2008

glitter-graphics.com
Aς είναι πιό δημιουργικό, χαρούμενο, αγαπησιάρικο, ευτυχισμένο, ζωγραφικό, ονειρεμένο, ταξιδιάρικο, παρείστικο, συγγραφικό, μαγευτικό και γεμάτο υγεία !!!

7+1 σημάδια

Βlogoπαιχνιδάκι και πάλι!!Μου το έστειλε η http://proskliseis.pblogs.gr/
Ποιά είναι τα 7+1 πράγματα που μας συνέβησαν μέσα στο 2007 και μας σημάδεψαν περισσότερο.Ας τινάξω λοιπόν από πάνω μου την άχνη και τα μελοκάρυδα κι ας βάλω τις σκέψεις μου σε δουλειά.
*Μάρτιο αν θυμάμαι καλά,γνωρίζω blogoφίλη και ταιριάζουμε στις ζωγραφικές μας αναζητήσεις!
*Μάιο,από μία καλημέρα δική μου,κι ένα mail δικό της ξεκίνησε μία μεγάλη φιλία με πολλά μα πάρα πολλά σημεία επαφής..ήταν ότι πιο τυχερό συνέβη στη ζωή μου,και μάλιστα με παράξενο και πρωτότυπο τρόπο!
*Μάιος ήταν που πήρε η κόρη μου το πτυχίο της.
*Τέλη Ιούνη έκλεισα μιά παρένθεση που με πονάει ακόμη αλλά ήταν κάτι που έπρεπε να γίνει!
*Το καλοκαίρι ήταν πολύ δύσκολο γιά μένα,δεν πήγα διακοπές(ήταν το πρώτο καλοκαίρι της ζωής μου δίχως διακοπές).Βέβαια μέσα από τις δυσκολίες πάντα ανακαλύπτω θετικά.Π.χ. αυτό το καλοκαίρι ξεκίνησα να ξαναζωγραφίζω και πάλι!
*Αποκορύφωμα του δύσκολου καλοκαιριού,ήταν οι φωτιές στην Πελοπόνησσο..έγραψα ένα κειμενάκι σχετικό τότε..το πιό υπέροχο γιά μένα με εκείνο το κείμενο είναι πως άγγιξα τις ψυχές κάποιων ανθρώπων..υπάρχει άτομο που ακόμη έχει το link κάτω από το avatar του!
*Μιά εβδομάδα πριν να κλείσει ο χρόνος μαθαίνω πως εκδόθηκε το βιβλίο μας..bloggers διδικτυακές ιστορίες γιά το οποίο θα ξαναμιλήσω μόλις το πάρω στα χέρια μου!!
*Όλο αυτό το πρωτόγνωρο συναίσθημα, πως αγγίζουν τα λόγια μου κάποιους ανθρώπους άγνωστους σε εμένα,που όμως έχουν αναζητήσει την επικοινωνία μαζί μου(κάτι που με χαροποιεί πολύ).Ναι ναι έχω θαυμαστές..νομίζω πως αυτή είναι η καταλληλότερη λέξη!!
*Το συναίσθημα πως κάνω πράγματα που δεν είχα τολμήσει ποτέ,ή μάλλον δεν είχα σκεφτεί καν πως τα είχα μέσα μου..όλο αυτό είναι το λιγότερο καταπληκτικό!!

Και τώρα ας πάω να βουτήξω τους κουραμπιέδες μου σε σιρόπι κι έπειτα στην άχνη!
Όχι τίποτα άλλο μήπως και προσγειωθώ κομματάκι!!
φιλιαα.. :)))

Ας δώσω τη σκυτάλη στους
http://elel.wordpress.com/
http://despinak.wordpress.com/
http://aspastosblogspotcom.blogspot.com/

χριστουγεννιάτικο παραμύθι

Ο μπαμπάς,πρωί πρωί, πήρε την πανύψηλη σκάλα κι ανέβηκε στο πατάρι. Έπρεπε να βιαστεί γιατί τα Χριστούγεννα ήταν πιά πολύ κοντά! Ίσα που χώρεσε ολόκληρος, ώστε να μπορεί να ψάξει με τη ησυχία του μέσα στο τεράστιο και σκοτεινό ντουλάπι. Πίσω από πολλά σκονισμένα κουτιά, και διάφορα άχρηστα πράγματα, βρήκε τα πακέτα που είχαν φυλάξει τα χριστουγεννιάτικα παιχνίδια από την προηγούμενη χρονιά.

Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο παρά να τα κατεβάσει ένα ένα πολύ προσεκτικά, μαζί και τα κομμάτια του ψεύτικου έλατου που ήταν τυλιγμένα με πανιά και χοντρά χαρτιά, σφιχτά δεμένα μεταξύ τους!

Άρχισε να συναρμολογεί τα καταπράσινα κλαδιά του δέντρου κι έπειτα έβγαλε ένα ένα τα στολίδια από τις θήκες τους και τα τοποθέτησε στη σωστή θέση.


Το ξωτικό τεντώθηκε στο κουτί του,και χασμουρήθηκε βαθιά

καθώς προσπαθούσε να ελευθερωθεί από τα χρωματιστά ψιλόχαρτα που ήταν προστατευτικά φυλαγμένο.. ααψουυυ.. φταρνίστηκε.. αχ αυτή η αλεργία μου στην σκόνη .. κάθε χρόνο τα ίδια..γκρίνιαξε!!

Με ένα μεγάλο πήδο βρέθηκε στο πιό αναπαυτικό και πιό πράσινο κλαδί του δέντρου,έτσι ώστε να μπορεί να έχει τον έλεγχο και όλων των υπόλοιπων παιχνιδιών.. άλλωστε είχαν τόσα να πουν!!

Το καραμελένιο κοριτσάκι τίναξε καλά καλά τις άκριες του του βελούδινο φορέματος του, σε χρώματα του ώριμου κερασιού και διόρθωσε γρήγορα γρήγορα τα μπερδεμένα μαλάκια του.

Μετά άπλωσε χεράκια και ποδαράκια σε στάση χαράς κι άρχισε
να κάνει τραμπάλα από το πιό ψηλό κλαδί..
-Γρήγορα..γρήγορα σκέψου κάτι..του ψιθύρισε το ξωτικό, κι αυτό έκλεισε τα μάτια και..

Ντλιν ντλονγκ.. ακούστηκε το κουδουνάκι καθώς ξεσκούριαζε τον μηχανισμό του κι έδινε πήδους να ελευθερωθεί από τα χρωματιστά χαρτιά του.. Άλλος ένας πήδος να φύγει η σκόνη και να 'σου πάνω σ ένα κλαδί να κουδουνίζει με ρυθμό!

-Βιάσου.. του φώναξε το ξωτικό και προσπάθησε να ξεμπερδέψει ένα κλαδί που τυλίχτηκε γύρω από την μεταξένια φορεσιά του και κόντευε να το πνίξει..

Αυτό πάλι κι αν δεν είναι..μουρμούρισε!!

Το κουδουνάκι έμεινε ακίνητο όσο μπορούσε κι έσφιξε το μυαλουδάκι του να σκεφτεί..

-Έλα.. έλα πάρε θέση κι εσύ.. φώναξε το ξωτικό στην χριστου

γεννιάτικη μπαλίτσα που έλαμπε ολόχρυση καμωμένη από

δυσεύρετα υλικά ξεχωρίζοντας με

την ομορφιά της. Ωοοοππςςς.. η μπαλίτσα πήγε και σκάλωσε σε

ένα κλαδί κι άρχισε να τρίβεται με το διπλανό γιά να ξεμουδιά

σει! Κοίταξε το ξωτικό που της έκανε νόημα με τα χέρια.. θυμή

θηκε κι έκλεισε δυνατά τα μάτια να σκεφτεί!!

Το αγγελάκι πετούσε γύρω γύρω μουρμουρίζοντας υπέροχες μελωδίες, τινάχτηκε και με μία υπόκλιση χορευτική τους καλημέρισε όλους. Μίλησε ώρα πολύ με το ξωτικό, έσκασαν στα γέλια κι έπειτα σα να θυμήθηκε την υποχρέωση του, στρώθηκε στα μαλακά ενός κλαδιού!

-Γρήγορα είπε στον τάρανδο που ήταν δίπλα του.. γρήγορα γιατί έρχεται!

Ο τάρανδος, ένας από αυτούς που κάποτε οδηγούσαν το έλκυθρο του Άι-Βασίλη, ήταν σκαλισμένος σ ένα κομμάτι ξύλο και καρφωμένος σε μία χάλκινη σκουριασμένη καρδιά. Είχε συντροφιά τα κουδουνάκια του και μία κατακόκκινη καρώ κορδέλλα!

Τύλιξε γύρω από τον λαιμό το κασκόλ του,ξερόβηξε.. και βιάστηκε να κλείσει τα μάτια και να σκεφτεί με όλη την δύναμη της ψυχής του.



Ίσα που πρόλαβαν.. άνοιξε η πόρτα και μπήκε ένα παιδάκι, ένα πολύ όμορφο μικρό αγοράκι. Πέταξε την τσάντα του στο πάτωμα και πήγε τρέχοντας προς το δέντρο.

Ωωωω.. θαύμασε!!

Το πρόσωπο του έλαμπε καθώς χάιδευε ένα ένα τα παιχνίδια..

-Αχ μπαμπά σ ευχαριστώ σ ευχαριστώ πολύ είπε και έπεσε στην αγκαλιά του..

Πόσο θα χαρεί μόλις το δει κι η μαμά!!

Και τότε.. άναψαν όλα τα φωτάκια του δέντρου,σα μικρές φλογίτσες κεριών, μικρές σπιθίτσες ελπίδας!

Κι όλα μαζί τα παιχνίδια.. το πολύτιμο ξωτικό, το μελωδικό κουδουνάκι, η χρυσαφένια μπάλα, ο κρυουλιάρης τάρανδος, το χορευτιάρικο αγγελάκι, το καραμελένιο κοριτσάκι.. κι άλλα, τόσα πολλά που άν τα αναφέραμε αυτό το παραμύθι δε θα τέλειωνε ποτέ.. με μιά φωνή και μετά από πολύ σκέψη έκαναν τις ευχές τους..

Αγάπη, υγεία, δημιουργία, ευτυχία, ακούγονταν από παντού!

υ.γ.τα παιχνίδια αυτού του παραμυθιού είναι τα στολίδια του δικού μου δέντρου, που υποσχέθηκα να σας δείξω σε φωτο, αλλα προτίμησα να ζωγραφίσω..

Όλες οι ζωγραφιές είναι ολόδικές μου και φυσικά απαγορεύεται οποιαδήποτε αντιγραφή κλπ κλπ

Ήταν ο προσωπικός μου τρόπος να ευχηθώ σε όλους μας Υπέροχα Χριστούγεννα!!

:))) φιλιααα

το βιβλίοοοοοοοοοοο

To βιβλίο..το βιβλίοοοοοοοοοοοο..το βιβλίοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Κυκλοφόρησε το βιβλίο όπου έχουν γράψει τις ιστορίες τους 25 bloggers..όπως με πληροφόρησε πριν λίγο η http://ifigeneia.blogspot.com/ της οποίας θα διαβάσετε μία καταπληκτική ιστορία!!
Η ΜεΤοΦεγγάριΑγκαλιά πήρε μέρος, αλλά εσείς προτείνω να κάνετε πως δε το είδατε..ντρέπεται λέει αφήστε που αυτή τη στιγμή κρατάει τους παλμούς της στην αριστερή παλάμη,ξέρετε ακριβώς εκεί που χωράει μόνο το συναίσθημα και δεν καταδέχεται ούτε απ έξω να περάσει η λογική.
Από τις εκδόσεις Σόκολη-Κουλεδάκη και με πρωτοβουλία του http://www.artbomber.com/
στα βιβλιοπωλεία με 13 ευ..Mέρος των εσόδων θα διατεθεί στο ίδρυμα''Αναπηρία τώρα''..



update..το έπιασα στα χέρια μου..στην Πρωτοπορεία..στον πάγκο με τα πιό καινούργια βιβλία..έχει ένα φοβερό εξώφυλλο στο χρώμα του γραφίτη..ειναι πραγματικά υπέροχη η έκδοση..στη φωτογραφία του post χάνει πολύ!!
Μάλιστα γιά τις 144 σελίδες του μου φάνηκε αρκετά παχύ!
Όσο γιά τις ιστορίες και μόνο αν σκεφτεί κάποιος πως όχι μόνο επιτηδευμένες δεν είναι..αλλά περιέχουν ένα βαθύ συναίσθημα και μία ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ..εε και μόνο γι αυτό αξίζουν!!

φεγγαρένια μελομακάρονα

Πρωί πρωί,με την νύστα ακόμη να μου χαιδεύει τα μάτια,βάζω τα καλοριφέρ στο φουλ και μπαίνω στην κουζίνα να φτιάξω έναν αχνιστό διπλό ελληνικό,μιά που το κρύο είναι τσουχτερό!
Τι να δω..
Μια τεράστια πιατέλα μελομακάρονα κι δίπλα ένα χαρτάκι να κρέμεται από μιά κόκκινη κορδέλα!
ΦΕΓΓΑΡΕΝΙΑ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ έγραφε με κάτι μεγάλα μαύρα γράμματα.
κι από κάτω ολόκληρη η συνταγή!

υλικά
3/4 κούπας καλαμποκέλαιο
1/4 κούπας βιτάμ
2/3 κούπας ζάχαρη
1/2 κούπας χυμό πορτοκαλιού
το ξύσμα από 2-3 πορτοκάλια
1/2 κιλού αλεύρι
1/2 κουταλάκι σόδα
1 κουταλάκι baking powder
1/2 κουταλάκι κανέλα τριμμένη
1 κούπα ψιλοκομμένα καρύδια ανακατεμμένα με κανέλα

Χτύπησα στο μίξερ τα 5 πρώτα υλικά σε δυνατή ταχύτητα γιά ένα πεντάλεπτο.

Ανακάτεψα το αλεύρι με την σόδα,το μπεικιν πάουντερ και την κανέλα.Πρόσθεσα το μίγμα του λαδιού και ζήμωσα.

Έπλασα την ζύμη σε μικρά μπαλάκια.Τα έβαλα στο βουτυρωμένο ταψί του φούρνου,προτίμησα το βαθύ γιατί θα έριχνα από πάνω το σιρόπι.Τα έψησα στους 175o C 25-30 λεπτά.

Εν τω μεταξύ,έφτιαξα το σιρόπι με 1 κούπα μέλι,1 κούπα ζάχαρη και 1 κούπα νερό.Το έβρασα ένα πεντάλεπτο αφαιρώντας τον αφρό και περιέχυσα το ταψί,αμέσως μόλις τα έβγαλα από τον φούρνο.

Τα αναποδογύρισα πολλές φορές έως να πιούν το σιρόπι και μετά ένα ένα τα βούτηξα στην καρυδόψιχα..


Τα μελομακάρονα γίνονται ακόμη καλύτερα εάν καθώς τα πλάθεις ένα ένα..κάνεις κι από μιά ευχή!


η φωτό είναι από βικιπαίδεια..η δική μας η πιατέλα σχεδόν άδειασε..ελάτε να σας τρατάρουμε ίσα που προλαβαίνετε..
η συνταγή ''μιαμμμ'' από ένα Δεκεμβριάτικο real food που το έχω ιδιαίτερη εκτίμηση σαν περιοδικό!

φαντασίωση

Είναι στιγμές που δεν περιγράφονται με λέξεις
που τα μάτια δε τολμούν να κοιτάξουν,
άλλα κομμάτια του κορμιού έχουν τον λόγο...


O έρωτας εκείνο το βραδάκι,είχε φωλιάσει ανάμεσα στα σαραντάχρονα μωβ βλέφαρα.Καθόταν σε μία από τις πολλές καρέκλες που βρίσκονταν γύρω από το τραπέζι συγκέντρωσης, σε μία μεγάλη αίθουσα με θέα στα βόρεια της πόλης,κι έπαιζε με ένα στυλό.
Εκείνος,άγνωστος,ήρθε και κάθισε δίπλα της,ίσως πάλι εκείνη,ποιός ξέρει,διάλεξε εξ αρχής την συγκεκριμένη κενή θέση κοντά του!
Αυτός,κρυβόταν σ ένα μακρύ παλτό κονσερβοκούτι,μαύρο ή σκούρο μπλέ,μικρή είχε σημασία.
Αυτή κρυβόταν μέσα σ ένα κατακόκκινο μπουφάν, είχε τα μαλλιά ριγμένα στο πρόσωπο και πάντα την αίσθηση πως κουβαλά τον έρωτα ραμμένο κρυφά στο στρίφωμα της φούστας της,ή κάπου στην αριστερή τσέπη,οπωσδήποτε όχι στην δεξιά,εκεί κατοικούσαν μονάχα η σκέψη,η περισυλλογή κι η λογική!
Έπιασαν την συζήτηση,η μία κουβέντα έφερε την άλλη,αρκετά μεγάλη γιά τα λίγα λεπτά που γνωρίζονταν όμως επαρκής γιά να παρατηρήσει πως
α) ήταν όμορφος
β) είχε προσωπικότητα
γ) ήταν ευτυχισμένη που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή μαζί του
δ) στο αριστερό του χέρι φεγγοβολούσε ένα ολόχρυσο δαχτυλίδι αρραβώνα.
Τους χώριζαν γύρω στα είκοσι με τριάντα εκατοστά.
Λίγα γιά να σταματήσουν το ρίγος και την ερωτική αύρα που της μετέδιδε σταδιακά.
Λίγα γιά να νοιώθει πως σχεδόν την άγγιζε,πως το χέρι του είχε πλησιάσει επικίνδυνα το δικό της!
Λίγα γιά να νοιώθει πως σχεδόν τον άγγιζε,πως είχε διαπεράσει παλτό,σακάκι,γραβάτα,πουκάμισο κι ακουμπούσε το δέρμα του κι ας ήταν σε απόσταση.

Φοβήθηκε,κράτησε στη φούχτα τους παλμούς της,και απομάκρυνε το βλέμμα με σκοπό να αποφύγει το άμεσο κοίταγμα και το πέτυχε.Συγκεντρώθηκε αλλού,σε κάτι που της ήταν αδιάφορο κι ουδέτερο αλλά βολικό. Κι από τη άλλη μετρούσε το βλέμμα του, το ξεσκάλιζε, είχε ακούσει πως η χημεία είναι κοινά αναγνωρίσιμη κι από τους δύο πόλους.Ήταν δυνατόν να το ένοιωθε μόνο αυτή;
-Κι αν; αναρωτήθηκε κι ο φόβος της την τσίμπησε στις ρόγες του στήθους.
-Ό,τι..ό,τι γίνει αποκρινόταν!
Παπαρούνες τα μάγουλα της κι η ζήλεια να την τσιμπάει διπλά και τριπλά,σαν έπαυε να της δίνει τη ίδια προσοχή,να στήνει αυτί στο κτύπημα του κινητού του,σαν τέλειωσε ο χρόνος κι έπρεπε να πουν αντίο.


-Ένα..δύο..τρία..τέσσερα..εννιά..Ξύπνησε.Θυμήθηκε.
Ήταν σ ένα καταπράσινο λιβάδι πνιγμένο στην ευτυχία και λουσμένο στο φως.
Κι εκεί ζούσε μόνο με τον τρόπο που αυτή ήθελε.
Τον κοίταξε..ήθελε να τον αγκαλιάσει και να τον φιλήσει μα της φάνηκε πως δεν έβλεπε την ώρα να φύγει.


Του ευχήθηκε Καλά Χριστούγενα με βιασύνη περισσότερη από όσο θα έπρεπε.
Και μετά τίποτα.
Άρπαξε το μπουφάν της στα χέρια.
Σχεδόν κατρακυλούσε φεύγοντας τις σκάλες,και πίσω της έτρεχαν κι οι δυό,η σκιά της κι εκείνος ο έρωτας να κρέμεται από τις ξηλωμένες ραφές της φούστας της.


υ.γ.αναρωτιέμαι εάν κάποια πράγματα συμβαίνουν μέσα μας πραγματικά,ή τα κάνουμε να συμβαίνουν,αν ουσιαστικά φαντασιωνόμαστε τα ίδια μας τα συναισθήματα επειδή τα έχουμε απολυτη ανάγκη ή αν πραγματικά σημεία του κορμιού έχουν τον απόλυτο έλεγχο και το πάνω χέρι στις εκάστοτε στιγμές μας!

μη μ΄αγγίζεις

.................................................Πως να σε θέλω
που όλο απάθεια σωπαίνεις.
Μη μ΄αγγίζεις, δε σε θέλω!
Αν έλεγες τουλάχιστο και μόνο μία λεξούλα!
Αν έλεγες τουλάχιστο ένα γλυκό ψέμα!
Μίλα! Θα σε πιστέψω! Τα πάντα θα ανεχτώ!
Θα ακολουθήσω τα ψέμματα σου σαν υπνοβάτισσα
πάνω στη μαρκίζα!
Μ΄αγαπάς; Πες μου! Απάντησε!
Θα επεκταθώ μπροστά σου σαν λιβάδι!
Θα σε καταπιώ μέσα μου όπως το δάσος το σκαθάρι!
Μόνο μίλα,λέγε μου ψέμματα,απάντησε!..
....Αλλά εσύ μόνο κοιτάς.Γιά πολύ
και αδιάφορα.


μονόλογοι
Μίλαν Κούντερα

κάτι μέρες

είναι κάτι μέρες..τόσο μα τόσο ανέμπνευστες..
που ακόμη κι αυτό το μπλογκ θα ήθελα να..
μην...

η εφημερίδα (γ΄μέρος κ τελευταίο)

-Ααααα...ααα.........

Στάσουου..περίιιιμενεεε...μιά ανάσα ...ουφ...άσε με να πάρω μιά ανάσα..στάσουυυ επιτέλους!!!

Πουουου με πας;;;

Την είχε τραβήξει ένας αέρας επίμονος και μανιασμένος από το ξύλινο τραπεζάκι,ούτε που την πρόλαβε εκείνος ο όμορφος άντρας που την κρατούσε σφιχτά με τα δυό του χέρια,την σήκωσε ψηλά και την πήγαινε!

Μμμμ τι όμορφα που είναι να πετάς,σιγοτραγούδαγε και απολάμβανε τη θέα της πόλης από ψηλά.Ζαλιζόταν ,δεν της είχε ξανασυμβεί αυτό στις λίγες ώρες που είχε βγει έξω από τα σκοτεινά μηχανήματα!Άσε που μπρρρρ...κρύωνε και λιγάκι στα σημεία που την είχαν σαλιώσει τα δάχτυλα των ανθρώπων που από περιέργεια την έπιαναν και την διάβαζαν,όσο ακόμη ήταν παρέα με τα υπόλοιπα φύλλα,τα αδέρφια της!!

Αχ τι λαμπερά φώτα..φώναξε καθώς προσγειωνόταν σ ένα στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο σε μιά μικρή πλατεία.Δεν πρόλαβε να χαρεί,ίσα που τσιμπήθηκε από τα κλαδιά κι άρχισε πάλι να στροβιλίζεται με δύναμη στον αέρα..σιγάααα..ούρλιαξε αλλά μάλλον κανείς μα κανείς δεν την άκουγε.

Μετά από δυό τρία πετάγματα ψηλά, με μία απότομη βουτιά κτύπησε με δύναμη στον κορμό ενός δέντρου..γκντουουουπππππ!!Φαρδιά πλατειά απλώθηκε πάνω του.Ο αέρας την πίεζε και την κρατούσε με δύναμη εκεί!

Ουφφφφ..αναστέναξε.. τουλάχιστον εδώ μου πέρασε η ναυτία!και αγκάλιασε τον κορμό ακόμη πιό δυνατά!

Ιιιιιιιιιιι..ένας άλλος ανεμοστρόβιλος την πήρε κι αφού την έριξε στο πεζοδρόμιο,άρχισε να την γυρνάει με δύναμη γύρω γύρω.Σε λίγο,στον ανεμοχορό,ακολούθησαν κάποια κιτρινισμένα φύλλα και κάτι ντενεκάκια αναψυκτικών,που έκαναν κι έναν απαίσιο θόρυβο καθώς στριμώχνωνταν σε μιά γωνία.

-Ωωω..τι όμορφα δάχτυλα!!Και μμμ τι άρωμα είναι αυτό!!

Ήταν τα δάχτυλα της Μελίνας που καθώς έσβηναν την δέκατη γόπα,βρήκαν και πήραν το κομμάτι της εφημερίδας..όμορφα δάχτυλα ελαφρώς παχουλά και με νύχια κατακόκκινα και περιποιημένα..

Με μάτια βουρκωμένα ακόμη,άναψε τον αναπτήρα πάνω της γιά να διαβάσει,έτσι πιό πολύ γιά να της περάσει η σκασίλα.

Είδε πως ήταν το δισέλιδο των αγγελιών,διάβασε και την ημερομηνία..Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007.Της έκανε εντύπωση που ήταν κι όλας κυκλωμένη μία αγγελία με χοντρό κόκκινο μαρκαδόρο!

Προσπάθησε να διαβάσει διατηρώντας την φλόγα του αναπτήρα..Ζητείται τραγουδίστρια...

Σε δυό ώρες σήκωσε το τηλέφωνο και σχημάτισε το νούμερο του Στέφανου..

Στην Α. που ένα βραδάκι μου επισήμανε τον ανεμοχορό των φύλλων...

η εφημερίδα (μέρος β΄)

Μαύρες φωτιές τα μάτια του.Το 'οχι' του σταθερό κι αμετάκλητο.Μικρά αναμμένα καρβουνάκια η ζήλεια κι ο εγωισμός που την σιγόψηναν μήνες τώρα!
Βγήκαν γιά ένα ποτό και βρέθηκαν περασμένα μεσάνυχτα να μιλούν γιά τα ίδια και τα ίδια! ''Η δική μου η γυναίκα δεν πρόκειται να δουλέψει νύχτα'',τελεσίγραφο οι λέξεις του!
Έπεσε με βουλιμία στους ξηρούς καρπούς η Μελίνα,μιά γουλιά ποτό,ένα φυστικάκι,δύο φουντουκάκια,πατατάκια βουτηγμένα σε καφτερό,μασούλαγε και ξεφύσαγε,ξεφύαγε και βούρκωνε.
Στο τρίτο ουίσκυ σηκώθηκε να πάει γιά δυό λεπτά στην τουαλέτα,.Περπάτησε στο ημίφως,μπήκε στις Γυναικών,έριξε λίγο νερό στο πρόσωπο της κι έφυγε ανεπιστρεπτί από την έξοδο.
Ακούς εκεί!
Παρκαδόρο στην ζωή της δεν ήθελε,άλλωστε ήταν αρκετά νέα ακόμη..αα όλα κι όλα!Και μέχρι τώρα,όλα πρίμα και βολικά στη ζωούλα της,και τις σπουδές της τις έκανε,και στα ωδεία της πήγε,και σε μουσικές σχολές και ιδιαίτερα μαθήματα παρέδιδε σε μικρά παιδάκια.
Κι όπως το πάλεψε έως τώρα,έτσι και στα υπόλοιπα!
Ιδιαίτερο χάρισμα είχε η Μελίνα,αηδονιού φωνή.Τραγουδούσε κι ήταν σα δρασκελιά σε άλλη ζωή πιό ζάχαρη,μαγευόταν όποιος είχε την τύχη να την ακούσει!
Δεν της αρκούσαν πιά τα ιδιαίτερα που παρέδιδε,ούτε οι ώρες που δίδασκε στο ωδείο.Να ασχοληθεί με το τραγούδι ήθελε,να λύσει πιά αυτή τη ζώνη ασφαλείας που την έσφιγγε.
Αυτή παιδί μου ήθελε ακροατήριο,ήθελε κοινό να της ζητα παραγγελιές,να σιγοτραγουδά μαζί της,Μελίνα παίξε μας εκείνο της Χαρούλας,ή το άλλο της Δήμητρας,να μυρώνει ροδοπέταλα ο αέρας γιά χάρη της,να μελώνει το χνώτο της,ναι αυτό ήταν που της τα΄ριαζε γάντι.
Βγήκε έξω,λυσσομανούσε ο αέρας,κρύφτηκε σε μιά εσοχή αριστερά κι άναψε με δυσκολία τσιγάρο,πυγολαμπίδα να πηγαινοέρχεται νευρικά στο σκοτάδι.Σε λίγο έιδε και τον Αντώνη να περνάει ξεφυσώντας και να φεύγει.Πάει μ αυτόν τελείωσε!
Ώρα πέντε το πρωί,η Μελίνα κρυμμένη ακόμη πίσω από τον κορμό του δέντρου που ανεμοπάλευε,είχε ήδη σβήσει καμμιά δεκαριά γόπες μαζί με τις σκέψεις της,στις ρίζες του!Στην τελευταία πιά,το κραγιόν,ίσα που άφηνε την υπόνοια του κόκκινου!Στα πόδια της ανεμοχόρευαν φύλλα και χαρτιά,χώμα, λογής λογής σκουπίδια και ένα διπλό φύλλο εφημερίδας..
συνεχίζεται..

υ.γ. η φεγγαροαγκαλιασμένη σήμερα γράφει με το αριστερό,διότι το δεξί χέρι είναι πανταρισμένο και πονάει ανυπόφορα.Και όχι δεν γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει,ίσως κάποια ψύξη,ίσως κάτι σα στραμπούληγμα,θα αποφύγει να πει πως ίσως φταίει κι η ηλικία,πάντως σε γιατρό δε πάει γιατί φοβάται λέει τις ενέσεις κορτιζόνης κα βαριέται τις ακτίνες χ!Μόνο θα πάρει γιά δυό τρεις μέρες voltarane των 50,τρία την ημέρα,μετά από συμβουλη ΄φίλου ορθοπεδικού!Και βλέπουμε..

η εφημερίδα

Έτριζε κάθε βράδυ το μαγαζί,σπίθες τα ποτά,live music,απάγκειο το τραγούδι της μικρής,συνόδευε κι ο κόσμος,γεμάτα τα τραπέζια,όλους τους έκανε μιά φωνή τέτοιο ταλέντο είχε.Γυάλιζαν οι βολβοί των ματιών,καθρέφτιζαν πόνο και ευχαρίστηση μαζί,κι ένα αχ στα χείλια οι σταγόνες του αλκοόλ!
Μπερδεύονταν πούλιες αστραφτερές και μετάξια και στρας,κι ο καπνός των τσιγάρων,Πέμπτη,Παρασκευή,και Σάββατο το ταμείο χόρευε σα παραγεμισμένος κόκκορας ,ανάμεσα στο ρε και στο σολ,μέχρι αργά το ξημέρωμα!
Ώρα πέντε ξημέρωμα Κυριακής,αφού έριξε λίγο νερό στα κατακόκκινα μάτια από την έλλειψη ύπνου,βρήκε την εφημερίδα που αγόρασε πριν λίγο από το περίπτερο,άνοιξε την τρίτη χρυσή κασετίνα Καρέλια του εικοσιτετραώρου,προσπέρασε το πρωτοσέλιδο,την νέα έκρηξη της ακρίβειας,τα λάθη της κυβέρνησης,τους οικολόγους,άλλο τον έτρωγε.Πήρε και κύκλωσε με κόκκινο στην σελίδα των αγγελιών.Ζητείται τραγουδίστρια έντεχνου κλπ κλπ αποκλείονται αλλοδαπές έγραφε κι από κάτω το νούμερο του,σε καμμιά δυό ωρίτσες θα άρχιζαν τα τηλεφωνήματα ποιός ξέρει τι καρυδιάς καρύδι πάλι!
Η μικρή του τόσκασε πριν λίγες μέρες,το επανέλαβε και χθες,φεύγω Στέφανε του είπε..το αποφάσισα..τέλος στην νυχτερινή δουλειά!
Της έταξε αύξηση,διπλασίασε μισθό και ποσοστά,ανένδοτη αυτή.
Άνοιξε τα παραθυρόφυλλα να φύγει η κάπνα,έξω λυσσομανούσε,βρήκε ευκαιρία και μπήκε ο αέρας,άρπαξε κουρτίνες,διέλυσε την εφημερίδα,φύλλο και φτερό,αλλού το ασφαλιστικό κι αλλού οι απεργίες, πετώντας στον αέρα προσγειώθηκαν σα πούπουλα στο μπαλκόνι.
Με γυμνές πατούσες μάζεψε ότι πρόφταινε!
Έβαλε να φορτίσει το κινητό και στοίχημα με τον εαυτό του πως μέχρι το μεσημεράκι θα είχε βρει την καινούργια 'χρυσή φωνή'...
συνεχίζεται..

εύρημα

Σάββατο μεσημεράκι στη γωνία Αριστοτέλους με Τσιμισκή,στο πιό κεντρικό σημείο της πόλης,χωμένο σε μία γωνιά στο γύρισμα του δρόμου,βρήκα το αντικείμενο της φωτογραφίας.Στην αρχή νόμισα πως θα 'ηταν κάτι που απλά γυάλιζε,το πήρα στο χέρι,το επεξεργάστηκα στα γρήγορα και το έριξα στην σακούλα που είχα τα ψώνια μου!
Στο σπίτι αργά το απόγευμα το θυμήθηκα.Το παίρνω ξανά στα χέρια μου και προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς είναι.Μία κατασκευή από ασημένιο σύρμα,ίσως και απλά τσαλακωμένο.Όμως το μάτι μου ξεχώριζε μία καρδούλα.Μπαα λέω ιδέα μου θα είναι!
Μετά σα να διέκρινα και ένα ανθρωπάκι,να το κεφάλι,να τα ποδαράκια!
Κατέληξα πως είναι ένα ζευγαράκι καμωμένο από σύρμα,σίγουρα από έμπειρο τεχνίτη,ένας άντρας και μιά γυναίκα που από κοινού κρατούν μιά καρδιά!!
Πολύ μου άρεσε..και πιό πολύ που το βρήκα..γιατί αν αυτό δεν είναι τύχη,τότε τι;;

το όνειρο της Κασσάνδρας

Υποχέθηκα να σας γράψω την άποψη μου γιά την ταινία του Γούντι Άλλεν,το όνειρο της Κασσάνδρας..

Δεν μπορώ να πω πως τρελλάθηκα,είναι από τις ταινίες που γρήγορα ξεχνιούνται και καμμία σχέση με το σφιχτοδεμένο much point.

Μέχρι το πρώτο διάλειμμα παραήταν χαλαρό κι αν δεν ήταν το τέλος μιά μη αναμενόμενη έκπληξη,ούτε που θα το συζητούσα..

Βέβαια δεν είναι μιά ταινία που μετανοιώνεις που την είδες κι αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν οι πολύ ωραία δοσμένοι χαρακτήρες των δύο αδερφών,η πολυπλοκότητα και η διαφορετικότητα τους!

Ο Γούντυ Άλλεν μιλάει και πάλι γιά το θέμα τύχη,γιά την επιρροή του χρήματος επάνω στους ανθρώπους και γιά το λεπτό εκείνο σημείο που όταν το ξεπεράσεις χάνεις τον έλεγχο ..και όλα τα επακόλουθα.

Η ταινία μιλάει γιά δύο αδέρφια της αγγλικής μικροαστικής τάξης που θέλουν να αλλάξουν την ζωή τους.Καταφεύγουν στον πλούσιο θείο,που ουσιαστικά τους εκμεταλεύται και τους βάζει ένα τελεσίγραφο..

-Για να σας δώσω τα χρήματα που μου ζητάτε,θα πρέπει να ξεπαστρέψετε έναν πρώην μου υπάλληλο,που μπορεί να αποκαλύψει πως δεν ήμουν και τόσο άμεμπτος..

ένα σάββατο του Δεκέμβρη

Ξύπνησα κατα τις 10 παρά κάτι..πολύ νωρίς γιά Σάββατο,το χάρηκα όμως επειδή έκανα πολύ καλό και μονοκόματο ύπνο το βράδυ,γεγονός σπάνιο τις τελευταίες ημέρες!
Με περίμενε ένα δέντρο αναμμένο,και μιά χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα,που όμως θα προτιμούσα να ακολουθεί και ένα κρύο,μιά συννεφιασμένη παγωμένη ατμόσφαιρα.Αντι γι αυτό,ο ήλιος ανοιξιάτικος και μιά μέρα ζάχαρη!

Πήγαμε γιά καφεδάκι στο κέντρο,στο διπλανό τραπέζι κάποιοι ηχογραφούσαν μιά συνέντευξη,ο γαλλικος νόστιμος μα στο τέλος έντονη η μυρωδιά του χαρτιού,το καφέ σήμερα δε μ 'αρεσε καθόλου,τέτοιες μέρες κι ούτε ένα χριστουγεννιάτικο στολισμό,αγόρασα τετράδιο,αγόρασα παπούτσια,ένα βολικό χαμηλοτάκουνο ζευγάρι,γιατί στα άλλα ΄βλέπω το τακούνι και το φοβάμαι,μπήκαμε στον Ιανό να ξαναδούμε μία έκθεση ζωγραφικής,πέσαμε πάνω στον Λουδοβίκο των Ανωγείων,απογοητεύτηκα,τι όμορφοι που φαίνονται στις φωτογραφίες..έτσι είπαμε..

Επιστρέψαμε παραλιακά,θάλασσα σπίτι με τα πόδια τρία τέταρτα,κι αυτό γιά μένα είναι όλα τα λεφτά,βρήκα κι ευκαιρία να βγάλω μερικές φωτογραφίες..

Είχε μιά ατμόσφαιρα σε γκρι σιέλ,λίγο μουντή με μιά υποψία ομίχλης..μιά ατμόσφαιρα το λιγότερο υπέροχη..με τον ήλιο να παίζει με τα σύνννεφα ..να καθρεφτίζεται στα νερά..

Απέναντι από τον λευκό πύργο..αγναντεύοντας απέναντι τον Όλυμπο και την Κατερίνη..

Λέμε να δούμε την ταινία του Γούντι Άλεν το βράδυ..θα σας πω αύριο αν μου άρεσε ή όχι..και θα σας δείξω και τα στολίδια του σπιτιού μου..τα χριστουγεννιάτικα ντε.. :)))

χειμωνανθός

Προσκλησούλα από τον http://neraidokosmos.blogspot.com/ γιά να γράψω τι με γοητεύει..
δύσκολο να αποφασίσω μιά που είμαι από τους ανθρώπους που γοητεύονται πάρα πολύ εύκολα,ακόμη και με το πιό απλό γεγονός,με μία λέξη,με μία κίνηση!
Γι αυτό,αποφάσισα να σας πω ένα άκουσμα που με τρελλαίνει τις τελευταίες μέρες..


Χειμωνανθός



Φθινόπωρο στον έρωτα

απόψε ανατέλλει

αρισμαρί και μέλι

μύρισαν τα βουνά

κι εγώ κοιτάζω σιωπηλός

το χώμα το βρεγμένο

σαν κάρβουνο αναμμένο

η ομορφιά πονά

Φιλί γυρεύω του ουρανού
κι αυτός μου δίνει στάχτη
μα απ’ της καρδιάς τ’ αδράχτι
σαν θέλω να κοπείς
σαλεύουν τα πορτόφυλλα
κι η κλειδωνιά γυρίζει
αέρας μου σφυρίζει
αν έρθεις μην αργείς

Γδύσου κι από τα μάτια μου

πάρε νερό και πλύσου

ο χωρισμός θυμήσου

είναι χειμωνανθός

την λύπη την κατοίκησα

σε νύχτα και σε μέρα

σ’ αφήνω στον αέρα

για να σε βρω στο φως

Η αγάπη φόβους κι όνειρα

δειπνά προτού ραγίσει

στου πόνου το ξωκλήσι

αγιάζει η ερημιά

κι εγώ μια θλίψη που ζητώ

για να με σημαδέψει

το φως πριν βασιλέψει

θα σ’ αρνηθώ ξανά

4 μήνες 3 εβδομάδες και 2 ημέρες

4 Luni 3 Saptamani si 2 zile.
Η ταινία που με κράτησε χθες βράδυ δύο ολόκληρες ώρες στην καρέκλα.Κι ας στριφογύριζα..κι ας χτυπιόμουν!Με συνέθλιψε όχι τόσο η σκληρή πλευρά όσο η πραγματική.Τόσο καλά δοσμένη από τον Ρουμάνο Κριστιάν Μουνγκίου,τόσο ανεπιτίδευτη αλλά και με τόσες λεπτομέρειες.Οι κινήσεις,οι εκφράσεις το παραμικρό νεύμα!
Μία πολύ νέα κοπέλα μένει έγκυος το 1987 όπου στην Ρουμανία επικρατούσε το καθεστώς του Τσαουσέσκου.Παράνομες οι εκτρώσεις.Αλλά η κοπέλλα αποφασίζει να την κάνει.Της συμπαραστέκεται μία φίλη της,μία συμπαράσταση που μοιάζει πολύ περισσότερο με θυσία!
Όλα γίνονται με μεγάλη μυστικότητα.Κλείνουν δωμάτιο σ ένα ξενοδοχείο.Δίνουν ραντεβού με ένα γιατρό,ο οποίος εκμεταλεύεται την κατάσταση και τις πιέζει ψυχολογικά.Δεν ζητάει χρήματα,θέλει να κάνει σεξ και με τις δύο γιά να το κάνει.Αλλοιώς απειλεί πως θα φύγει.Τον παρακαλούν,του δίνουν χρήματα..είναι ανένδοτος.Τα κορίτσια κουρελιάζονται ψυχικά,επιφανειακά και τα δύο αλλά ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος της πίεσης αν όχι όλο το τραβάει η φίλη.Άλλωστε δεν είναι δικό της το πρόβλημα.Μπαίνει σε μεγάλο κίνδυνο να την πιάσουν σαν συνεργό,αυτή κανονίζει τα πάντα,έρχεται σε επαφή με τον γιατρό,αποφασίζει να πληρώσει με το σώμα της πρώτη,και όταν το μωρό αποβάλλεται,είναι αυτή που αναλαμβάνει να το εξαφανίσει,θέτοντας σε κίνδυνο και την ζωή της ακόμη.Εκτελώντας όλο αυτό το χρέος που έχει αναλλάβει,τέλος,επιστρέφει στο ξενοδοχείο κι αντί να βρει την φίλη της να κοιμάται όπως θα πίστευε ο καθένας μας,μπαίνει ακόμη και σ αυτή την διαδικασία να την ψάξει μιά που στο δωμάτιο δεν βρίσκεται κανείς.Την βρίσκει στο ρεστοράν να έχει παραγγείλει φαγητό.Κυνική;Ίσως και κάτι περισσότερο.
Η ταινία πήρε τον χρυσό φοίνικα στις Κάννες το 2007.
Το θέμα της έκτρωσης,μιά λέξη που δαγκώνει ίσως να μας ήταν πιό βολική σαν διακοπή κύησης,είναι μεγάλο.Από όποια πλευρά κι αν το δεις.Και με επιπτώσεις πάσης φύσεως που τις κουβαλάς στο υπόλοιπο της ζωής σου!Και μάλιστα είναι ένα θέμα καθαρά Γυναικείο.Δεν μπορείς να το μοιραστείς με έναν άντρα που θα κουνήσει απλά το κεφάλι,γιατί δεν θα είναι ποτέ αυτός που θα μπει σ αυτή την διαδικασία,ούτε καν σε παρόμοια!Δεν θα αισθανθεί ποτέ πως έχει αγκιστρωθεί επάνω του κάτι που δεν θέλει,κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να πετάξει.Δεν θα νοιώσει ποτέ ένα γυμνό σώμα στα χέρια ενός γιατρού.
Γυναικεία υπόθεση!
Η προφύλαξη όμως είναι μία υπόθεση καθαρά αντρική.Όπως και η προστασία απο το aids,γιά να το θυμηθούμε μιά που προχθές είχε την τιμητική του!
Στη φωτό δεν είναι η κοπέλλα που έκανε την έκτρωση,αλλά η φίλη της!!Ρεσιτάλ ερμηνείας του ρόλου!!