επαναπροσδιορισμοί

Στις καλές στιγμές,  όταν ο ήλιος χαιδεύει τα παράθυρα τα πρωινά,  και τα ηλεκτρικά φώτα μοιάζουν με μικρά αστέρια στη γη τις νύχτες κι  ο ουρανός έχει εκείνη την παραμυθένια απόχρωση του μπλε,  και τα τηλέφωνα χτυπούν ασταμάτητα τις γιορτινές μέρες,  κι όλα μοιάζουν να χορεύουν σε μια πολυπόθητη ισορροπία..

σκέφτεσαι ποτέ πως είναι κοντά η στιγμή που θα πρέπει να πάρεις καινούργιες αποφάσεις,  να βάλεις νέους κανόνες,  να οριοθετήσεις διαφορετικά στάνταρ;

πρόκειται για μια ιδιαίτερα σημαντική προσωπική υπόθεση που απαιτεί ευελιξία,  δύναμη και πολύ πολύ αγάπη για το ''εγώ'' σου..


*ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και την παρουσία σας!

timing

Τον πρόσεξα αμέσως,  όχι επειδή καθόταν ακριβώς μπροστά μου και μου έκρυβε λίγο την εικόνα,  αλλά για τον σχεδόν ανεδή τρόπο που το καλοβαλμένο σώμα του χυνόταν στην καρέκλα,  τον σχεδόν αλήτικο τρόπο που το γκρίζο μπλουζάκι του κολούσε στο δέρμα του,  τα κουρεμένα πολύ κοντά μαλλιά που άφηναν σχεδόν ατίθασα ελεύθερους τους λοβούς των αυτιών του και κυρίως αυτό το δήθεν αφελές θράσσος του να φορά αυτό το όμορφο  καπέλο που του έδινε  αβίαστα σχεδόν το μυστήριο μιας άλλης εποχής.

Ήταν κατακαλόκαιρο,  παρακολουθούσαμε μια διόλου ευκαταφρόνητη ρομαντική ταινία σε κάποιο θερινό κινηματογράφο της περιοχής,  την οποία ομολογώ υποσχέθηκα στον εαυτό μου να την επαναλάβω νοικιάζοντας την από ένα video club σύντομα.  Εκείνη τη βραδιά στάθηκε αδύνατο να συγκεντρωθώ εκεί που εγώ σχεδίαζα.

Σκεφτόμουν,  καθώς έπεφτε η νύχτα κι ο ουρανός γέμιζε λαμπερά μικρά αστεράκια,  πως και αν θα μπορούσα να του μιλήσω,  σκηνοθετούσα ήδη διάφορα σενάρια με τη φαντασία μου,  άλλα θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν κι άλλα όχι,  μέχρι που έπεσαν οι τίτλοι του τέλους κι όλοι εμείς οι άγνωστοι μεταξύ μας θεατές σκορπίσαμε και πήραμε ο καθένας τον δικό του δρόμο.

Καθώς έχανα από τα μάτια μου την ψιλόλιγνη φιγούρα του σκεφτόμουν πως οι σχέσεις των ανθρώπων είναι αναμφισβήτητα θέμα χημείας,  οπωσδήποτε όμως υπάρχει και ακόμη μια παράμετρος εξ ίσου ουσιώδης και σοβαρή η οποία σε απλή γλώσσα λέγεται ''timing''..  ας πούμε πως πρόκειται για ένα συγχρονισμό θετικών συμπτώσεων.. που σκηνοθετούν την τελική πράξη!

σα νεράκι

Δε ξέρω αν είναι τέτοιο το υλικό της ζωής που κυλάει σα το νεράκι μέσα από τα χέρια μας..  ή αν είναι το υλικό των χεριών μας τόσο λείο και γλυστερό που την αφήνει να φεύγει..

ταυτόχρονα

..  η ζωή αρχίζει να βγάζει νόημα μόνο αφού συνειδητοποιήσεις πως μερικές φορές - αρκετές,  ή μάλλον πάντα - είναι δυνατό να αληθεύουν ταυτόχρονα δύο εντελώς αντιφατικές μεταξύ τους ιδέες.




τζόναθαν κόου
''σαν τη βροχή πριν πέσει''

break

Όταν οι λέξεις κάνουν πάρτυ γύρω σου και όχι μέσα σου,  όταν αρχίζεις και νιώθεις στην ατμόσφαιρα ένα περίεργο κενό,  όταν τα παλιά είναι πιό πολλά από τα καινούργια,  όταν τα κείμενα σου σου φαίνονται άσκοπα και άδεια..

είναι καιρός για ένα break..

ψάρι

Eίμαι μπερδεμένη.
Πίστευα πως είμαι ένα ψάρι που κολυμπάει στη γυάλα του, κατά βάθος όμως είμαι ένα ψάρι που έχει βγει από τη γυάλα του και το περιεργάζονται  δαχτυλάκια παιδικά.  Άτσαλα και δίχως επίγνωση της επερχόμενης ασφυξίας και του θανάτου που έπεται..

εποχή

Οι νυχτερινές μου βόλτες στην περιοχή γίνονται όλο και πιό σκοτεινές.  Τα καλόγουστα  καταστήματα με τα μικρά και μεγάλα χριστουγεννιάτικα στολίδια τη φετινή χρονιά είναι ελάχιστα.  Τα κλειστά και παραμελημένα πολλά..
Που και που κάποιοι πολύ τολμηροί που κάνουν ανακαίνιση..  κάποιος βάφει τους τοίχους σ αυτό το έντονο ροδί που μ αρέσει..  μυρίζει καινούργιο..

Φτιάχνω όπως και όπου βρω τον τρόπο,  σα την αράχνη που πλέκει γύρω της τον ιστό της,  το δικό μου παραμύθι..  ανεξαρτήτων συνθηκών αυτή η εποχή μου ανήκει..  νιώθω σα το ψάρι που κολυμπάει ευτυχισμένο στη γυάλα του..  ή καλύτερα σα ξωτικό που έχει βρει τη γωνιά του στα κλαδιά ενός φωτισμένου και στολισμένου δέντρου..

η άλλη πλευρά

Ίσως το σωστό,  να είναι η άλλη πλευρά..  η επιφάνεια και όχι η λεπτομέρεια,  το δάσος και όχι το δέντρο..  ή διερεύνηση του περιβάλλοντος δίχως περαιτέρω προβληματισμούς για τα συναισθήματα των ατόμων που πιθανόν το αποτελούν..

οι αυθόρμητες πράξεις δίχως δεύτερη σκέψη

χρόνος

H ίδια κουβέντα..  σαν ελλατωματικός δίσκος βινυλίου ή πολυπαιγμένη σκηνή ταινίας.

Η σύγκριση ενός παρελθόντος χρόνου με τον ενεστώτα του τώρα..
Είχα,  είχες,  είχε..
Ήταν Χριστούγεννα..  ήταν..  είμασταν..  πέρασε..  τώρα..


Μετράμε,  αναπροσδιορίζουμε,  ξαναμετράμε.  Λάθος ο λογαριασμός.  Λειψή η πραγματικότητα.  Οι μέρες αφαιρούν.
 Η αίσθηση πως κάποτε,  κάτι διαφορετικό,  κάτι λίγο ζήσαμε μας κάνει να χαμογελάμε..  και είναι πολλές οι αιτίες αυτών των εκ βάθους αλλαγών..

χωρίς περιγραφή

Κάπου μέσα στις ώρες της ημέρας,  το άκουσμα ενός τραγουδιού,  η ανάγνωση ενός κειμένου,  το ξεφύλλισμα ενός βιβλίου,  η παρακολούθηση κάποιας ταινίας ή η πρόσβαση σε κάποιο αγαπημένο blog είναι λύτρωση..

Όσο κι αν θελήσεις να εξηγήσεις το γιατί συμβαίνει αυτό,  τι ακριβώς είναι αυτό που σε σπρώχνει στη συγκεκριμένη επιλογή και όχι σε κάποια άλλη,  στέκεται αδύνατο,  η αίσθηση δύσκολα περιγράφεται,  η μοναδική αύρα που εκπέμπει το κάθε τι είναι μια φαντασίωση φτιαγμένη από εσένα για σένα εξαρτώμενη συνήθως από τις εκάστοτε ανάγκες σου να ανακαλύψεις  συγκεκριμένα οικεία σημεία ώστε να πραγματοποιηθεί η αναγκαία ταύτιση..

Πολλές φορές,  όταν αγοράζω ένα βιβλίο,  το αφήνω διακριτικά σε σημείο του σπιτιού μου έτσι ώστε το μάτι μου να έχει ''τυχαία'' και συχνή πρόσβαση επάνω του..  αν έχω διαβάσει την πρώτη σελίδα,  και έχει αυτή η πρώτη επαφή δείξει επιτυχής,  πιθανόν να το αφήσω κάποιες μέρες ακόμη ριγμένο ''τυχαία''  στην επιφάνεια της καθημερινότητας μου..

Αν δε συμπέσει η τέλεια περίπτωση να ξεκινήσω το διάβασμα και να γοητευτώ τόσο,  είμαι ικανή να τσιμπάω αυτή την ''αίσθηση''  για πολύ καιρό,  με ποσότητα ακόμη και μιας παραγράφου τη φορά..

Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με ένα dvd,  όπου εκεί,  στην πιό γλυκιά στιγμή ας πούμε της ταινίας,  κι ενώ τη ζω απόλυτα,  μπορεί να πατήσω το pause πολλές φορές,  βρίσκοντας αρκετές αφορμές..

Σε κάποια blog,  άνθρωποι που δε γνωρίζω μου δημιουργούν αυτό ακριβώς το συναίσθημα της γλυκύτατης ταύτησης..  πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να παρατήνω το χρόνο μιας τέτοιας ανάρτησης,  συνήθως διαβάζοντας τα κείμενα αυτά πολλές φορές κι άλλες πάλι αφήνοντας τα για μετά,  έτσι ώστε να έχω γεμίσει με την γνωστή ''αίσθηση''  πριν την τελική ανάγνωση..

Συνήθως..  αυτό το συναίσθημα είναι τόσο προσωπικό που δύσκολα γίνεται φανερό και αναγνωρίσιμο στους ανθρώπους με τους οποίους κινείσαι παράλληλα..  που προφανώς από την πλευρά τους έχουν ανακαλύψει τα δικά τους σημεία από όπου αντλούν αυτό που δίχως καμμιά άλλη περιγραφή λέγεται απλά ''αίσθηση''


* από τα κείμενα που από αλλού ξεκίνησαν κι αλλού για αλλού τράβηξαν :):)

ένοχος

Για σένα που μου γκρινιάζεις τον τελευταίο καιρό και αποφεύγεις τις ταινίες με θέματα βαριά και δύσκολα,  έχω να πω πως εκεί βρίσκεται όλη η ουσία..
οι ταινίες που έχουν κάτι να σου πουν,  είναι συνήθως αυτές που σου δίνουν μια γερή γροθιά στο στομάχι..

να σαν τη χθεσινή  στο φεστιβάλ,  του Βενσάν Γκαρένκ που παρακολουθήσαμε απνευστί,  μια ταινία Γαλλική που αναφερόταν στην αληθινή ιστορία ενός δικαστικού επιμελητή,  οικογενειάρχη ο οποίος χάνει από την μια στιγμή στην άλλη τα πάντα γιατί κατηγορείται μαζί με τη σύζυγο του για παιδεραστία..

δεν υπάρχουν αποδείξεις,  δεν υπάρχει ενοχή..  παρά μόνο τυχαία γεγονότα και ένα δικαστήριο ανίκανο να δει πέρα από την επιφάνεια..

την ζήσαμε τόσο έντονα αυτή την ταινία ενενήντα ολόκληρα λεπτά  χωρίς διάλειμμα,  και ο χρόνος που μεσολάβησε από την έξοδο μας από την αίθουσα,  τα βήματα στο στενό διάδρομο,  τη ψήφο μας (ως εξαιρετική)  στην ειδική κάλπη μέχρι την τελική έξοδο  στoν εξωτερικό χώρο του λιμανιού δε βοήθησε να αδειάσουμε έστω από κάποια συναισθήματα που νομίζω θα κουβαλάμε μαζί μας για καιρό..

λαβύρινθος

Ήπια ένα καφέ στα γρήγορα και έλιωσα τον εκνευρισμό μου στο πλακόστρωτο της παραλίας..  από τον Λευκό πύργο και πέρα γιατί το από δώθε έχει σκαφτεί τόσο ώστε να μην είναι πια προσβάσιμο..

Δεν είναι και ότι καλύτερο να μαλώνεις με όλους και με όλα..  αλλά όταν βρεθείς κάτω από το φως του ήλιου και με ορίζοντα τη θάλασσα πνίγεις εύκολα τα αρνητικά συναισθήματα..  μαλώνεις αλλά δε θυμώνεις..  μήπως και αλλάζει τίποτα ο εγωισμός;

Στο τελείωμα αυτού του δρόμου  αλλά και κάθε δρόμου,  είναι τόσοι πολλοί,  κουράστηκα να ψάχνω τα νέα δεδομένα και να ξαναυτοπροσδιορίζομαι..  πόσο ακόμη πια;

..σήμερα το πρωί πήρα μια μικρή γεύση από φεστιβάλ,  η αφίσσα φέτος έχει ζωγραφιά έναν λαβύρινθο,  σε τέτοιους μπερδεμένους δρόμους έχουμε χαθεί όλοι άρα πολύ επίκαιρο,  το πρόγραμμα πολύ εύκολα το βρίσκω εδώ και απόψε το βραδάκι θα δούμε και την πρώτη ταινία..

τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα ένας λαβύρινθος έχει πάντα μια είσοδο και μια έξοδο,  την οποία φυσικά κάποια στιγμή όσο κι αν παιδευτείς θα βρεις..  το θέμα είναι πόσες τέτοιες εισόδους και εξόδους αντέχεις ;)

όνειρα γλυκά!

Τώρα αν σας πω πως θέλω να κοιμηθώ έχοντας στο μυαλό μου αυτή την εικόνα,  θα μου πείτε πως είμαι εκτός τόπου και χρόνου..  συμφωνώ αλλά πέστε μου έναν που να μην είναι  ;)

αλλεργία;

Και αποφασίζεις να πας στο γιατρό,  κρύβεις στη τσάντα σου όλες τις καραμέλες ''μέλι,  λεμόνι,  μέντα'' για την αναμονή,  κόσμος πολύς (μα καλά όλοι σήμερα βρήκαν να αρρωστήσουν;),  βολεύεσαι σε μια πολυθρόνα και περιμένεις.
Αφού κοντεύει να τελειώσει ότι απόθεμα είχες από καραμέλες,  κι αφού ο βήχας σε πνίγει και δε κρύβεται,  και νιώθεις πρησμένος και καταπονημένος,  μια ώρα μετά έρχεται η πολυπόθητη συνάντηση με τη γιατρό.
Με το ζόρι βγαίνει η φωνή σου για να της εξηγήσεις πέντε πράγματα,  για να σου πει λίγα λεπτά μετά,  αφού σ έχει εξετάσει με ακουστικά και βαθιές δικές σου αναπνοές,  ότι δε βλέπει τίποτα..

Δε βλέπει τίποτα;

Και;

Τι έχω γιατρέ;

Βήχας αλλεργικός που ακολούθησε μια ίωση

Ποιά ίωση;  Εγώ είδηση δε πήρα την ίωση..  ο βήχας όμως..

Γύρισα στο σπίτι με ένα κουτάκι αντιαλλεργικά χαπάκια..  που όλως περιέργως..  για φάρμακα έχουν υπέροχη γεύση :)
Αλλά πέρασα μια νύχτα θρίλερ..  δε θέλετε να σας περιγράψω..  ό,τι βάλετε με το μυαλό σας αλήθεια είναι :)