μια φωτο με σχετικη με τη λεξη 'silence'.. μεσα εκει βρηκα αυτη τη φωτο που μου αρεσε παρα πολυ..κοιτωντας την λιγο καλυτερα,αυτο το κοριτσακι κατω απο τη συγκεκριμενη ατμοσφαιρα με το λευκο φορεμα και το κοκκινο μπουκετο στο χερι,ηρθε στο νου μου η εικονα ενος κοριτσιου που γινεται γυναικα..ετσι απλα..
@..ntalia..μου..ετσι κι εγω πιστευω στην εστιαση της αρχης και μονο..πολυ καλα κανεις.. την στεναχωρια σου ομως να την βγαζεις,οπως μπορεις..ειναι σημαντικο αυτο..
τέλος: (αρχαιοπρ): σκοπός Αυτός είναι ο σκοπός της παιδικότητας , να δώσει πολλά και να μην κρατήσει για πάντα. Αποτελεί τη βάση για μια ευτυχισμένη συνέχεια "τελικά", έτσι δεν είναι;
@..amo..διαβαζω το σχολιο σου,απορω,παταω κλικ και αντιλαμβανομαι..ενοιωσα ασχημα ομως..αλλα παλι αν ετσι νοιωθεις..!! θα ξεκουραστεις..θα αποτοξινωθεις..:))) σμακ σμακ
Εγώ πιστεύω πως δεν τη χάνουμε. Την κουβαλάμε για πάντα μέσα μας βαθειά χαραγμένη. Απλώς διαφοροποιούνται οι συμεριφορές μας (και επιβάλλεται) στα πλαίσια των κοινωνικο-επαγγελματικών μας σχέσεων. Στις ιδιαίτερες σχέσεις μας με το άλλο φύλο το "παιδί" έχει εξέχουσα θέση και εδώ είναι η ομορφιά και το μεγαλείο, εφ' όσον βεβαίως δεν υπάρξει διαφορετική αντιμετώπιση από την άλλη πλευρά. Αν ήταν δυνατόν να τη διατηρήσουμε δε θα ήταν πιο όμορφος ο κόσμος;... Η κυρά των Γλάρων
Θυμάμαι, όταν ήμασταν μικρά, πιτσιρίκια, ο κόσμος μας περιοριζόταν σε μικρές χαρές, που τον έφτιαχναν μεγάλο. Όπως, όταν τρώγαμε το πρώτο μας παγωτό, κι όταν τον Σεπτέμβρη, άνοιγαν τα σχολεία και καυχιόμασταν για τον αριθμό των παγωτών, που είχαμε καταβροχθίσει όλο το Καλοκαίρι. Ή πόσα μπάνια είχαμε κάνει... Και χαιρόμασταν με αυτές τις “πρωτιές μας.
Αφού πάψαμε να κυνηγάμε τον ήλιο, το σύννεφο και το ουράνιο τόξο, δεν υπάρχει περίπτωση να μείνουμε παιδιά. Άλλωστε, για εμάς, πλέον, όλα μετρώνται σε χρήματα. Ή πτυχία. Ή τίτλους. Τότε, όταν ήμασταν παιδιά, τα πάντα μετρώνταν σε γέλια, ανέκδοτα και παιχνίδι. (Μακάρι να μη μεγαλώσω ποτέ…)
Γυναίκα να γίνει - και πολύ, μάλιστα - αλλά να μη χάσει την παιδικότητα από την άποψη του αυθορμητισμού και της φρεσκάδας! Είναι σπουδαία αυτά τα στοιχεία κι ώς έναν βαθμό συντηρούν την σχέση, την ερωτική έλξη - και, βεβαίως, πρέπει να απαντώνται αντίστοιχα και στον άνδρα!..
@..αστεροειδη μου..εδω βρονταει κι αστραφτει(μολις επιασα το ονομα σου)μιλας για τα πιο αυθορμητα και τα πιο αγνα στοιχεια σε εναν ανθρωπο..τυχεροι οσοι τα εχουν.. φιλια..
Έχω παραλληλίσει την παιδικότητα με την ψυχική αγνότητα, την ελεύθερη φαντασία, την στιγμιαία επιθυμία, την στιγμιαία απόφαση, την ασταμάτητη Γνωση, την συνεχή εξέλιξη και την έντονη επιθυμία να αποδείξω στους "μεγάλους" ότι σε ένα παράλληλο σύμπαν όλοι οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι. Μόνος τρόπος είναι να ζω νοητικά σε εκείνο το σύμπαν, εξάλλου πως αλλιώς θα μπορώ να μεταφέρω εικόνες από εκεί;
...είναι στο χέρι μας να μην το αφήσουμε να πλησιάσει!
ReplyDeleteΕίναι το οριακό σημείο: bonjour la tristesse, ελληνιστί, καλημέρα δυστυχία...
ReplyDeleteΜακριά!
Η φωτό εξαίρετη αλλά πολύ μοναχική, φεγγαρένια μου... γιατί?
Καλημέρα :*
Ναι αλλά κάθε τέλος δεν είναι και μία αρχή;
ReplyDeleteΈχω εστιάσει στην αρχή που μου φέρνει αυτό το τέλος (βιώνω ένα τεράστιο) και κρύβω τι στεναχώρια μου για αυτά που αφήνω πίσω.
Εξέλιξη λέγεται ή όχι;
να εξηγησω και ξαναεπιστρεφω..
ReplyDeleteλογω του οτι αισθανομαι κουρασμενη,εψαχνα μια φωτο με σχετικη με τη λεξη 'silence'..
μεσα εκει βρηκα αυτη τη φωτο που μου αρεσε παρα πολυ..κοιτωντας την λιγο καλυτερα,αυτο το κοριτσακι κατω απο τη συγκεκριμενη ατμοσφαιρα με το λευκο φορεμα και το κοκκινο μπουκετο στο χερι,ηρθε στο νου μου η εικονα ενος κοριτσιου που γινεται γυναικα..ετσι απλα..
@..sofi-k..καμμια φορα το τελος ερχεται τοσο φυσικο και αυθορμητο ακριβως οριακα με την αρχη μιας αλλης περιοδου ισως και ακομη πιο σημαντικης..
ReplyDelete@..οχι δεν ηθελα να δειξω δυστυχια,καλημερα θηλυκοτητα θα ελεγα..οπως το δεις..καλησπερα..
ReplyDelete@..ερωτα για σενα το παραπανω..:))
ReplyDelete@..ntalia..μου..ετσι κι εγω πιστευω στην εστιαση της αρχης και μονο..πολυ καλα κανεις..
ReplyDeleteτην στεναχωρια σου ομως να την βγαζεις,οπως μπορεις..ειναι σημαντικο αυτο..
Τι τέλειωσε; Τι αρχίζει;
ReplyDelete@..ονειρομαγειρεμμενη..
ReplyDeleteαα καλααα..
καφεδακι..??
..:)))
Μπορεί να έρχεται το τέλος της παιδικότητας, αλλά το παιδί συνεχίζει να επιβιώνει κάπου μέσα μας, Φεγγαρένια μου! Φιλιά
ReplyDeleteτελος εποχης...
ReplyDeleteαρχη μιας αλλης...
...την έχουμε όμως μέσα μας...ε;
ReplyDeleteΦιλί*
;)
μόνο αν το θέλουμε τελειώνει αυτή η εποχή!
ReplyDeleteπολύ ωραία φωτογραφία
καλησπέρα σου
Το τέλος της παιδικότητας, είναι άραγε ταυτόσημο με το τέλος της αθωότητας;
ReplyDeleteΠροσωπικά δεν το νομίζω...
Καλησπέρα
@..ρενατα..παντα κρυβεται ενα παιδι μεσα μας,το αφηνουμε να βγει τις καταλληλες στιγμες..οταν το χρειαζομαστε θαλεγα..καλημερουδια..
ReplyDelete@..βασιλικη..παντα..ακριβως στα ορια,στην κοψη του ξυραφιου..
ReplyDelete@..evelina..την παιδικοτητα και βεβαια την εχουμε,ειναι ποια αλλοιως,με αλλο προσωπο,αλλα ειναι παντα εκει..
ReplyDelete@..μελομενε..κι εγω τη φωτο ειδα,πανω που ημουν ετοιμη για διαλλειμα..:))
ReplyDelete@..marko..και η παιδικοτητα και η αθωοτητα υπαχουν βαθια μεσα μας..κι οταν υπαρχει αναγκη..παιζουν τους ρολους τους..
ReplyDeleteΣτον καθένα μας υπάρχει μέσα ένα παιδί. Εμφανίζεται κάποιες φορές, άλλες πάλι θυμόμαστε πως τελείωσε η παιδικότητα.
ReplyDeleteΚαλημέρα φεγγαράκι!
Πεπρωμένο φυγείν αδύνατον.
ReplyDeleteΥΓ:Το είπα και το έκανα τελικά.
τέλος: (αρχαιοπρ): σκοπός
ReplyDeleteΑυτός είναι ο σκοπός της παιδικότητας , να δώσει πολλά και να μην κρατήσει για πάντα. Αποτελεί τη βάση για μια ευτυχισμένη συνέχεια "τελικά", έτσι δεν είναι;
@..bebe..
ReplyDeleteετσι ακριβως..αρκει να εμφανιζεται σε σωστες στιγμες..!!καλησπερουδια..!!
@..amo..διαβαζω το σχολιο σου,απορω,παταω κλικ και αντιλαμβανομαι..ενοιωσα ασχημα ομως..αλλα παλι αν ετσι νοιωθεις..!!
ReplyDeleteθα ξεκουραστεις..θα αποτοξινωθεις..:)))
σμακ σμακ
@..αποσπεριτη μου..ετσι ακριβως..ειναι η μαγια για να γινει νοστιμο και αφρατο το ψωμακι..καλως ηρθες..!!
ReplyDeleteΝα μην σημαίνει γέννηση το κάθε ξεψύχισμα;
ReplyDeleteΠορεία. Ζωή. Εξέλιξη. Ροή και δρόμος.
Η συνέχεια.
Και συνάμα:
Η αρχή.
@..καπετανισσα..παντα μια αρχη..παντα..καλησπερα..
ReplyDeleteΠολύ ωραία φώτο
ReplyDeleteΣε μας ελπίζω να μην συμβεί ποτέ
Εγώ πιστεύω πως δεν τη χάνουμε.
ReplyDeleteΤην κουβαλάμε για πάντα μέσα μας βαθειά χαραγμένη.
Απλώς διαφοροποιούνται οι συμεριφορές μας (και επιβάλλεται) στα πλαίσια των κοινωνικο-επαγγελματικών μας σχέσεων.
Στις ιδιαίτερες σχέσεις μας με το άλλο φύλο το "παιδί" έχει εξέχουσα θέση και εδώ είναι η ομορφιά και το μεγαλείο, εφ' όσον βεβαίως δεν υπάρξει διαφορετική αντιμετώπιση από την άλλη πλευρά.
Αν ήταν δυνατόν να τη διατηρήσουμε δε θα ήταν πιο όμορφος ο κόσμος;...
Η κυρά των Γλάρων
Τίποτε ποτέ δεν τελειώνει..
ReplyDeleteΚάνει τον κύκλο του μα πάντα κρατά την κλωστούλα της ζωής μας...
Θυμάμαι, όταν ήμασταν μικρά, πιτσιρίκια, ο κόσμος μας περιοριζόταν σε μικρές χαρές, που τον έφτιαχναν μεγάλο. Όπως, όταν τρώγαμε το πρώτο μας παγωτό, κι όταν τον Σεπτέμβρη, άνοιγαν τα σχολεία και καυχιόμασταν για τον αριθμό των παγωτών, που είχαμε καταβροχθίσει όλο το Καλοκαίρι. Ή πόσα μπάνια είχαμε κάνει... Και χαιρόμασταν με αυτές τις “πρωτιές μας.
ReplyDeleteΑφού πάψαμε να κυνηγάμε τον ήλιο, το σύννεφο και το ουράνιο τόξο, δεν υπάρχει περίπτωση να μείνουμε παιδιά. Άλλωστε, για εμάς, πλέον, όλα μετρώνται σε χρήματα. Ή πτυχία. Ή τίτλους. Τότε, όταν ήμασταν παιδιά, τα πάντα μετρώνταν σε γέλια, ανέκδοτα και παιχνίδι. (Μακάρι να μη μεγαλώσω ποτέ…)
ReplyDelete@..zoi20..δε θα το αφησουμε να συμβει..:)
ReplyDelete@..φυρδην-μιγδην..καλως ηρθες..ολα καλα??σε σκεπτομουν..!!
ReplyDeleteκαλη αναρρωση φιλια..
@..ηχε..και κλωστη κλωστη να και ξεδιπλωνεται ολοκληρη μπροστα μας..!!
ReplyDelete@..ilia..προς το παρον λοιπον,εχω φαει 10 ξυλακια παγωτο σοκολατα,8 χωνακια φραουλα,5 απο 3 μπαλες στρατσιατελα..κι εχω κανει δυο μπανακια,ενα απογευματινο κι ενα πρωινο..
ReplyDeleteσε περασα..??
:):):)
στα μπάνια σε πέρασα γιουπι γιουπι :)
ReplyDeleteΥστερόγραφο:επιτυχημένη η φωτογραφία που διάλεξες. Συμφωνώ με την εξήγηση.
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteκαμιά φορά νομίζω πως έχει τελειώσει..
ReplyDeleteαλλά κάτι μου το ανατρέπει τη τελευταία στιγμή! ευτυχώς!
Καλημέρα
ReplyDeleteΕίναι η πιο όμορφη στιγμή
στη ζωή του κάθε πλάσματος
Το τέλος με την αρχή είναι
τόσο δα κοντά
Καλό πρωινό
Γυναίκα να γίνει - και πολύ, μάλιστα - αλλά να μη χάσει την παιδικότητα από την άποψη του αυθορμητισμού και της φρεσκάδας! Είναι σπουδαία αυτά τα στοιχεία κι ώς έναν βαθμό συντηρούν την σχέση, την ερωτική έλξη - και, βεβαίως, πρέπει να απαντώνται αντίστοιχα και στον άνδρα!..
ReplyDelete@..ilia..:):):)
ReplyDeleteκαλημερουδια..!!
@..sailor..ειδικα ενος κοριτσιου,ειναι πολυ σημαντικη στιγμη..καλημερα..
ReplyDelete@..αστεροειδη μου..εδω βρονταει κι αστραφτει(μολις επιασα το ονομα σου)μιλας για τα πιο αυθορμητα και τα πιο αγνα στοιχεια σε εναν ανθρωπο..τυχεροι οσοι τα εχουν..
ReplyDeleteφιλια..
@..desposini..ευτυχωωωςςς..!!
ReplyDeleteΈχω παραλληλίσει την παιδικότητα με την ψυχική αγνότητα, την ελεύθερη φαντασία, την στιγμιαία επιθυμία, την στιγμιαία απόφαση, την ασταμάτητη Γνωση, την συνεχή εξέλιξη και την έντονη επιθυμία να αποδείξω στους "μεγάλους" ότι σε ένα παράλληλο σύμπαν όλοι οι άνθρωποι είναι ευτυχισμένοι. Μόνος τρόπος είναι να ζω νοητικά σε εκείνο το σύμπαν, εξάλλου πως αλλιώς θα μπορώ να μεταφέρω εικόνες από εκεί;
ReplyDelete