Tuesday, August 26, 2008

η αηδονόπιτα

απο τις σελίδες 432-433..

Φοβάμαι την αλήθεια, μα πιό πολύ φοβάμαι αν τυχόν αυτή δεν υπάρχει. Αν όλα είναι προσωπικές μας θεωρήσεις, αν αυτή είναι μονάχα ένα είδωλο που ανάλογα με την θέση του ήλιου δίνει κάθε φορά και διαφορετική σκιά, αν ο καθένας διαλέγει ένα κομμάτι αυτής της σκιάς και εκεί κρύβει το ηλιοκαμένο κεφάλι του. Ο ήλιος, το ξέρεις καλά αυτό, δεν υποφέρεται γιά πολύ, δεν μπορείς να ζήσεις γιά πολύ ξεσκούφωτος από κάτω του.

Παρόλο το φόβο, σε μιά στιγμή παραφοράς άρπαξα το γράμμα στα χέρια μου κι έσκισα το περιτύλιγμα. Τα κομμάτια της εφημερίδας του Μάγερ τα σκόρπισε γρήγορα ο αέρας εδώ κι εκεί. Το κράτησα στο χέρι και παρατήρησα με βουλιμία τα γράμματα της, αυτά των Γραικών με τις πολλές ουρές και τις περικοκλάδες, μου θύμισαν τα χέρια της που όταν μ' αγκάλιαζαν λύγιζαν σαν τον τρυφερό βλαστό του αμπελιού.. μου θύμισαν τις τρίχες των μαλλιών της, όλο αυτό το σγουρό αλφαβητάρι που στολίζει το κεφάλι της.

Ύστερα από λίγα λεπτά, αφού το διάβασα, έβαλα τα κλάματα. Μοναξιά, ας είσαι ευλογημένη, τους λυγμούς σου τους ακούει μόνο ο άνεμος. Έτσι πήρα το χηνόφτερο στο χέρι κι άρχισα να σου γράφω. Τώρα όμως κλείνω εδώ, γιατί νύχτωσε. Αύριο στο πρώτο φως θα σου ξαναγράψω, αύριο, όταν θα βγω απ΄τη σκοτεινή τρύπα, αύριο, όταν θα κοιτάζω τους γλάρους με το νηστικό κόκκινο μάτι του κυνηγού, θα σου γράψω.


και μπαίνω στον πειρασμό να αποκαλύψω την τελευταία παράγραφο:

Σ΄αυτό το καμίνι θα λιώσω τον ασβέστη που θα χτίσουμε το καινούργιο σπίτι. 'Ολα αυτά ώσπου να'ρθει η ώρα να σε ξανάβρω. 'Οταν νιώσω ότι μου φεύγει η τελευταία ανάσα απ' το στόμα, θα ζητήσω να μου στείψουν ένα ρόδι να βουτήξω μέσα τα δάχτυλά μου και να βάψω μ' αυτά τα μάτια και τα χείλη, γιά να 'ρθω όμορφη να σε συναντήσω, μικρέ μου Μπάιρον, φλουρί μου.


υ. γ.
ένα βιβλίο, με τον τίτλο ''η αηδονόπιτα''που με γέμισε εικόνες και συναίσθημα, το δεύτερο υπέροχο μυθιστόρημα του αγαπημένου μου πλέον και συμπολίτη, Ισίδωρου Ζουργού.
Καθώς το διάβαζα και χανόμουν σε ενα χείμαρο απο εικόνες καθώς ταυτιζόμουν με τον Γαβριήλ και την Λαζαρίνα, αυτό που σκεφτόμουν ήταν πόσο τυχερά θα είναι τα παιδιά του δημοτικού σχολείου, που προφανώς θα έχουν ακούσει με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο τις σελίδες του βιβλίου της ιστορίας, και όχι μόνο, από το στόμα του δασκάλου τους.. αλήθεια ζήλεψα..

18 comments:

  1. Εχω διαβασει την σκια της Πεταλουδας και πλανταξα στο κλαμα πολύ δυνατη γραφη ;)

    ReplyDelete
  2. @..mat..

    τον σκοπο του σαν συγγραφεας τον πετυχαινει απολυτα..

    εγω δακρυσα και εδω..
    διαβασε το,ακομη καλυτερο θα σου φανει..

    τοοοοσηηηη μεγαλη αγκαλια
    και δυο δυνατααα φιλια

    ReplyDelete
  3. βρε συ ειπαμε δυνατα φιλια αλλα μεχρι εδω ακουστηκαν :ΡΡΡΡ
    Τον χειμωνα φεγγαρενια , τωρα δεν εχω μυαλο για διαβασμα ;)

    :)))

    ReplyDelete
  4. Το τελείωσες τελικά.Τα κατάφερες.

    Ίσως και να με βάλεις στον πειρασμό να το διαβάσω κάποια στιγμή...

    Καλό απόγευμα
    και
    ....

    ReplyDelete
  5. Δε σε προλαβαινω τελευταια.

    Υπεροχο το αποσπασμα. Η εικονα με τα γραμματα, το βλαστο του αμπελιου, τα χερια της, τα μαλλια της....απιστευτη!! Και η μελωδια απο πισω, μεταφερθηκα σε μια πολυ γαληνια εικονα.

    Αυτη η ευχαριστηση της μοναξιας ειναι που μου λειπει καποιες στιγμες.....μονο καποιες μικρες,να, τοσες δα! :)

    Καλο απογευματακι!!

    ReplyDelete
  6. @..mat..

    αφου μωρε ξερεις την αδυναμια που σου 'χω..δεν την ξερεις;

    το χειμωνα..μια χαρα ισορια για τον χειμωνα θα ειναι..

    ξανα φιλια

    ReplyDelete
  7. @..animaki μου..

    λες να σε πεισω;λες;

    παντως εδω βλεπεις εναν πραγματικο συγγραφεα..βαθμολογωντας καθε παραγραφο χωριστα,δεν θα αφηνες καμμια απ εξω..ολες εξαιρετικες απο την πρωτη ως την τελευταια..

    και ξερεις;
    ειναι δασκαλος!
    και μου 'ρθε στο νου ενας πολυαγαπημενος δασκαλος μου,της πεμπτης δημοτικου..καπως ετσι τον φανταζομαι και καλυτερο..τυχεροι οι μαθητες του πολυ..

    φιλι γλυκια μου

    ReplyDelete
  8. @..dee dee..

    πολυ πολυ καλο απογευμα να εχεις..

    ενα χαμογελο σου θα ηθελα..
    αναγκη το εχω αποψε..

    φιλι διπλο

    ReplyDelete
  9. @..dee dee..

    εε να πως να μη το αγαπαω μωρε τουτο δω που δε προλαβαινω να ζητησω κατι και μου το χαριζει..

    :)))))))))))
    να ειδες κι εγω;
    τι νομιζες φλουρι μου;

    ;)

    ReplyDelete
  10. Υπέροχη, ποιητική γραφή. Μέρα καλή

    ReplyDelete
  11. @..λακη..

    μα ναι,ετσι ακριβως ειναι..

    καλη μερα να εχεις

    ReplyDelete
  12. Αυτό το βιβλίο το είχα παρεξηγήσει ομολογουμένως. Το έβλεπα στα ράφια και αρνιόμουν να το ξεφυλλίσω.

    Τώρα όμως βλέπω τον εαυτό μου ήδη γοητευμένο από αυτήν την ανάγνωση.

    Θα το αγοράσω οπωσδήποτε.
    Angel kiss

    ReplyDelete
  13. @..aurangel..

    εχεις δικιο ειχα κι εγω αυτο το συναισθημα,κι αν δεν τον ηξερα ισως να μην το αποφασιζα..ισως χτρειαζοταν ενα πιο εμπορικο εξωφυλλο..

    αλλα πιστευω πως αξιζει..εχει θαυμασια γραφη..
    αλλωστε φαινεται σ αυτο το μικρο δειγμα του ποστ..δε φαινεται;

    φιλι γλυκια μου

    ReplyDelete
  14. το πρωτο του βιβλίο ηταν υπεροχο...ειμαι σιγουρη και για το δευτερο...

    ReplyDelete
  15. Πολυ πολυ ενδιαφερον ακουγεται Φεγγαρενια μου.
    Θα το βαλω στα υπ οψιν.

    ReplyDelete
  16. @..cook..

    πολυ καλυτερο..

    φιλι

    ReplyDelete
  17. @..faraona..

    φιλι γλυκια μου..την καλημερα μου να εχεις..

    ReplyDelete
  18. Διάλεξες πολύ ωραία αποσπάσματα...
    μέσα στο βιβλίο υπάρχει συναίσθημα χωρίς να ξεπέφτει σε συναισθηματισμό, αυτό μου άρεσε κι αυτό ΛΕΙΠΕΙ

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...