ενδιάμεσες μέρες

Μ αρέσει να διαβάζω blogs που η φωνή τους μοιάζει με αεράκι, αφήνουν το στίγμα τους ελαφρύ και ουσιώδες..
Μπαίνω μετά εδώ, κι έχει κρύο τόσες μέρες μετά και τεράστιες εικόνες που ώρες ώρες μου μοιάζουν βαρύγδουπες κραυγές χωρίς αιτία. Κλείνω την μισάνοιχτη πόρτα πίσω μου, παίζει ρόλο ο τόνος της φωνής, είναι αυτός που κερδίζει τον άλλον, είναι η σωστή φωνή που χρησιμοποιούν πάντα οι καλοί πωλητές.. για να μαγέψουν τον επίδοξο πελάτη..

Το σπιτάκι μου μυρίζει χριστουγεννιάτικη μυρωδιά, λόφους από μελομακάρονα κι άλλα τέτοια γλυκά, λέω πως δεν είναι συμβιβασμός η πληρότητα, ούτε παραίτηση, περισσότερο με ωριμότητα μου μοιάζει τώρα πιά.
Ακούω πολλές φορές τη μέρα το Υes, I Do, ευτυχώς που έχω να θυμάμαι πράγματα πολλά, και να κάνω άλλα τόσα, λένε πως είναι καλό να είναι πάντα με κάτι απασχολημένο το μυαλό, σου δίνει μια άλλη ώθηση, και μια ικανοποίηση, οι καφέδες μας τώρα πια έχουν αλλάξει τόπο, και οι σκέψεις τρόπο, μα τι είναι αυτό που μένει πάντα ίδιο μου λες;

(κάπου άκουσα, πως ο έρωτας εξαρτάται από άλλες ανάγκες, και πως όση αγάπη σου έλειπε από τους γονείς σου σα παιδί, αυτή ψάχνεις να βρεις για αυτό και εξιδανικεύεις έτσι τον άλλο, που νομίζεις άλλο σου μισό, και τον κοιτάς στα μάτια σα να είναι ένας άγγελος θεόσταλτος απέναντι σου, και για αυτό η πραγματικότητα είναι πάντα διαφορετική, και πως χρειάζεται πολύς χρόνος και πολύ τριβή για να αγαπήσεις τον άλλον για αυτό που σου προσφέρει πραγματικά και όχι για αυτό που θα ήθελες ή που νομίζεις πως σου προσφέρει.)

*το βιβλίο που διαβάζω προχωράει αργά αλλά σταθερά
*ένα σινεμαδάκι σήμερα θα είναι ότι πρέπει
*άντε λίγη καθημερινότητα από αύριο για να έρθουμε στα ίσα μας ώς την τελευταία μέρα αυτού του χρόνου και την πρώτη του επόμενου ;)))

*ημερολόγιο του 2011 αγόρασα, ένα πολύ όμορφο, φωτογραφικό με θέμα τον καφέ σε διάφορες πόλεις στην ελλάδα και το εξωτερικό, του Γιώργου Ζαρζώνη